Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Αμέσως μετά το υβριδικό πραξικόπημα στην Τουρκία του 2016 είχαμε εκφράσει με επιφυλακτικότητα την άποψη ότι “η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία βρίσκονται αντιμέτωπες με το ενδεχόμενο, ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατό τους ΝΑΤΟ, να μετατραπεί σε ένα ισλαμιστικό στράτευμα που θα εκτρέφει θρησκευτικούς ζηλωτές τη στιγμή μάλιστα που η διεθνής κοινότητα φαίνεται ότι ΑΝΕΧΕΤΑΙ τον ιδιωτικό στρατό μισθοφόρων τζιχαντιστών του Ερντογάν, την SADAT, του οποίου ηγείται ο ο Αντνάν Τανριβερντί (Adnan Tanrıverdi), απόστρατος αντιστράτηγος”.

Ο Τανριβερντί πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του στο Τμήμα Ειδικού Πολέμου του Τουρκικού Στρατού. Αργότερα υπηρέτησε ως πρόεδρος του Συλλόγου Υπερασπιστών Δικαιοσύνης (ASDER), που αποτέλεσε τη βάση της SADAT.Το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) και το Μέτωπο Al Nusra ήταν μεταξύ των ομάδων, στις οποίες η SADAT παρείχε στρατιωτική εκπαίδευση.Ο Τανριβέρντι, επιδιώκει την ίδρυση ενός ομοσπονδιακού Ισλαμικού Κράτους, που θα περιλαμβάνει 61 χώρες με πλειοψηφία μουσουλμάνων, τοποθετημένες σε οκτώ ομάδες, κατά εθνικότητα και τοποθεσία, που υποστηρίχθηκε από το Κέντρο Στρατηγικών Ερευνών για τους Υπερασπιστές Δικαιοσύνης (ASSAM).

Σήμερα πλέον έχει αποδειχθεί ότι ο Χουλουσί Ακάρ είναι ο βασικός εκτελεστής ενός εμπνευσμένου σχεδίου δημιουργίας ενός ισλαμο-φασιστικού καθεστώτος το οποίο ουσιαστικά επέβαλε την ΒΙΑ ως ΝΟΜΟ στο εσωτερικό της Τουρκίας δίνοντας την δυνατότητα και στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να φαντασιωθεί το δικό του νεο-οθωμανικό όραμα και να ξαναγράψει με αίμα άλλο ένα κεφάλαιο τουρκικής ιστορίας.

Τουρκία: Το Πολιτικό Ισλάμ (SİYASAL İSLAM) παίρνει την εκδίκησή του

Το 2017 είχαμε επισημάνει  πώς η κοινωνία της Θράκης έρχεται αντιμέτωπη με την άνοδο των νεο-οθωμανικών ανατρεπτικών ομάδων τονίζοντας ότι “η πολυεπίπεδη αμφισβήτηση της εσωτερικής έννομης τάξης, η διαιώνιση της ενδοστρέφειας της μειονότητας και η αποτροπή κάθε προοπτικής κοινωνικής, πολιτιστικής και οικονομικής εντάξεως της στην τοπική κοινωνία, η «διαπόμπευση» της Ελλάδας, ως απεργαζομένης την διαρκή καταπίεση και εν τέλει την εξόντωση των μουσουλμάνων της Θράκης, η αναγωγή της θρησκείας (μουσουλμανικής) και της γλώσσας (τουρκικής) σε στοιχεία εθνοφυλετικής καθαρότητας, αποτρεπτικά για την οποιαδήποτε μορφής συνύπαρξη ή συμβίωση με τον χριστιανικό πληθυσμό της περιοχής εντάσσονται στην δημιουργία μιας πραγματικότητας που παραπέμπει στη «χάραξη» διαχωριστικών γραμμών με αλυτρωτικές βλέψεις.”

Το 2020, ημερομηνία – ορόσημο για την Θράκη (Μάχη του Έβρου, Διακομματική Επιτροπή) είχαμε επισημάνει ότι “σε τοπικό επίπεδο η κ. Ντόρα Μπακογιάννη έδειχνε να μην αντιλαμβάνεται ότι το πραγματικό πρόβλημα της Θράκης είναι το Έλλειμμα Ασφαλείας στην περιοχή για το οποίο εκτός των άλλων σημαντικό μερίδιο ευθύνης φέρει και το πολιτικό δυναμικό της περιοχής όπως και οι αρεστοί της εκάστοτε Κυβέρνησης.”

Ο χρόνος και ο Covid19 είναι οι μοναδικοί εχθροί της Θράκης;

Το 2021 αναφερόμενοι στην σιωπή των Ταγών της περιοχής επισημάναμε εμφαντικά ότι ” δεν μπορούν οι φορείς του τουρκικού εθνικισμού και οι εκπρόσωποι του τοπικού πολιτικού ισλάμ να αποτελέσουν γέφυρα λαών και πολιτισμών και δεν πρέπει να επιφυλάσσεται αυτός ο ρόλος ειδικά σε όσους αρνούνται την ταυτοτική διάκριση των υπολοίπων.” ενώ λίγο αργότερα περιγράφαμε -με παραστατικό ελπίζουμε τρόπο- την τρισυπόστατη απειλή του βαθέος τουρκικού κράτους με αιχμή την αναδυόμενη ισχύ του πολιτικού ισλάμ τονίζοντας ότι “με αποδυναμωμένους τους νομίμους Τοποτηρητές Μουφτήδες βρίσκουν πεδίο δράσης αιρετικές ομάδες γνωστές και ως “ισλαμικά τάγματα” όπως είναι οι Nakşilik, Nurculuk, Süleymancilik, Wahhabi και Gülenism, που βλέπουν την κοσμικότητα ως εχθρό γι ατο Ισλάμ το οποιο και προβάλλουν ως τον μοναδικό τρόπο για να διεκδικηθούν τα δικαιώματα της μειονοτητας. Οι εκπρόσωποι των αιρέσεων έχουν την στήριξη από το βαθύ τουρκικό κράτος που δημιουργεί έναν πρόσθετο μηχανισμό ελέγχου που δρα παράλληλα προς το Προξενείο.

Το 2022 ο Χουλουσί Ακάρ, το ισλαμικό παρακράτος, το μειονοτικό παραϊερατείο και οι εξαρτώμενοι/εκβιαζόμενοι από αυτούς στην Θράκη έδωσαν το σύνθημα για την κήρυξη ενός διπλωματικού πολέμου (κατ’αρχήν) σε συνδυασμό με τις άλλες μορφές υβριδικών συγκρούσεων που πλαισιώνουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η Θράκη αποτελεί το πεδίο της διπλωματικής σύγκρουσης, κάτι που είχαμε δει πολύ καλά και είχαμε αναλύσει διεξοδικά με αφορμή τις πρόσφατες “ιδιωτικές επισκέψεις” στελεχών της Τουρκίας στην περιοχή μας”.

Οι “Γκρίζοι Λύκοι” κήρυξαν διπλωματικό πόλεμο στην Θράκη;

Η σοκαριστική εικόνα που αντικρύσαμε στην Φιλύρα με την δημιουργία ενός νεο-οθωμανικού πάρκου ενός δήθεν ισλαμιστή μάρτυρα (ενώ πρόκειται για έναν φυγόστρατο τυχοδιώκτη κι έμμισθο παρακρατικό πράκτορα) έχει ακόμη μείνει ασχολίαστη από το σύνολο του τοπικού πολιτικού δυναμικού, των μέσων ενημέρωσης, των κρατικών και κυβερνητικών υπηρεσιών και βεβαίως της Διακομματικής.

Ποιός ενέκρινε την δημιουργία πάρκου μνήμης για φυγόστρατο πράκτορα της ΜΙΤ στο κέντρο της Φιλλύρας;

Αντί επιλόγου, κατακριτέα παραμένει η σιωπή των Ταγών η οποία μπορεί να φανεί μοιραία όχι μόνον για τους Θρακιώτες κι όλους εμάς που μένουμε στην Θράκη αλλά και για τους ίδιους αν επιτρέψουν να κατασκευασθεί ένα ιστορικό αφήγημα ως εισαγωγή σε ένα νέο κεφάλαιο αιμοσταγούς τουρκικής ιστορίας από την οποία τόσο πολύ υπέφερε ο Ελληνισμός.