Μέχρι και στο 9% του ΑΕΠ εκτιμάται ότι φτάνει η συνολική έκταση της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα, σύμφωνα με ανάλυση της ΕΥ (Ernst & Young: Ερνστ & Γιανγκ), στο πλαίσιο μελέτης που εκπόνησε για λογαριασμό της ΔιαΝΕΟσις.

Την ίδια στιγμή, η συνεχιζόμενη αύξηση των φόρων (ο λόγος φόρων προς το ΑΕΠ αυξήθηκε το 2014 στο 35,9% από 34,4%) δεν έφερε την ευκταία αύξηση εσόδων για τα δημόσια ταμεία. Αντιθέτως, σημειώθηκε μείωση σε διψήφιο ποσοστό σε σχέση με το 2010. τα διαφυγόντα έσοδα από τη φοροδιαφυγή των φυσικών προσώπων εκτιμώνται σε 1,9% έως 4,7% του ΑΕΠ ετησίως. Τα διαφυγόντα έσοδα από ΦΠΑ, υποθέτοντας ότι το έλλειμμα ΦΠΑ αφορά στο σύνολό του φοροδιαφυγή, ανέρχονται σε 3,5% του ΑΕΠ.

Σε αυτά πρέπει να προστεθούν τα διαφυγόντα έσοδα από τη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή των επιχειρήσεων, τα οποία υπολογίζονται γύρω στο 0,06% έως 0,15% του ΑΕΠ, καθώς και οι απώλειες από το λαθρεμπόριο ποτών, τσιγάρων και καυσίμων το οποίο φθάνει περίπου σε 0,45% του ΑΕΠ .

Σύμφωνα με την ανάλυση της ΕΥ, οι βασικοί παράγοντες που τροφοδοτούν τη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα είναι οκτώ: η πολυνομία και η πολυπλοκότητα του φορολογικού συστήματος, η ανασφάλεια δικαίου φορολογούμενων και υπαλλήλων της φορολογικής διοίκησης, η συνεχιζόμενη αύξηση των φόρων, η διαχρονική ανυπαρξία πολιτικής βούλησης για την αντιμετώπιση του φαινομένου, η τεχνολογική ανεπάρκεια και η αδυναμία αξιοποίησης των δυνατοτήτων της νέας τεχνολογίας, η γραφειοκρατία, οι διαρθρωτικές στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας και ειδικότερα το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό αυτοαπασχολούμενων (διπλάσιο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο), καθώς και η φορολογική κουλτούρα.