Στις 7 Ιουνίου 1970, ακριβώς πριν 53 χρόνια αναλαμβάνει ως εφημέριος στο προσκύνημα του Ταξιάρχη ο Πρωτοπρεσβύτερος Ευστράτιος Δήσσος. Σαστισμένος μιας και έφτασε σε έναν τόπο τόσο ιερό μα παράλληλα και τόσο ερημικό.

Λίγοι ήξεραν τοτε τον Ταξιάρχη του Μανταμάδου, οι επισκέπτες ελάχιστοι σε μια τοποθεσία που δεν υπήρχε ούτε οδική πρόσβαση!

Ξεκινάει ο ίδιος τη τεράστια προσπάθεια ανάδειξης του προσκυνήματος!

Εκδίδει το περιοδικό “Ο ΤΑΞΙΆΡΧΗΣ” το 1972 και το αποστέλλει σε Έλληνες ομογενείς.

«Το Ημερολόγιο του Ταξιάρχη»

Ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου ξεκινάει σιγά σιγά να γίνεται γνωστός και οι πρώτες επιστολές και γράμματα πιστών καταφθάνουν.

Την ίδια χρονιά ανοίγει τον ενός χιλιομέτρου περίπου δρόμο που ένωνε το χωριό του Μανταμάδου με τον Ι. Ν. των Παμμεγίστων Ταξιαρχών!

Ανακαινιζει τα σχεδον γκρεμισμένα κελιά, γίνεται αναστήλωση του πύργου και δημιουργείται δρόμος πρόσβασης.

Το 1973 κτίζει το οικοτροφείο αριστούχων μαθητών Γυμνασίου, που στεγάζει και δίνει τροφή και ύπνο σε 35 μαθητές από φτωχές οικογένειες.

Μαζί του σε όλη την προσπάθεια μέχρι σήμερα ο π.ΧρηστοςΤσιτμηδελης, συνεφημεριος στον Ταξιάρχη, έφτασε στο Μανταμαδο το 1975 ξεκινώντας και συνεχίζοντας μέχρι σήμερα το μεγάλο πνευματικό του έργο.

Αρχές δεκαετίας 1980 ο παπά-Στρατης γράφει τα πέντε βιβλία με τα θαύματα του Αρχαγγέλου και δημοσιεύει για πρώτη φορά την ιστορία δημιουργίας της ανάγλυφης εικόνας, που κρατούσε ζωντανή μέσα στους αιώνες η παράδοση του τόπου.

Οι προσκυνηματικες εκδρομές πληθαίνουν και το συγγραφικό έργο δε σταματάει για να ενημερώνονται οι πιστοί για τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και να μαθαίνουν για το μαρτυρικό τόπο του Μανταμάδου.

Ο Ταξιάρχης έγινε πια γνωστός παντού, μετά από 53 χρόνια από την έκδοση του πρώτου τεύχους, το περιοδικό του προσκυνήματος ακόμα “ταξιδεύει” σε κάθε γωνιά του πλανήτη που υπάρχει Ορθοδοξία, μεγάλα θαύματα διαδόθηκαν και ο Μανταμάδος έχει γίνει ένα πανορθόδοξο προσκύνημα και ο τόπος δε θυμίζει τίποτα από εκείνο το ερημικό τοπίο.

Αν ρωτούσε κάποιος τον παπα-Στρατη όταν έφθασε στο Μανταμαδο πριν 53 χρόνια, αν θα φανταζόταν το τόπο στη σημερινή του μορφή, “ούτε κατά διάνοια” θα απαντούσε.

Ο Θεός να τον έχει γερό, να του δίνει δυνάμεις να συνεχίσει το μεγάλο και αναγνωρισμένο πια έργο του στο Ταξιάρχη… Τον Ταξιάρχη που διέδωσε και ύμνησε όσο λίγοι και τον ιερό τόπο του προσκυνήματος του Μανταμάδου που τοσο αγάπησε και συνεχίζει να προσφέρει…

Πρωτοφανής προσέλευση κόσμου στο πανηγύρι του Ταξιάρχη στον Μανταμάδο Λέσβου