Γράφει ο Νϊκος Αρβανίτης

Υπό την σκιά του «εγκλήματος των Τεμπών» ξεκίνησε την τοποθέτησή του στην ειδική απολογιστική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Γιάννης Λεβέντης τονίζοντας ότι «εν έτει 2023. όταν υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις τεχνολογικές και επιστημονικές για να καλύπτονται όλες οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες στον 21ο αιώνα, αντίθετα ζούμε πριν από 100 και βάλε χρόνια. Όταν αντί να ικανοποιούνται οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες για εκπαίδευση, υγεία, πρόνοια, τα πάντα υποτάσσονται στο βωμό του κέρδους των λίγων.; Τότε όλα αντιμετωπίζονται με την γνωστή και πικρή πλέον φράση «πάμε και όπου βγει»;

Τα παραλειπόμενα ενός απολογισμού…

Ο κ. Γιάννης Λεβέντη επανέλαβε την εκτίμηση της Λαϊκής Συσπείρωσης ότι η τοπική διοίκηση αποτελεί όργανο του κεντρικού κράτους σε τοπικό επίπεδο και έχει ως αποστολή την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και τη βελτίωση της κερδοφορίας του σε βάρος της εργατικής λαϊκής οικογένειας. «Όλα δηλαδή στη ζυγαριά κόστους (για το λαό) –οφέλους (για το κεφάλαιο). Όλη αυτή η επεξεργασμένη στρατηγική που έχει αφετηρία την ΕΕ, εξειδικεύεται από τις κυβερνήσεις στη χώρα μας και εφαρμόζεται από τις Τοπικές Διοικήσεις και κατ’ επέκταση τις διοικήσεις του δήμου μας» τόνισε.

«Η πολιτική (του Δήμου Κομοτηνής) βρίσκεται μακριά από τις λαϊκές ανάγκες» υποστήριξε, ενώ παρατήρησε πως τα προβλήματα σε πόλη και οικισμούς αντί να περιορίζονται, πολλαπλασιάζονται, ενώ την ίδια ώρα η δημοτική αρχή μεταφέρει μία εικόνα πως «όλα έγιναν καλώς. Επίσης, προειδοποίησε ότι τα πράγματα αναμένεται να γίνουν ακόμη πιο δύσκολα το 2025, αφού επανέρχονται τα μέτρα επιτροπείας στην Ελλάδα. Ιδιαίτερη κριτική άσκησε αναφορικά με τη φιλοσοφία που διαπνέει τα περισσότερα χρηματοδοτικά εργαλεία, να αφορούν τον αστικό ιστό κι όχι τόσο γειτονιές και χωριά.

Η δομή της εισήγησης του κ. Γιάννη Λεβέντη κάλυψε θέματα που αφορούσαν στην οικονομική πολιτική της δημοτικής αρχής, σε θέματα κοινωνικής πολιτικής, στα ζητήματα των υποδομών σχολείων κι εκπαιδευτικών δομών, την υποστελέχωση σε προσωπικό και την υποχρηματοδότηση του Δήμου.

Ξεχωρίζουμε τα πιο βασικά σημεία της ομιλίας του κ. Γιάννη Λεβέντη με τα οποία, «αναδεικνύεται η ορθότητα της εκτίμησης της Λαϊκής Συσπείρωσης διαχρονικά, ότι η Τοπική διοίκηση αποτελεί όργανο του κεντρικού κράτους σε τοπικό επίπεδο και έχει ως αποστολή την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και την βελτίωση της κερδοφορίας του σε βάρος της εργατικής λαϊκής οικογένειας» και για όλους αυτούς τους λόγους καταψήφισε και τον απολογισμό πεπραγμένων της διοίκησης Γκαράνη η ΛΑ.ΣΥ. Κομοτηνής!

1. Η πολιτική που ασκεί η δημοτική αρχή στην Κομοτηνή συμφωνεί με την πολιτική του κόστους – οφέλους και την εφαρμόζει με τον καλύτερο τρόπο (αυτό προκύπτει από τα υποβληθέντα μεσοπρόθεσμα σχέδια της τελευταίας τριετίας)
2. Η εφαρμοζόμενη πολιτική βρίσκεται μακριά από τις λαϊκές ανάγκες καθώς συνολικά η Τοπική Διοίκηση, εξακολουθεί να έχει ανεπαρκή κρατική χρηματοδότηση, με τάση μείωσης, ενώ αρμοδιότητες (πάνω από 200) συνεχίζουν διαρκώς να εκχωρούνται από την κεντρική κυβέρνηση.
3. Στενά δεμένη με τις κατευθύνσεις της κεντρικής διοίκησης, όπως αυτή εξειδικεύει τις οδηγίες της ευρωπαϊκής ένωσης είναι, λοιπόν, και η οικονομική πολιτική που ασκείται από την παρούσα δημοτική αρχή, καθώς συνεχίζεται η τάση μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης και για το 2023, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι η χρηματοδότηση για έργα από το ΠΔΕ, παραμένει καθηλωμένη στο 1,3 εκ € εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια.
4. Η δημοτική αρχή επιχειρεί απολογισμό πεπραγμένων και όχι καταγραφή αναγκών. Πόσες είναι αυτές οι ανάγκες, υπάρχει υπολογισμός των αναγκών αυτών, σχέδιο για να καλυφθούν ; Πώς θα μπορέσουν οι δημοτικοί σύμβουλοι, ο λαός στον δήμο να βγάλει τελικά συμπέρασμα για το τι έκανε η παρούσα δημοτική αρχή στα 3 και κάτι χρόνια που διοικεί τον δήμο.
5. Ποια η κατάσταση που επικρατεί με τα ανείσπρακτα των μεγαλοφειλετών του Δήμου (χρέη πάνω από 10.000) έχει σκοπό να τα εισπράξει η δημοτική αρχή; Τι ενεργειες έχει κάνει; (100 οφειλέτες με 3,5 εκατομμύρια οφειλές. Τα μισά χρέη προς τον δήμο δηλαδή)
6. Ποιες ανάγκες καλύπτουν τα έργα; Για τα όποια έργα μπουν τελικά σε χρηματοδότηση από προγράμματα, αυτά προκρίνονται αποσπασματικά, με βάση τις προκηρύξεις των προγραμμάτων και όχι τις λαϊκές ανάγκες. Και να μην ξεχνάμε ότι τα χρηματοδοτικά προγράμματα και ημερομηνία λήξης έχουν και είναι και ανταγωνιστικά.
7. Ενδεικτικό είναι ότι από τα 52.515.327,97 € σε έργα γύρω στα 8.000.000 € αναλογούν στους οικισμούς του Δήμου Κομοτηνής και σχεδόν το σύνολο αυτού του ποσού είναι αγροτική οδοποιία και συγχρηματοδοτούμενα έργα με αντικείμενο την οδοποιία (Βελτίωση Βατότητας Αγροτικών Οδών Δήμου Κομοτηνής, Πρόγραμμα Αντώνης Τρίτσης, 3.000.000 €). Δε βλέπουμε σε καμία περίπτωση να γίνονται έργα υποδομής στους οικισμούς που να αφορούν τον πολιτισμό, την παιδεία, την υγεία. Ασφαλώς και πρέπει να φτιάξουμε τους δρόμους, αλλά είναι μόνο αυτό αρκετό για τους δεκάδες οικισμούς του δήμου Κομοτηνής; Παράδειγμα τα στοιχεία του φετινού τεχνικού προγράμματος:
   1. Από τα 2.270.591,77 € σε μελέτες, τα 1.840.150,58 € προέρχονται από χρηματοδότηση ΕΣΠΑ ή άλλα προγράμματα, ποσοστό πάνω από 80%
   2. Από τα 52.515.327,97 € σε έργα, τα 39.058.461,19 € προέρχονται από χρηματοδότηση ΕΣΠΑ ή άλλα προγράμματα, ποσοστό γύρω στο 75%
   3. Το σύνολο των προμηθειών και υπηρεσιών (3.528.950,90 € και 1.800.000,00 €) προέρχονται από χρηματοδότηση ΕΣΠΑ ή άλλα προγράμματα
8. Τοπική Αυτοδιοίκηση και σχολικές υποδομές: Τα σχολικά κτίρια να καταρρέουν λόγω της ανύπαρκτης συντήρησης, με διευρυμένα προβλήματα σε σχολικές αίθουσες, υπόγεια που πλημμυρίζουν, αυλές ακατάλληλες, απαρχαιωμένο διδακτικό εξοπλισμό, προβληματικά συστήματα θέρμανσης.Συγκεκριμένα στο Δήμο Κομοτηνής, σύμφωνα με παράπονα γονέων και εκπαιδευτικών:
9. Τεράστια κτηριακά προβλήματα υπάρχουν και σε σχολικές μονάδες από την προσχολική αγωγή, έως και την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στο Ειδικό Σχολείο Κομοτηνής γίνεται χρήση του υπογείου για αίθουσα διδασκαλίας και γυμναστήριο, ενώ είναι ακατάλληλο για τέτοιες χρήσεις, καθώς παιδιά με κινητικές δυσκολίες αναγκάζονται να ανεβοκατεβαίνουν σκάλες, αφού δεν υπάρχει ούτε ανελκυστήρας, ούτε ράμπα. Ενώ, σε έκτακτη κατάσταση δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου από αυτόν τον χώρο.
10. Ταυτόχρονα, στην Μελέτη λειτουργεί Ειδικό Γυμνάσιο-Λύκειο σε κτήριο που κατασκευάστηκε για την στέγαση Νηπιαγωγείου, ενώ ο αριθμός των παιδιών αυξάνεται κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα τα παιδιά να κάνουν μάθημα μέχρι και σε διαδρόμους!
11. Εξακολουθούν να λειτουργούν οι 11 αίθουσες διδασκαλίας-κοντέινερ που εγκαταστάθηκαν, δήθεν προσωρινά, για να καλύψουν τις ανάγκες της υποχρεωτικής δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης. Ενώ, το 1ο Νηπιαγωγείο στεγάζεται σε μισθωμένο κτήριο, ακατάλληλο για τη στέγαση νηπίων μαθητών.
12. Την ίδια ώρα με τα παραπάνω, προβλήματα δημιουργούνται και με έντονες βροχοπτώσεις! Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Δημοτικού Σχολείου Κοσμίου, του οποίου το υπόγειο πλημμυρίζει κάθε φορά που βρέχει, όπως και του 11ου Δημοτικού, όπου οι αίθουσες του πρώτου ορόφου γεμίζουν βρόχινο νερό εξαιτίας διαρροών στα κουφώματα.
13. Προβλήματα υπάρχουν και λόγο κακοτεχνιών, όπως στο 8ο Δημοτικό παραμένει το πρόβλημα της διαρροής του δικτύου ύδρευσης μέσα στον χώρο του σχολείου, το οποίο υφίσταται πιθανά από την κατασκευή του σχολικού κτηρίου, χωρίς να έχει γίνει καμία παρέμβαση, πέρα από κουβάδες για το μάζεμα του νερού.
14. Την ίδια στιγμή, προβλήματα υπάρχουν σε αυλές πολλών σχολείων του δήμου, όπου λόγω της ελλιπούς συντήρησης με αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού μαθητών στα διαλλείματα ή τη γυμναστική. Αντίστοιχα προβλήματα υπάρχουν και με τις παλιές και «μπαλωμένες» περιφράξεις.
15. Ένα άλλο βασικό ερώτημα πο τίθεται, αφορά και το σε ποιο βαθμό οι υπηρεσίες του Δήμου Κομοτηνής έχουν την ετοιμότητα να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του χειμώνα και κατά πόσο η διοίκηση του Δήμου Κομοτηνής έχει σχέδιο για την αντιμετώπιση αυτών των συνεπειών σε όλα τα επίπεδα χωρίς αστερίσκους και ερωτηματικά.
16. Η πλειοψηφία των εργαζομένων στις κοινωνικές δομές είναι συμβασιούχοι που στηρίζονται από προγράμματα (ΒΣΣ, Κέντρα Κοινότητας, Ξενώνας Κακοποιημένων). Τη στιγμή που η διοίκηση συμπράττει και υποστηρίζει πολιτικές που διαιωνίζουν αυτήν την κατάσταση και διατηρούν σε καθεστώς ανασφάλειας και ομηρίας τους εργαζομένους. Και, πέρα από τα μεγάλα λόγια περί στήριξης των εργαζομένων, όταν τέθηκε θέμα μονιμοποίησης εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς μέσω της δικαστικής οδού, εργαζόμενοι που είναι στο ίδιο καθεστώς με αυτούς των κοινωνικών προγραμμάτων, ο δήμος δε συναίνεσε στο δικαστήριο για τη μονιμοποίησή τους, καθώς θεωρούσε ότι δεν επαρκούν οι πόροι, εφόσον δεν υπάρξει επιπλέον χρηματοδότηση. Την ίδια στιγμή και την ίδια μέρα στο ίδιο δικαστήριο ο Δήμος Πάτρας είχε άλλη αντιμετώπιση με αποτέλεσμα και οι εργαζόμενοι εκεί να έχουν άλλη τύχη.
17. Η διοίκηση του Δήμου κινείται στην κατεύθυνση της όλο και μεγαλύτερης αντικατάστασης των αντίστοιχων δημοτικών υπηρεσιών και του μόνιμου προσωπικού, αξιοποιώντας και τον δημοσιονομικό κορσέ που δεν επιτρέπει τις προσλήψεις.Αυτό φαίνεται και από την ίδρυση μιας νέας και «σύγχρονης» Ανώνυμης Εταιρείας, που αξιοποιεί χρηματοδοτικά εργαλεία και υποδομές, συγκεντρώνει πόρους του ΕΣΠΑ και του ΠΔΕ και διαθέτει τη δουλειά και την επιστημονική γνώση εργαζομένων στους επιχειρηματικούς ομίλους. Αναθέτει αρμοδιότητες, τεχνική υποστήριξη σε ιδιώτες, σε εξωτερικούς συμβούλους, διοχετεύει χρήμα, μακριά από το δημόσιο λογιστικό και την στοιχειώδη διαφάνεια που επιβάλλεται.
18. Γι αυτό και στον πρόσφατο πολυετή προγραμματισμό προσλήψεων που εισηγήθηκε ο δήμος είδαμε: 1) Λιγότερες μόνιμες προσλήψεις από τις υφιστάμενες κενές οργανικές θέσεις.
    2) Λιγότερες μόνιμες προσλήψεις ακόμη και από τις εκτιμώμενες αυτοδίκαιες αποχωρήσεις εργαζομένων για τα έτη 2024 έως 2027.
    καθόλου
    1) Μόνιμες προσλήψεις υπαλλήλων συγκεκριμένης κατηγορίας, π.χ. ΥΕ, τη στιγμή μάλιστα που η δική τους δουλειά αντανακλάται άμεσα στις καθημερινές ανάγκες του λαού του Δήμου μας;
    2) Μόνιμες προσλήψεις συγκεκριμένων ειδικοτήτων, π.χ. μηχανικών, των οποίων η ήδη διαπιστωμένη έλλειψη, δημιουργεί προβλήματα τόσο στη λειτουργία των υπηρεσιών όσο και στο σχεδιασμό και υλοποίηση έργων από τον Δήμο, ακόμη και των πιο μικρών παρεμβάσεων, που επίσης αντανακλώνται στην καθημερινότητα των δημοτών;