Με τον όρο μακιαβελισμός, εννοείται εκείνη η πολιτική θεωρία σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση ή άλλοτε ο ηγεμόνας μίας χώρας, εκτιμώντας τις περιστάσεις, μεταχειρίζεται οποιοδήποτε μέσο, ηθικά ορθό ή μη, προκειμένου να προστατεύσει το κράτος του. Στην ευρεία έννοιά του ο μακιαβελισμός προσέλαβε διαφορετικό αμοραλιστικό και δημώδες περιεχόμενο, σύμφωνα με το οποίο επιτρέπεται η άρση κάθε ηθικού φραγμού, μηχανορραφία και η δολοπλοκία για την επίτευξη προσωπικών ή κομματικών στόχων.

Υπάρχει ένας ελέφαντας στην Κομοτηνή, μοχθηρός, ήπια επιθετικός, που όλοι βλέπουμε αλλά μόνο τα μέλη του ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ είμαστε σε θέση να σχολιάσουμε δημοσίως.
Ο ελέφαντας λέγεται, “Συνεργασία με την Τουρκία για τον έλεγχο του δήμου Κομοτηνής”.

Πολύ εύκολα μπορούμε να παρατηρήσουμε πως και στους δύο ας πούμε, κυρίαρχους συνδυασμούς για τον Δήμο Κομοτηνής, του κ. Γιάννη Γκαράνη αλλά και του κ. Αντώνη Γραβάνη, υπάρχουν ονόματα μειονοτικών υποψηφίων που κατά καιρούς έχουν εκφραστεί εναντίων της Ελλάδας, ποικιλοτρόπως.

Υπάρχουν στον τοπικό μειονοτικό τύπο, δημοσιεύματα που οι ανωτέρω εκλεκτοί των δύο υποψηφίων παρουσιάζονται αμφισβητώντας ευθέως την Ποντιακή γενοκτονία, νοσταλγώντας δημοσίως της πρότερη οθωμανική κατοχή της Ελλάδας, τιμώντας κάποιους οθωμανούς κατακτητές της χώρας μας, απαιτώντας όλη την τουρκική ατζέντα διεκδικήσεων απο την Ελλάδα, κάποιος υποψήφιος κατάφερε να φοράει περήφανος στο αυτοκίνητό του, τις πινακίδες ΚΟΝ 1453, λατρεύουν να φωτογραφίζονται με την σημαία της ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης και γενικά αυτή η ομάδα των μειονοτικών κάνει ότι μπορεί για να μεταδώσει το μήνυμα πως εδώ στη Θράκη ζούμε μιά ρευστή κατάσταση εθνικής κυριαρχίας.

Απο την άλλη μεριά, οι υποψήφιοι Δήμαρχοι που έχουν στις τάξεις τους τέτοιους συμβούλους, τιμούν όλες τις εθνικές μας επετείους, συμμετέχουν περήφανοι στις εθνικές μας γιορτές, όπως ας πούμε την 25η Μαρτίου, αλλά επιλέγουν δημοτικούς συμβούλους εκπροσώπους της μειονότητας οι οποίοι τιμούν τον Μωάμεθ τον πορθητή και τον Βαγιαζήτ. (εφημερίδα Μillet ημερομηνία 17.12.2018).

Επίσης οι ίδιοι δήμαρχοι περήφανοι τιμούν την Ποντιακή γενοκτονία και παράλληλα έχουν διαλέξει δίπλα τους στα δημοτικά έδρανα μειονοτικούς που έχουν επίσημα ζητήσει απο το δημοτικό συμβούλιο της Κομοτηνής να καταργηθεί η 19η Μαΐου ως ημέρα εθνικής μνήμης, καθώς είναι ένα γεγονός που δεν έγινε ποτέ.

Δεν θα γράψω άλλα παραδείγματα, καθώς είναι όλα στο ίδιο μοτίβο. Εχουν σαν φόντο την κοινωνική διαίρεση, την αναμόχλευση των εθνικών παθών και είναι ο ορισμός αυτού που λέμε, ρητορική μίσους.

Κάποιος καλοπροαίρετος θα μπορούσε να πεί πως αυτή η επιλογή των υποψηφίων , είναι κάποια ιδιότυπη μορφή πολυφωνίας και ανεκτικότητας για το διαφορετικό, την άλλη οπτική, κλπ. Θα το δεχόμασταν , αν συνέβαινε το ίδιο με όλες τις γνώμες, με την ανοχή σε όλους τους κατακτητές και μακελάρηδες των Ελλήνων, αλλά δεν συμβαίνει.

Κανένας υποψήφιος (πολύ σωστά) δεν δίνει χώρο στο ψηφοδέλτιό του σε φωνές μισαλλοδοξίας, σε ναζιστές ή φασίστες ή ακόμα σε ανοιχτά αντιφεμινιστές … εκτός αν έχει να κερδίσει ψήφους, όπως είναι οι νεοθωμανοί ή οι Κεμαλιστές.

Κάποιος άλλος καλοπροαίρετος θα έλεγε πως οι παρατάξεις θέλουν να εγκλωβίζουν τους “ακραίους” μειονοτικούς για να τους “αδρανοποιήσουν”, δλδ να τους βάλουν σε μεγάλα κομματικά σχήματα έτσι ώστε να μετριαστούν οι φωνές τους και να είμαστε όλοι ικανοποιημένοι. Μάλλον όμως ούτε αυτό ισχύει, καθώς όποτε δοκιμάστηκαν “απεγκλωβισμένοι” δεν κατάφεραν πολλά, αλλά όποτε “εγκλωβίζονται” στα κόμματα εξουσίας έχουν βήμα για να λένε ότι πιστεύουν, το εκφράζουν με το κύρος που τους προσδίδει το κόμμα στο οποίο κατά καιρούς ανήκουν και προσθέτουν (το κυριότερο) τους απαραίτητους ψήφους στο κομματικό πουγκί.

Και κεί καπου αρχίζει και αχνοφαίνεται το δημώδες (και λανθασμένο) νόημα του Μακιαβελισμού.

Οι δύο υποψήφιοι για τον δήμο Κομοτηνής, χρησιμοποιούν τους φορείς του διχαστικού λόγου για την συλλογή ψήφων. Και βέβαια θα μπορούσαν να δώσουν τον αντίστοιχο χώρο σε άλλες φωνές της μειονότητας, σε ανθρώπους νηφάλιους, που θέλουν να προσφέρουν στην πόλη μας, που αποδέχονται πλήρως την Ελληνική κυριαρχία, που θέλουν να ζήσουν σε μιά ελεύθερη και δημοκρατική πόλη, αλλά δεν το κάνουν.
Επιζητούν την μαζική υποστήριξη απο κάποια εξωελλαδικά κέντρα, χωρίς να νοιάζονται για την ατζέντα που θέλουν να περάσουν, αρκεί να περάσουν αυτοί στον δεύτερο γύρο.
Οταν ψηφίζουμε παρατάξεις που φιλοξενούν διχαστικό εθνικό λόγο, ψηφίζουμε διχασμό.
Τώρα ξέρεις. Μη σε θεωρούν δεδομένο. Όταν τους ψηφίσεις, επιδοκιμάζεις όλες τις επιλογές τους, άσχετα αν σταυρώνεις τον δικό σου υποψήφιο.