Όποτε εκφράζουμε την άποψή μας ή ανεβάζουμε φωτογραφίες και κερδίζουμε τα πολυπόθητα like χαιρόμαστε τόσο που σίγουρα δεν αισθανόμαστε εργάτες σε ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής κερδών για τους μετόχους του Facebook. Νιώθουμε, περισσότερο ελεύθεροι από ποτέ να εκφράζουμε την κριτική μας και την άποψή μας και να κερδίζουμε αναγνώριση από αυτό και καθόλου σκληρά εργαζόμενοι.
Αυτή η δυνατότητα έκφρασης ίσως αποτελεί το κίνητρό μας, ώστε να είμαστε διατεθειμένοι να αφιερώσουμε χρόνο από το χρόνο μας για να γεμίσουμε τα ράφια των διαδικτυακών σουπερμάρκετ πληροφορίας με περιεχόμενο.
Και σίγουρα η ελευθερία έκφρασης είναι σημαντικό κίνητρο αφού η επιλογή συμμετοχής στα social media, είναι απόλυτα δική μας, αφού θέλουμε πολύ να εκφραζόμαστε και να αναλαμβάνουμε ενεργό ρόλο στην ψηφιακή κοινωνία.
Η ανεκπλήρωτη επιθυμία έκφρασης και παρέμβασης στη σύγχρονη σταθερά δομημένη κοινωνία βρίσκει διέξοδο στην εικονική κοινωνία των social media, όπου οι διαμαρτυρίες και οι επαναστατικότητά μας βρίσκουν το δρόμο τους… με ένα Post.
Έτσι, το απέραντο κοινωνικό εργοστάσιο παράγει προστιθέμενη αξία για τους κολοσσούς του Διαδικτύου, απορροφώντας τους κραδασμούς, τους οποίους μετατρέπει σε …κερδοφόρο buzz.

Χαρωποί Εργάτες Αμισθί

Αντιμετωπίζουμε το Facebook σαν την πλατεία του χωριού και ένα τεράστιο λούνα παρκ, το οποίο και παραγνωρίζουμε ότι, όχι μόνο συντηρείται, αλλά και δημιουργεί μεγάλα κέρδη από την ίδια την παρουσία μας, καταφέρνοντας σταδιακά να μας εγκλωβίζει, ώστε να είμαστε διατεθειμένοι – αναγκασμένοι σύντομα να πληρώσουμε ό,τι απαιτηθεί για τις υπηρεσίες του.
Οι δυο πηγές χρηματοδότησής του Facebook προς το παρόν είναι η άμισθη εργασία μας και η πώληση των προσωπικών μας δεδομένων στους διαφημιστές, ενώ σταδιακά γίνεται και η πώληση σε εμάς των αρχικά δωρεάν υπηρεσιών.
Όλα στο Facebook είναι εμπορεύσιμα. Οι μουσικές που ακούμε και που παράγουμε, τα βιβλία που διαβάζουμε, οι φωτογραφίες που βγάζουμε, οι ιδέες και απόψεις που εκφράζουμε δημόσια και ιδιωτικά, οι προτιμήσεις μας, οι φίλοι μας, οι λιγότεροι φίλοι, οι πάσης φύσεως κοινωνικές σχέσεις που συνάπτουμε καθημερινά και βέβαια η τεχνογνωσία που ο καθένας μας διαθέτει σε ότι αφορά τους τρόπους διασποράς αυτών των πληροφοριών.
Όλα αυτά δεν είναι παρά οι πρώτες ύλες για μια τεράστια “μηχανή συγκομιδής” συλλογικής νοημοσύνης, οι οποίες είναι έτοιμες για εμπορική εκμετάλλευση με κάθε δυνατό τρόπο σήμερα και στο μέλλον.
Με τη συμμετοχή μας ενισχύουμε τη δύναμη του ισχυρού διαδικτυακού ολιγοπωλίου των Google, η Facebook, η Apple, η Amazon κι η Microsoft που πλέον αποτελούν μια ιδιόμορφη αγορά πολύ καλά συγκεντρωμένη που κυριαρχεί σε κάθε πτυχή των ψηφιακών δραστηριοτήτων μας.
Και μπορεί όλα να ξεκινούν δωρεάν στην αρχή… όταν όμως η εξάρτηση γίνει απόλυτη και πλέον δεν μπορούμε χωρίς τις υπηρεσίες τους έχουν κάθε δυνατότητα να αρχίσουν να ζητούν χρέωση.

Από τη Δημοκρατία – Ελευθερία έκφρασης στην εκμετάλλευση

Οι ιδρυτές των εταιρειών που κυριαρχούν σήμερα στο διαδίκτυο δημιούργησαν την επανάσταση, φέρνοντας τον πολίτη κοντά στην πληροφορία και τη γνώση που παραδοσιακά ήταν προνόμιο των λίγων.
Το διαδικτυακό ολιγοπώλιο στο ξεκίνημά του είναι απόλυτα ανοιχτό και φιλικό με σύνθημα την ελευθερία έκφρασης, τη συμμετοχή και τη δημοκρατία χωρίς κανένα περιορισμό.
Όταν όμως αποκτήσει κρίσιμο μέγεθος και γίνει απαραίτητο στους χρήστες, αποκτά και άλλο χαρακτήρα. Ήδη άρχισε να ζητά τίμημα για υπηρεσίες που μέχρι πρότινος προσέφερε δωρεάν (δημοσιεύσεις στο Facebook) και επέβαλε τους κανόνες του και στους παραγωγούς περιεχομένου ή υπηρεσιών, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να υπακούσουν στις επιταγές του αν δεν θέλουν να εξαφανιστούν.
Για παράδειγμα, το Search Engine Optimization, του οποίου οι κανόνες επιβάλλονται από την Google, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για εκατομμύρια μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ενώ η επιτυχία πολλών συγγραφέων εξαρτάται από τις διαθέσεις της Amazon.
Με τον ίδιο τρόπο, η εξάρτησή μας από το e-mail είναι τέτοια, που δεν θα είχαμε πολλές εναλλακτικές, εάν κάποτε επέλεγαν οι εταιρείες να ζητήσουν αντίτιμο….για να έχουμε πρόσβαση στους λογαριασμούς μας.
Ταυτόχρονα, η αδιαφάνεια και η πολυπλοκότητα των αλγόριθμων δε τους θέτει έξω από κάθε δυνατότητα δημοκρατικού ελέγχου, αφού ακόμη κι η νομοθετική και δικαστική εξουσία αδυνατεί να καταλάβει το πώς ακριβώς λειτουργούν, δίνοντάς τους έτσι δυνατότητες που ποτέ δεν θα μάθουμε ποιες ακριβώς είναι.

Ή θα μάθουμε στο μέλλον όταν πια τα προσωπικά μας δεδομένα δεν θα είναι πια δικά μας και η δυνατότητα απεγκλωβισμού μας… θα φαντάζει πια μηδαμινή.
news247.gr