Στις 29 Ιούλη 2013 συμπληρώνονται 69 χρόνια της μάχης του Όλατζακ (Πλαταμώνα Καβάλας). Στις 29 Ιούλη του 1944 ο ΕΛΑΣ εξαπέλυσε επίθεση ενάντια στις βουλγαρικές δυνάμεις. 69 χρόνια μετά η μέρα αυτή γιορτάστηκε από το ΚΚΕ (όπως φαίνεται) κρατώντας αποκλειστικά στο χέρι την σημαία του κόμματος. Προφανώς οι Ελασίτες που έπεσαν σε εκείνη την μάχη κάτι άλλο έιχαν στο νου τους για την πατρίδα τους.

Διαβάστε αναλυτικά την ανακοίνωση του ΚΚΕ αλλά και τις ομιλίες των κυρίων Ζαχαριάδη και Θεοδοσιάδη

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Κυριακή 28 Ιουλίου στις 11:00 π.μ. η καθιερωμένη εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους ήρωες νεκρούς της ΕΑΜικής Αντίστασης στη νικηφόρα μάχη του ΕΛΑΣ τον Ιούλη του 1944 στον Πλαταμώνα (Ολατζάκ) Καβάλας, ενάντια σε ενισχυμένο λόχο μηχανικού των Βουλγάρων φασιστών κατακτητών, η οποία διοργανώθηκε από τα παραρτήματα ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Καβάλας, Σερρών, Ξάνθης και Ροδόπης. Εκεί που 69 χρόνια πριν, το 26ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ έδινε τη νικηφόρα μάχη ενάντια σε ενισχυμένο λόχο του κατοχικού φασιστικού βουλγαρικού στρατού, που ανέβηκε στον Πλαταμώνα, στα τέλη Ιούλη ’44, για να προετοιμάσει τις μεγάλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που θα ακολουθούσαν τον Αύγουστο του 1944. Το μήνυμα των αγωνιστών είναι πέρα για πέρα επίκαιρο στις σημερινές συνθήκες που η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δέχονται την ανελέητη επίθεση του κεφαλαίου, καθώς έχουν μόνο τον δρόμο της σύγκρουσης (όπως και τότε) με τους δυνάστες τους ως λύση για τα πολύ οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Στην εκδήλωση απεύθυναν χαιρετισμούς ο Παπανικολάου Δημήτρης εκ μέρους του Παραρτήματος Καβάλας της ΠΕΑΕΑ, ο Αθανασιάδης Κώστας εκ μέρους του Παραρτήματος Δράμας της ΠΕΑΕΑ, ο Ποιμενίδης Γιώργος εκ μέρους του Παραρτήματος Σερρών της ΠΕΑΕΑ, ο Παύλου Παρασκευάς εκ μέρους του Παραρτήματος Ροδόπης της ΠΕΑΕΑ, ο Κολλάρος Γιώργος εκ μέρους του Παραρτήματος Ξάνθης της ΠΕΑΕΑ, ο Θεοδοσιάδης Θανάσης εκ μέρους του Δ.Σ.της ΠΕΑΕΑ και του ΔΣΕ και ο Ζαχαριάδης Δήμος εκ μέρους της Επιτροπής Περιοχής Ανατολ. Μακεδ. – Θράκης του ΚΚΕ. Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων και τραγούδια μνήμης της κορυφαίας αυτής στιγμής της ταξικής πάλης για την Ελλάδα, αλλά και πέρα από αυτήν. Η συνέχεια δόθηκε με λαϊκό γλέντι σε ταβέρνα στον Κεχρόκαμπο Καβάλας όπου κυριάρχησαν τα αντάρτικα τραγούδια. αλλά και πολύ κέφι.

Ομιλία Ζαχαριάδη Δήμου

Σ/σσες και σ/φοι συναγωνιστές
Εκ μέρους της περιοχής ΑΝ.-Μακ και Θράκης του ΚΚΕ
Χαιρετίζουμε την προσπάθεια των αντιστασιακών οργανώσεων της περιοχής ΑΝ. Μακ. -Θράκης που για μια ακόμη χρονιά με τιμή και περηφάνια οργανώνουν την σημερινή εκδήλωση στην 69ηεπέτειο της μάχης του Πλαταμώνα που έδωσαν με επιτυχία οι δυνάμεις του 26ου συντάγματος του ΕΛΑΣ με καπετάνιους τον Άρη Κωνσταντάρα, κατά των Βουλγάρων κατακτητών, εδώ πάνω στα ψηλά βουνά της Καβάλας. Είναι το 26° σύνταγμα που συμμετείχε αργότερα στην απελευθέρωση της Καβάλας. Στις 29 Ιούλη του 1944 ο ΕΛΑΣ εξαπέλυσε επίθεση ενάντια στις Βουλγαρικές δυνάμεις, τους διέλυσαν, τους έτρεψαν σε φυγή, αφήνοντας πίσω πολλούς νεκρούς , τραυματίες , αιχμαλώτους και πολλά εφόδια στο πεδίο της μάχης.
Υποκλινόμαστε σε όλους και όλες που έδωσαν την ζωή τους, αγωνίσθηκαν με οποιοδήποτε τρόπο κατά των εισβολέων κατακτητών. Στα πεδία των πολεμικών μαχών, στον ανεφοδιασμό και την στήριξη των ανταρτών, στα βουνά και στις θάλασσες, στον αέρα, στην παρανομία. Εκείνους και εκείνες που διώχθηκαν, έζησαν χρόνια στις φυλακές και στις εξορίες, ενώ πολλοί εκτελέστηκαν, έμειναν όμως αλύγιστοι.
Τιμάμε τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που και σήμερα συμμετέχουν ενεργά στις γραμμές του ΚΚΕ, συνεχίζουν στους σύγχρονους αγώνες, μαζί με τις νεώτερες γενιές του κόμματος και της ΚΝΕ.
Η ΕΑΜική αντίσταση και αργότερα στην περίοδο ‘46-‘49 η μεγάλη ταξική μάχη του ηρωικού ΔΣΕ αποτελούν πηγή έμπνευσης, περικλείουν αδιάσειστες αποδείξεις ότι όταν ένας λαός θέλει μπορεί να τα βάλει και με ένα υπέρτερο εχθρό εξωτερικό και εσωτερικό. Περικλείει πολύτιμα επίσης συμπεράσματα για την στρατηγική και τακτική του επαναστατικού εργατικού κινήματος, με ιδιαίτερη αξία σήμερα.
Σύντροφοι και συναγωνιστές το ΚΚΕ τιμά τους ηρωικούς αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ. Είναι το μοναδικό κόμμα που θεωρεί ως ανάγκη να μελετάει επιστημονικά την ιστορία του. Αυτό οφείλεται στο χαρακτήρα του , ως κόμμα της εργατικής τάξης με ιστορική αποστολή να ηγηθεί στον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας , στην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας.
Το ΚΚΕ δεν αποκήρυξε ποτέ την ταξική πάλη. Πρωτοστάτησε στον ένοπλο αγώνα ενάντια στην τριπλή κατοχή με την αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, 2 φορές το Δεκέμβρη του 44 και την περίοδο 46-49 συγκρούστηκε ένοπλα με την αστική εξουσία. Αυτά τα γεγονότα ήταν η μεγαλύτερη προσφορά του κόμματος μας στη εργατική τάξη και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.
Τώρα 70 χρόνια μετά ο λαός μας περνάει εξίσου μια πολύ δύσκολη περίοδο. Ο κάθε εργαζόμενος τα λαϊκά στρώματα γενικότερα βιώνουν πολλά και σοβαρά προβλήματα για τα οποία ευθύνονται οι πολιτικές που εφάρμοσαν εδώ και πολλά χρόνια οι κυβερνήσεις της χώρας σε αγαστή συνεργασία με το κεφάλαιο, την Ε.Ε. , το ΔΝΤ και άλλους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς.
Και πάλη το καθήκον των κομμουνιστών , των λαϊκών αγωνιστών βρίσκεται μπροστά και καθημερινά στην πάλη. Δίνει το παρόν σε κάθε μάχη , σε κάθε καθημερινό πρόβλημα , σε κάθε αγώνα του λαού για την επιβίωση του σε συνθήκες κρίσης , δυναμώνοντας τη Λαϊκή Συμμαχία των εργαζομένων, των φτωχών αγροτών, των α/α.
Τότε το κόμμα μας, το 40, μας κάλεσε να πορευτούμε με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, το 46 το ΔΣΕ τώρα μας καλεί να προχωρήσουμε με τη Λαϊκή
Συμμαχία, που είναι η μόνη που μπορεί να κινητοποιήσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
Σύντροφοι και συναγωνιστές , ο λαός μας πέρασε πολλά δεινά από την αύξηση και τη δράση των φασιστικών δυνάμεων τη δεκαετία του 30 και μετά. 80 χρόνια μετά οι φασιστικές δυνάμεις σηκώνουν πάλι κεφάλι στη χώρα μας μέσα από το ναζιστικό μόρφωμα της Χ.Α. Και τότε και τώρα έπαιξαν και πάνε να παίξουν το συμπληρωματικό ρόλο του συστήματος.
Μπορούμε και πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε .
Η Χ.Α. αντιμετωπίζεται μέσα από το ίδιο το λαϊκό-εργατικό κίνημα, τους οργανωμένους φορείς . Πρέπει οι ναζιστές της Χ.Α. να απομονωθούν σ’ όλη την Ελλάδα, στον τόπο που είναι ποτισμένος με αίμα αγωνιστών , κομμουνιστών , το οποίο έχυσαν ενάντια στο φασισμό, τον κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του, δηλ. ενάντια στους πολιτικούς προγόνους της Χ.Α., τους ταγματασφαλίτες, τους συνεργάτες των Γερμανών και θαυμαστών του δικτάτορα Μεταξά.
Τέτοια περίπτωση ήταν στην περιοχή μας ο Τσαούς Αντών . Σ’ αυτή τη μάχη ήταν που πριν απ’ αυτή τη μάχη ενημέρωσε τους βουλγάρους κατακτητές ότι δεν έχει πρόθεση να βαδίσει εναντίον τους, αναδεικνύοντας ακόμη μια φορά τον προδοτικό του ρόλο.
Είναι ανεπιθύμητοι τα μαντρόσκυλα του συστήματος, που εμφανίζονται ωε δήθεν αντίπαλοι του συστήματος , αλλά είναι οι πιο πιστοί υποστηριχτές της πλουτοκρατίας , ορκισμένοι εχθροί των εργαζομένων, των αγώνων τους και βαθιά αντικομμουνιστές.
Το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα όπως και τότε έτσι και τώρα μπορεί να τους αντιμετωπίσει και να απαλλάξει τη χώρα από τέτοια καρκινώματα.
Προϋπόθεση είναι η Λαϊκή Συμμαχία. Μόνο αυτή μπορεί να τους αντιμετωπίσει αποφασιστικά, να αντιπαλέψει κάθε αντιδραστική ιδεολογία και πολιτική.
Σ/φοι και Συναγωνιστές τιμούμε τους ηρωικούς αγώνες και τους αγωνιστές του λαού μας. Δίνουμε την υπόσχεση μας να παλέψουμε μ’ όλες τις δυνάμεις μας για την ανατροπή αυτού του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος.
Ανανεώνουμε το ραντεβού μας στους νέους αγώνες που έρχονται. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας στον ηρωικό αυτό τόπο για του χρόνου.
Ομιλία Θεοδοσιάδη Θανάση

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, Απόγονοι και φίλοι της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Σας μεταφέρω εγκάρδιο αγωνιστικό χαιρετισμό του Δ.Σ. της ΠΕΑΕΑ και του ΔΣΕ.
Ήρθαμε και φέτος στον ιερό αυτό χώρο, για να τιμήσουμε τα δύο παλικάρια του ΕΛΑΣ, Μορφίνη και Εμμανουηλίδη, που έπεσαν εδώ στον Πλαταμώνα πολεμώντας ενάντια στα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής,
<
Να τιμήσουμε, επίσης, και όλους τους επώνυμους και ανώνυμους μαχητές και μαχήτριες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ που έπεσαν πολεμώντας εδώ στο ΤΣΑΛ-ΝΤΑΓ. Αναφέρω ενδεικτικά 3 μαχητές του ΔΣΕ:
– Το Λάφτση Νίκο από τον Ίασμο Ροδόπης, το Λαλιώτη Θόδωρο από το.
£
Γέροντα Καβάλας και τον Μακίνα Κυριάκο από το μικρό Σούλι
Σερρών
Θυμίζουμε το χρονικό της μάχης του ΟΛΑΤΖΑΚ, (Πλαταμώνα) όπως την περιγράφει ο Διοικητής του 26ου Συν/τος του ΕΛΑΣ, που είχε και το γενικό πρόσταγμα στη μάχη αυτή* –
«Τον Ιούλιο θα τον κλείσουμε με τη μάχη του Όλατζακ με την οποία επρόκειτο να παραβιάσουμε από ανάγκη και για πρώτη φορά τον κανόνα και να χτυπήσουμε του Βουλγάρους μέσα στο μεγάλο ορεινό χωριό.
Απ’τον Αίαντα πήραμε την είδηση ότι έφτασε στο Όλατζακ, που βρίσκεται πάνω στο δρόμο Παλιάς Καβάλας – Λεκάνης, ένας Βουλγαρικός λόχος και τοπογραφικά συνεργεία για να κατοπτεύσουν με διόπτρες την περιοχή και να επισημάνουν απ’τις κινήσεις των ανταρτών τα λημέρια τους.
Οι Βούλγαροι δεν μπόρεσαν το πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου να μας χτυπήσουν γιατί δεν ήξεραν τις θέσεις μας. Αναγκάστηκαν κατόπιν να στείλουν το σταθμάρχη του Ουζούνκιοι με τον αγροφύλακα και άλλους, για να κατοπτεύσουν, μα οι άνθρωποι μας για κάθε εμφάνιση ύποπτου προσώπου ειδοποιούσαν τα πλησιέστερα τμήματα και οι κατάσκοποι των Βουλγάρων έφτασαν μεν στα λημέρια, αλλά δεμένοι κι έμειναν μόνιμα εκεί.
Τώρα ανέβασαν ολόκληρο λόχο στο Όλατζακ και διέδωσαν ότι θέλουν να τοπογραφήσουν την ορεινή περιοχή. Ήταν πολύ χονδροκομένο το κόλπο τους και για να το ματαιώσω αποφάσισα να χτυπήσω αμέσως το βουλγαρικό λόχο.
Έστειλα στις 27-07-44 επείγουσα διαταγή προς τα πλησίον ευρισκόμενα τμήματα μας και στις 29 Ιουλίου έλαβε χώρα η μάχη του Όλατζακ με την οποία διαλύσαμε το Βουλγαρικό τμήμα και μεταξύ των άλλων λαφύρων κυριεύσαμε και τα δύο ταχύμετρα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας οι Βούλγαροι έβγαιναν πολύ πρωϊ απ’ το χωριό μέσα στο οποίο επειδή ήταν γεμάτο από μαντρότοιχους δεν έπρεπε να δώσουμε μάχη. Αφού βγήκαν απ’το σχολείο και τα γύρω σπίτια και πήραν αμέριμνοι το ρόφημα τους, ξαφνικά άρχισαν να τρέχουν και επανήρθαν με τα κράνη και τα όπλα τους. Ασφαλώς κάποιος χωρικός τους ειδοποίησε πως το χωριό ήταν κυκλωμένο. Στην αρχή ανησυχήσαμε μήπως αποφασίσουν να αμυνθούν μέσα στο χωριό, αλλά επειδή οι τηλεφωνικές γραμμές ήταν κομμένες ίσως γι’ αυτό αποφάσισαν να φύγουν και αφού σχηματίσθηκαν σε φάλαγγα άρχισαν να κατεβαίνουν προς το δημόσιο. Καθώς είμασταν απέναντι στην πλαγιά του χωριού, βλέπαμε όλες τις κινήσεις τους καθώς και την αδημονία των τμημάτων μας που περίμεναν τη διαταγή έναρξης της μάχης.
Όταν κατέβηκαν στο δημόσιο, έστριψαν για το Μούτζουνος με γρήγορο βήμα, σχεδόν τρέχοντας και σε λίγα λεπτά έφτασα στη Ν.Α. παρυφή κι άρχισαν προς μεγάλη μας χαρά να την περνούν, όταν, όλα μας τα σχέδια τα χάλασε ένας τυχαίος πυροβολισμός. Ένας Βούλγαρος ιπποκόμος, είχε τα άλογα των αξιωματικών έξω από το χωριό και είδε τον αντάρτη σύνδεσμο προς τον 13° λόχο.Αγνοώντας τι συνέβαινε γύρω του τον πυροβόλησε. Ο πυροβολισμός θεωρήθηκε από τα Τμήματα μας, ως η αναμενόμενη διαταγή και ρίχτηκαν στη μάχη.
Εάν περνούσαν δύο ακόμη λεπτά, οι Βούλγαροι θα βρισκόταν σε ανοικτό χώρο και είτε θα παραδίδονταν, είτε θα αποδεκατίζονταν. Τώρα όμως που δεν είχαν ακόμα απομακρυνθεί ξαναγύρισαν και χώθηκαν μέσα στους ψηλούς μαντρότοιχους.
Έτσι η μάχη άρχισε με δυσμενείς όρους, γιατί δεν είχαμε, ως γνωστόν, παρά ελάχιστα πυρομαχικά.
Ο όλμος μας έριξε λίγα βλήματα κατά των Βουλγάρων, ενώ τα Τμήματα του Τάγματος, του Ντουμανή, του Τσιγάρα και της ΕΠΟΝ μπήκαν μέσα στο χωριό και με οδομαχίες καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος.
Πολλοί Βούλγαροι βρήκαν το κενό που άφησε ο 130ς λόχος και πετώντας τα όπλα τους έτρεξαν αλαφιασμένοι προς τον Μούτζουνος.
Αρκετοί σκοτώθηκαν και μόνον 4 παραδόθηκαν. Ένας μεγάλος αριθμός, περίπου 40, γλύτωσαν γιατί οι χωρικοί τους έκρυψαν.
Πως να φανταστούν τέτοιο πράγμα οι αντάρτες για να ψάξουν στους αχυρώνες;
Στα τελευταία όμως σπίτια αρκετοί Βούλγαροι εξακολουθούσαν να αμύνονται και, με τη σάλπιγγα στις 11η ώρα διέκοψα τη μάχη, γιατί θα μέναμε χωρίς σφαίρες, αφού από τον ενθουσιασμό τους οι αντάρτες άδειαζαν τα όπλα τους πάνω στα πέτρινα οχυρά των Βουλγάρων.
Στη μάχη αυτή σκοτώθηκε ο ηρωικός ΕΠΟΝίτης Εμμανουηλίδης από τις Σέρρες και ο Νικολάκης Μορφίνης από το Πράβι, καθώς πολεμούσαν και οι δυο τους όρθιοι.
Μεταξύ των τραυματιών ήταν και ο μπάρμπα – Σωκράτης, που ήταν κοντά μου, όταν το βρήκε μια σφαίρα στο μηρό.
Λάφυρα κυρίευσαν τα τμήματα μας 5 αυτόματα, πολλά ατομικά όπλα, αρκετές κάσες φυσίγγια, 35 ζεύγη μπότες, κουβέρτες, χλαίνες, δύο στολές αξιωματικών, τρόφιμα και δύο ταχύμετρα.
Ύστερα από μερικές μέρες ήρθε επιτροπή του Όλατζακ στο Κουρτλού και μας παρακάλεσε να μη τιμωρήσουμε τους συγχωριανούς τους που έκρυψαν και διέσωσαν τους 40 Βουλγάρους.
Επειδή σκεφτήκαμε ότι εξ αιτίας της πράξης τους οι εχθροί δεν θα έβλαψαν το χωριό, συγχωρήσαμε την ασυγχώρητη ενέργεια τους.
Παρά τις ατυχίες η μάχη του Όλατζακ ήταν μια από τις καλύτερες επιθετικές μάχες και τις ωραιότερες σελίδες του αγώνα κατά των Βουλγάρων.
Ο πανικός του εχθρού έφερε ενθουσιασμό στους αντάρτες και στους χωρικούς. Δεν ήταν μικρό πράγμα να βλέπουν οι υπόδουλοι τους θρασείς κατακτητές να πετούν τα όπλα τους και να φεύγουν σαν λαγοί προς το Μούτζουνος ή να τρυπώνουν σαν ποντικοί στους αχυρώνες.
Έμπρακτη απόδειξη ήταν η υποδοχή που μας έδειξαν στο μικρό χωριό Κιοσελέρι (Ανωχώρι). Μας κράτησαν με το ζόρι να φάμε και δεν ήξεραν με τι τρόπο να εκφράσουν την εθνική τους περηφάνια.
‘