Γράφει ο Στέργιος Γιαλάογλου

Δυο φωτό με νόημα: Ο νέος Πανθρακικός υπο την νέα ηγεσία του με χορηγό πλέον τον Λεβεντ Σαδικ επισκέφθηκε τον Τούρκο Πρόξενο στην Κομοτηνή. Δίπλα ο νέος αθλητικός “Σύλλογος Φίλαθλοι Φενέρμπαχτσε στην Δυτική Θράκη”!!

Αποχαιρετιστήριο δώρο του Πανθρακικού στο αφεντικό του χορηγού του…

Η πρώτη εικόνα δείχνει την γύμνια της ελληνικής πολιτείας η οποία άφησε μια ιστορική ομάδα να περάσει σε ιδιαίτερα και άκρως επικίνδυνα χέρια προκειμένου να παραμείνει ζωντανή αθλητικά. Η επίσημη Τουρκία δια του Πρόξενου της δείχνει πλέον ότι παίζει ρόλο στα τεκταινόμενα της περιοχής και μάλιστα με πιο έντονο τρόπο τελευταία.

Η κατρακύλα της Θράκης αναφορικά με τα αθλητικά της σωματεία σε επίπεδο εθνικών κατηγοριών δεν έχει προηγούμενο. Η Ξάνθη ύστερα από 32 χρόνια στην Α Εθνική κατηγορία υποχρεώθηκε σε υποβιβασμό αφού τα δυο μεγάλα σωματεία Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ κατάφεραν να εκτονώσουν την μεταξύ τους κόντρα σε βάρος μιας ιστορικής και εθνικά χρήσιμης ομάδας όπως η Ξάνθη, η οποία χωρίς λόγο και αιτία καταδικάστηκε σε υποβιβασμό.

Δεν θα εξηγήσω τους λόγους άλλωστε δεν είναι αυτή η ουσία της ανάρτησης μου. Βλέπω όμως ότι η απουσία εθνικής πολιτικής για την Θράκη και η εγκατάλειψη της σε συγκεκριμένους τομείς, συνεχίζεται χωρίς να υπάρχουν πρόσωπα να την ανακόψουν. Η αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης δεν αρκεί. Ξάνθη και Ροδοπη αποτελούσαν και αποτελούν πολύ σοβαρά πεδία στα οποία δοκιμάζεται η κάθε κυβέρνηση.

Αναγνωρίσθηκε ο “Αθλητικός Πολιτιστικός Σύλλογος Φιλάθλων Φενερμπαχτσέ Δυτ. Θράκης”

Τέλος αναφορικά με την δεύτερη φωτό, αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι τυχαία η αναφορά σε Δυτική Θράκη. Οι εμπνευστές αυτής της ονομασίας στέλνουν ένα μήνυμα. Εδώ δεν είναι Θράκη, είναι Δυτική Θράκη, όπως την θέλει η Τουρκία. Όμως το σοβαρότερο είναι αλλού.

Όπως και παλιότερα είχα γράψει, η ανεπάρκεια αυτού του δικαστή που έκανε δεκτή αυτή την ονομασία στην αίτηση σύστασης που υποβλήθηκε είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν πολλοί την θητεία τους στην Θράκη.

Όσο αθώο και αν φαίνεται ένα συνηθισμένο αίτημα αναγνώρισης σωματείου, όσο τυπική κι αν είναι η διαδικασία, το ζήτημα είναι να να υπάρχει συνείδηση και επαγρύπνιση ότι τίποτε δεν είναι τόσο απλό όταν έχει να κάνει με την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα ενός κράτους. Όλοι όσοι παίζουν με αυτά τα ζητήματα είτε ως οργανωτές είτε ως ακούσιοι συνεργοί, είναι υπεύθυνοι για το επικίνδυνο αποτύπωμα που αφήνουν στην ιστορία αυτού του τόπου.

Ελπίζω ότι η ελληνική Πολιτεία για των υπευθύνων οργάνων της και δια των οργανωμένων πολιτών της τοπικά, θα δείξει την ετοιμότητα της και με συνείδηση της σημασίας της κοινωνικής αποστολής της θα περιφρουρήσει, έστω ετεροχρονισμένα, την ηρεμία και την αρμονία στην ιδιαίτερη αυτή περιοχή της Ελλάδος.