Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Έχουμε επανειλημμένως αναφερθεί σε ένα από τα πιο ακανθώδη ζητήματα της «ειδικής αγωγής» , αυτό της παράλληλης στήριξης.

Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει επίσημη ενημέρωση, ή αυτή γίνεται  περιοδικά από συνδικαλιστικούς φορείς ή από κάποιους ευαισθητοποιημένους γονείς, σύμφωνα με τα στοιχεία του περασμένου Νοεμβρίου , από την πρώτη μέρα της έναρξης του σχολικού έτους υπήρξε η παράλληλη στήριξη σε όλα τα σχολεία, όμως σε ποσοστό 5%! Στα γυμνάσια υπάρχουν καθηγήτριες που είναι περιφερόμενες ακόμη και σε δέκα σχολεία!

 Το υπουργείο έχει μοιράσει τους εκπαιδευτικούς που έχει προσλάβει σε δύο και τρία παιδιά, αντί σε ένα που λέει η αξιολόγηση του σχετικού ιατροπαιδαγωγικού κέντρου, με αποτέλεσμα ο μαθητής να μην υποστηρίζεται σωστά, ενώ κενά υπάρχουν και στα τμήματα υποδοχής, δηλαδή στα τμήματα υποβοήθησης της ελληνομάθειας…

Η συνήθης πρακτική είναι να υπάρχει (ανα)πλήρωση σε βάθος χρόνου, με ορίζοντα λήξης το Πάσχα, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε άλλη μία χαμένη χρονιά για τα παιδιά (μας).

Την καλύτερη εικόνα μας την δίνει, όμως, το σχόλιο μιας μητέρας από την Ροδόπη σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, όπου γράφει χαρακτηριστικά:

“Ο γιος μου έχει την εβδομάδα 14 ώρες δασκάλα παράλληλης στήριξης 5 ώρες δάσκαλο γενικής αγωγής που πάντα είναι 2 η 3 τελευταίες ώρες που συνήθως είναι μουσική γυμναστική και 11 ώρες την εβδομάδα είμαι εγώ η παράλληλη στήριξη του παιδιού μου. Άλλη μητέρα 14 ώρες δασκάλα παράλληλης στήριξης, 5 ώρες δάσκαλο Γενικής, 2 ώρες στο τμήμα ένταξης, 9 ώρες είναι η ίδια η παράλληλη στήριξη του. Άλλη μητέρα στο σχολείο το παιδί της έχει 14 ώρες παράλληλη στήριξη τις υπόλοιπες ώρες πληρώνει για να έχει το παιδί παράλληλη στήριξη.”