της Κατερίνας Πουλοπούλου

 Πραγματικά δεν μας ενδιαφέρει αν ο κατηγορούμενος είναι αθώος ή ένοχος, αλλά το πώς θα φτάσουμε στην ετυμηγορία.

Η Νένα Μεντή χαρίζει την επιβλητική φωνή της στην έναρξη της παράστασης και μας βάζει στο νόημα του έργου.

«12 Ένορκοι» πρέπει να συνεδριάσουν μετά τη δίκη για την τύχη ενός 16χρονου που κατηγορείτε για φόνο, όμως οι περισσότεροι είναι αποφασισμένοι για την ενοχή και θέλουν να τελειώνουν γρήγορα για να πάνε στις δουλειές τους, προσωπικές ή επαγγελματικές. Ένας εξ αυτών αντιστέκεται και προσπαθεί να πείσει τους υπόλοιπούς 11, ότι το παιδί είναι αθώο και δεν μπορούν να το στείλουν χωρίς σκέψη στο θάνατο.

Η σκηνοθέτης Κωνσταντίνα Νικολαϊδη κρατάει το έργο στη Νέα Υόρκη του 1957 όπως ήταν και η έμπνευση του δημιουργού του. Έπιπλα και ρούχα εποχής, χαμηλός φωτισμός, συνεχείς συγκρούσεις, φωνές, ένα παιχνίδι συναισθημάτων μεταξύ ηθοποιών και κοινού.

Ρεαλιστική υποκριτική που κερδίζει το χειροκρότημα. Οι αντιπαθείς χαρακτήρες που κάθονται γύρω από το τραπέζι καταφέρνουν και κερδίζουν επάξια τον χαρακτηρισμό, ενώ η μειοψηφία των καλών, στο τέλος τους κερδίζει. Ένα πινγκ πονγκ ψυχολογίας.

Ποια θα είναι η ετυμηγορία τους και με τι «κόστος» για τον καθένα από τους 12; Μία πάλη του καθενός με τον άλλο και κυρίως με τον ίδιο του τον εαυτό και τους εφιάλτες της ζωής του. Ξένοι μεταξύ τους με διαφορετικές αφετηρίες και προορισμούς. Η ελαφρότητα με την οποία ξεκίνησε αυτή η διαδικασία, γίνεται βάρος ασήκωτο στις πλάτες και τις συνειδήσεις τους.

Χριστόδουλος Στυλιανού, Κώστας Αρζόγλου, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Γιώργος Γιαννόπουλος, Περικλής Λιανός, Βασίλης Παλαιολόγος, Χάρης Μαυρουδής, Μανώλης Ιωνάς, Απόλλων Μπόλλας, Αλέξανδρος Πέρρος, Νότης Παρασκευόπουλος, Κωνσταντίνος Μουταφτσής. 

Οι «12 Ένορκοι» του Reginald Rose παρουσιάζονται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Αλκμήνη, έναν πολύ ζεστό χώρο, σε παράλληλη της Πειραιώς, στο Γκάζι.

 Αναδημοσίευση από www.artpress.sundaybloody.com