Το θέμα που προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση των βουλευτών και της νομαρχιακής οργάνωσης σε  Ξάνθη, κυρίως, και Ροδόπη, έκλεισε με παρέμβαση της ηγεσίας του κόμματος αφού προηγήθηκαν τηλεφωνικές επικοινωνίες του Γραμματέα και του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με στελέχη στην Ξάνθη για να υπάρξει επαρκής ενημέρωση για το ζήτημα.

Σύμφωνα με πληροφορίες του xanthipress.gr την Μεγάλη Πέμπτη πραγματοποιήθηκε κλειστή έκτακτη σύσκεψη της Περιφερειακής Οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ, στην Ξάνθη, με το Γραμματέα του κόμματος Δημήτρη Βίτσα.

Στη σύσκεψη τους διαβεβαίωσε ότι η περίπτωση Σαμπιχά έχει αποκλειστεί για το ΣΥΡΙΖΑ και ότι η στελέχωση του ψηφοδελτίου με μειονοτικό από την περιοχή, συνεχίζεται βάσει των εισηγήσεων των οργανώσεων ενώ το ευρωψηφοδέλτιο ανακοινώνεται την Τρίτη. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι η απόφαση έχει ανακοινωθεί επισήμως και στην ίδια τη Σαμπιχά Σουλεϊμάνογλου.
Τουρκικής συνείδησης βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αξίωσαν να μην κατέβει η Σαμπιχά, που είναι “κόκκινο πανί” για τους “τουρκόφιλους” μουσουλμάνους και ο ΣΥΡΙΖΑ την έκοψε από τα ψηφοδέλτια. Στη συνέχεια ένας ελεεινός..

Ο γραφικός μηχανισμός προπαγάνδας, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, της χρέωσε “σχέσεις με την ακροδεξιά”, αντί να πει την αλήθεια, ότι δηλαδή φοβήθηκαν να μη χάσουν τις ψήφους των αυτοαποκαλούμενων “τούρκων”.

Σε κοινωνίες με ώριμη πολιτική συνείδηση θα έπρεπε να κληθούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που βάφτισαν την κα Σεμπιχά Σουλεϊμάν ως “ακροδεξιά” στον εισαγγελέα, να αποδείξουν ότι η Σαμπιχά είναι ακροδεξιά κι αν δεν δώσουν επαρκείς αποδείξεις, να τιμωρηθούν με τις βαριές ποινές, που προβλέπει ο αντιρατσιστικός νόμος.

  Σαμπιχά Σουλεϊμάν: Είμαστε «μειονότητα μέσα στη μειονότητα»

“Οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να μας επιβάλλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους.”

Στο 5ο συνέδριο του ΟΗΕ για τις μειονότητες στη Γενεύη (27 & 28 Νοεμβρίου 2012) ακούστηκε η συγκλονιστική μαρτυρία μίας Μουσουλμάνας Ρομά από τη Θράκη. Πρόκειται για τη Σαμπιχά Σουλεϊμάν, πρόεδρο του συλλόγου Γυναικών Δροσερού Ξάνθης «η Ελπίδα».

Ακολουθεί η ολόκληρη η ομιλία της:

«Ονομάζομαι Σαμπιχά Σουλεϊμάν, είμαι Μουσουλμάνα Ρομά από την Ξάνθη στην Ελλάδα και πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Δροσερού «Η Ελπίδα».

Ζητώ συγνώμη που δεν μπορώ να μιλήσω απ’ ευθείας σε κάποια από τις γλώσσες που χρησιμοποιούνται στο συνέδριο αλλά δεν τις έμαθα ποτέ.

Η μητρική μου γλώσσα είναι ρομάνι, η γλώσσα των Τσιγγάνων. Πάρα ταύτα επειδή είμαι μουσουλμάνα της Θράκης υποχρεώθηκα να πάω σε σχολείο όπου διδάχθηκα μια τρίτη γλώσσα, τα τούρκικα. Αυτό κάνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι Ρομά με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε σήμερα μειονότητα εντός της μειονότητας.

Το ίδιο συναίσθημα της μειονότητας μέσα στη μειονότητα το αισθανόμαστε σε κάθε βήμα μας μέσα στην κοινωνία. Οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να μας επιβάλλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους.

Ξοδεύουν πολλά λεφτά για να χτίσουν τζαμιά μέσα στους οικισμούς μας. Μας λένε ότι οι Τσιγγάνοι πεθαίνουν νέοι επειδή δεν είναι καλοί Τούρκοι και πιστοί μουσουλμάνοι. Εμείς, όμως ξέρουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία όχι τζαμιά που άλλωστε η Θράκη έχει πολλά.

Εδώ και χρόνια επιμένουν να φτιάξουν σωματεία και να τα ονομάσουν «τουρκικά». Στη συνέχεια προσπαθούν να μας γράψουν σε αυτά τα σωματεία για να μας υποχρεώσουν κι εμάς να πούμε ότι είμαστε Τούρκοι.

Πριν μερικά χρόνια το ελληνικό κράτος όρισε να πηγαίνουμε υποχρεωτικά σε νηπιαγωγεία. Οι τουρκικής καταγωγής Μουσουλμάνοι έφτιαξαν δικά τους νηπιαγωγεία όπου διδάσκονται μόνον τουρκικά. Μας πιέζουν να γραφτούμε σε αυτά τα νηπιαγωγεία.

Θέλουμε να έχουμε καλή εκπαίδευση στη γλώσσα του κράτους που ζούμε. Το κράτος δεν κάνει αρκετά. Θέλουμε περισσότερα δημόσια σχολεία. Θέλουμε να μας προστατεύει επειδή είμαστε μουσουλμάνες γυναίκες με δικαιώματα που παραβιάζονται διαρκώς από ανθρώπους που νομίζουν ότι είναι δικαίωμά τους να φέρονται άσχημα στις γυναίκες τους. Περιμένουμε την πραγματική βοήθεια από το ελληνικό κράτος.

Η Διακήρυξη του ΟΗΕ για τις μειονότητες λέει ότι πρέπει να γίνεται σεβαστή η ιδιαίτερη ταυτότητα και ο πολιτισμός μας. Αυτό δεν ισχύει μόνον για το κράτος στο οποίο ζούμε αλλά και για τους μειονοτικούς συμπολίτες μας. Οι τελευταίοι προσπαθούν να μας επιβάλλουν την τουρκική ταυτότητα αντί της δικής μας ταυτότητας των Ρομά. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη δική μας ταυτότητα με μία άλλη. Θέλουμε να μας αφήσουν ήσυχους και να μην παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος μας».