Ἐπιμέλεια – Σύνταξη: Ἰωάννης Σ. Φριτζαλᾶς

Γεωπολιτικός – Ἱστορικός Ἀναλυτής

f_john542@hotmail.com

Θράκη. Ἡ πανάρχαια ἑλληνικὴ γῆ. Τὸ βορειοανατολικὸ προπύργιο τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Οἱ λέξεις δὲν εἶναι ἰκανὲς νὰ περιγράψουν τὸ μεγαλεῖο της, ἁπλῶς σιωποῦν στὸ ἂκουσμα τῆς λύρας τοῦ Ὀρφέως, τῶν ἰαχῶν τῶν πιστῶν τοῦ Διονύσου, τῶν μελιρρύτων ἀσμάτων τῶν Μουσῶν, τῶν ψαλμωδιῶν τῶν μοναχῶν τῶν 367 μοναστηριῶν τοῦ Παπικίου Ὂρους. Ἦχοι ἀπόλυτης ἁρμονίας, οἱὁποῖοι μέσα ἀπὸτὰ βάθη τῶν αἰώνων συνθέτουν ἓνα «ἀπόκοσμο» κάλεσμα, τὸ ὁποῖο ἀπευθύνεται στὶς ψυχὲς τῶν μεμευημένων καὶ μυουμένων στὰ μυστικὰ τῆς ἱερῆς αὐτῆς χώρας.

Ἡ μυθολογία τὴν θέλει νὰ ἒχει οὐράνια καταγωγή, ὡς θυγατέρα τοῦὨκεανοῦ καὶτῆς Παρθενόπης. Ἀδερφές της ἀναφέρονται ἡἈσία, ἡ Εὐρώπη καὶ ἡ Λιβύη (Ἀφρική), γεγονός ποὺ καταδεικνύει, μέσῳ συμβολισμῶν, τὴν ἂρρηκτη σχέση τῆς περιοχῆς μὲτὸν μείζονα χῶρο τῆς Μεσογείου, καὶ ἀποτελεῖ, ἐνδεχομένως, ἓνα χαρακτηριστικὸ δεῖγμα συλλήψεως καὶ καταγραφῆς βαθυτέρων γεωπολιτικῶνστοχασμῶν καὶ συσχετισμῶν ἀπὸ τοὺς συγγραφεῖς τῆς «κεκρυμμένης ἱστορίας».

Κάθε προσπάθεια ὁρισμοῦ τῆς λέξεως Θράκη εἶναιἀπὸ μόνη της μία μυητικὴ διαδρομή, ἡ ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς στὴν ἂποψη ποὺ ἐδέχετο ὁ Πίνδαρος, πὼς Θράκη σημαίνει «χώρα τῆς ἁγνῆς διδασκαλίας καὶ τῆς ἱερᾶς ποιήσεως» ἢ ἂλλως, σύμφωνα μὲ τὸν Ἐδουάρδο Συρέ,«ἡ κατ’ ἐξοχὴν ἱερὰ χώρα, ἡ χώρα τοῦ φωτός, ἡ ἀληθινὴ πατρίδα τῶν Μουσῶν». Στὴν Θράκη γεννήθηκε, μέσῳτῆς ὀρφικῆς θεολογίας, ἡ σκέψη περὶτῆς ἀθανασίας καὶτῆς θείας καταγωγῆς τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, καθὼς καὶ περί τοῦἑνός, ἀνάρχου καὶ τριαδικοῦ Θεοῦ, «ὡς ἐπινόηση μεγάλου νοὸςκαὶὂχι νοὸς κοινοῦ, τοῦ τυχόντος» (Πλάτων). Εἶναι ἡ γεννέτηρα ἐνδόξων προγόνων μας, ὃπως ὁὈρφέας, ὁ Μουσαῖος, ὁ Δημόκριτος, ὁ Πρωταγόρας, ὁἈνάξαρχος, ὁ Λεύκιππος, ὁ Εὒμολπος, ὁἸωάννης Γ΄ Δοῦκας Βατάτζης, τὸ ζεῦγος Ἀντωνίου καὶ Δόμνας Βιζβίζη, ὁ Γεώργιος Βιζυηνός, ὁ Κωνσταντῖνος Καραθεοδωρῆ κ.α.

Μπορεῖ, προφανῶς, ἡ Θράκη νὰ παρουσιάζει ἐξαιρετικὰ ἒντονο ἐνδιαφέρον ἐξεταζόμενη ἀπὸ ἰστορική, λαογραφικὴ καὶ ἐν γένει πνευματικὴ σκοπιά, ὁ θουκυδίδειος πολιτικὸς ρεαλισμός, ἐν τούτοις, μᾶς ἐξαναγκάζει νὰ προσγειωθοῦμε στὴν σύγχρονη πραγματικότητα, ἡ ὁποία διαμορφώνεται ἐντὸς ἑνὸς ἐξαιρετικὰ εὒθραυστου γεωπολιτικοῦ καὶ γεωστρατηγικοῦ περιβάλλοντος. Ἡ γεωστρατηγικὴ σχετίζεται ἐξ ἑτυμολογίαςμὲ τὴν σημασία τῶν γεωγραφικῶν χαρακτηριστικῶνμίας συγκεκριμένηςπεριοχῆς τοῦ πλανήτη, ἡ ὁποία λαμβάνει στρατηγικὴ ἀξία, ἐξεταζόμενη ἐντὸς τοῦ πλαισίου ἑνὸς συγκεκριμένου γεωγραφικοῦσυστήματος ἀναφορᾶς. Ἡ Θράκη εἶναι ἀπὸ αὐτὲς τὶςἐλάχιστες περιοχὲς τοῦ πλανήτη, ποὺ χαρακτηρίζονται ἀπὸ ὑψηλὴ γεωστρατηγικὴ σημασία, εἲτε ἐξεταστεῖ σὲ τοπικό, εἲτε σὲ περιφερειακό, εἲτε σὲ πλανητικὸ ἐπίπεδο.Ἀξίζει νὰ διευκρινιστεῖ πὼς σκοπὸς τῆς παρούσης μελέτης εἶναι ἡ ἀνάδειξη τῆς γεωστρατηγικῆς σημασίας τοῦ ἑλλαδικοῦ τμήματος τῆς Θράκης, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ μόλις τὸ 1/9 τῆς συνολικῆς ἐκτάσεώςτης [μὲ τὴν Βόρειο Θράκη (Ἀνατολικὴ Ρωμυλία) καὶ τὴν Ἀνατολική Θράκηνὰ ἀποτελοῦν τὰ 5/9 καὶ τὰ 3/9 ἀντιστοίχως]¹, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ ὑπόλοιπο τμῆμα της μόνον ὃπου αὐτὸ κριθεῖ ἀπαραίτητο.

Ἡ Θράκη στὰ μέσα τοῦ 4ου π.Χ. αἰῶνος καὶ ὡς τμῆμα τοῦ Μακεδονικοῦ Βασιλείου στὶς ἀρχὲς τῆς Βασιλείας τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου(334 π.Χ.).

Πηγές: en.wikipedia.org/ Philip II of Macedon, www.greeceathensaegeaninfo.com/ Greece Travel: Ancient Abdera Thrace

Μέρος Α΄

Ἡ γεωστρατηγικὴ σημασία τῆς Θράκης

Αα. Εἰσαγωγή

Πρωτοῦ προχωρήσουμε στὴν ἐπιμέρους ἀνάλυση τῆς σημασίας τῆς Θράκης σὲ γεωστρατηγικὸ ἐπίπεδο, κρίνεται ἀναγκαία καὶ ἀπαραίτητη ἡ διασαφήνιση τῶν ὃρων γεωπολιτική – γεωστρατηγική, καθὼς αὐτοὶ χρησιμοποιοῦνται κατὰ κόρον δίχως σαφήνεια, μὲ συνέπειατὴνδημιουργία συγχύσεων καὶ παρανοήσεων. Δίχως νὰ ὑπεισέλθουμε σὲ βαθύτερη ἀνάλυση,ἡ γεωπολιτική, οὐσιαστικά,ἀναφέρεται σὲ μία συνολικὴ μέθοδο γεωγραφικῆς ἀναλύσεως συγκεκριμένων κοινωνικο-πολιτικῶν καταστάσεων, ἀντιμετωπιζομένων στὸ γεωγραφικό τους πλαίσιο, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς συνήθεις βιοθεωρήσεις (φιλοσοφικές, θρησκευτικές κλπ.) ποὺ τὶς χαρακτηρίζουν»². Θὰ πρέπει, ἐπομένως, νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς μία ἀναλυτικὴ μέθοδος τῶν διεθνῶν σχέσεων καὶ νὰ κατανοεῖται ὡς ἓνα γενικὸ πλαίσιοἐντοπισμοῦ τῆςἀλληλεπιδράσεως καὶ τῆςκατανομῆς ἰσχύος μεταξὺ τῶν κρατῶν, τὸ ὁποῖο παρέχει σὲ αὐτὰ τὸ «ἐργαλεῖο» χαράξεωςτῶν ἐπιμέρους πολιτικῶν τους.

«Ἡγεωστρατηγικὴ ἀναφέρεται, οὐσιαστικά, στὴνφάση τῆς ἐφαρμογῆς τῶν συμπερασμάτων τῆςγεωπολιτικῆς ἀναλύσεως» καὶ ἀφορᾶτὶς πολιτικές ποὺ υἱοθετοῦνται ἀπὸ τὸ κάθε κράτος ξεχωριστά, ἀναλόγως τὸ ὑπὸ ἐξέταση γεωγραφικὸ σύστημα ἀναφορᾶς, καὶ θὰ πρέπει νὰ κατανοεῖται ὡς ἓνα εἰδικὸ πλαίσιο ἐντοπισμοῦ τοῦ ρόλου καὶ τῆς δυναμικῆς τοῦ κράτους στὸ συγκεκριμένο σύστημα. Ἐντὸς τοῦ εἰδικοῦ αὐτοῦ πλαισίου, ἐπιδιώκεται «ἡ ἐπίτευξη τοῦ ἐθνικοῦ συμφέροντος διὰ τῆς ἀξιοποιήσεως τῶν γεωπολιτικῶν συμπερασμάτων»³. Ἐπομένως, ὃταν μελετοῦμε τὴν γεωστρατηγικὴ σημασία μίας συγκεκριμένης γεωγραφικῆς περιοχῆς, προσπαθοῦμε νὰ ἐντοπίσουμε:

• τὴν σημασία ποὺ παρουσιάζει ἡ ἐν λόγῳ περιοχὴ γιὰ ἓνα κράτος ἢ ἓνα ὑπὸ ἐξέταση γεωσύστημα καὶ
• τὸν βαθμό, στὸν ὁποῖο αὐτὴ ἡ περιοχὴ ἐξασφαλίζει καὶ ἐπηρεάζει τὴν ἀσφάλεια καὶ τὰἐθνικὰ συμφέροντα τοῦ κράτους, στὴν ἐπικράτεια τοῦ ὁποίου βρίσκεται.

 

 

Αβ. Συνιστῶσες γεωστρατηγικῆς ἰσχύος⁴

 

1. Γεωγραφικὴ θέση
2. Ἐπίπεδο στρατιωτικῆς ἰσχύος
3. Ἐπίπεδο οἰκονομικῆς εὐημερίας
4. Πληθυσμός – Δημογραφικὰ χαρακτηριστικά
5. Πνευματικὸ δυναμικὸ: Γλῶσσα – ἱστορία – πολιτισμός

 

Β. Συνιστῶσες τῆς στρατηγικῆς σημασίας τῆς Θράκης⁵

1. «Ἡ Θράκη καθιστᾶ τὴν Ἑλλάδα τμῆμα τοῦ παρευξεινίου ὑποσυστήματος», προσδίδοντας στὴνχώρα ὑψηλὴ ἀξίατόσο σὲ περιφερειακό, ὃσο καὶ σὲ πλανητικὸ ἐπίπεδο, παρέχοντας, ταυτοχρόνως, στὴν πατρίδα μας τὴν ἐγγύτητα πρὸς μία περιοχὴ ἐξαιρετικὰ μεγάλης σημασίας γιὰ τὴν ἱστορικὴ πορεία καὶ τὰ συμφέροντα τοῦ Ἑλληνισμοῦ. «Μὲ τὴν κατάρρευση τοῦ ἀνατολικοῦ συστήματος, ποὺ ἀποτελοῦσε ἓνα οἰκονομικὸ φράγμα γιὰ τὶς συναλλαγὲς μὲ τὴν Θράκη, μὲ τὸ ἂνοιγμα τῶν συνόρων ποὺ διαμόρφωσε ὁριστικὰ τοὺς τομεῖς ἐργασίας καὶ μὲ τὴν ἒνταξη τῆς Ῥουμανίας καὶ τῆς Βουλγαρίας στὴν Ε.Ε., ἡ Θράκη ἀντιπροσωπεύει πιὰ ἓναν γεωπολιτικὸ κόμβο»⁶.
2. Ὡς προγεφύρωμα στὴν χερσόνησο τοῦ Αἲμου, παρέχει ἂμεση πρόσβαση τόσο σὲ ἠπειρωτικὸ ἐπίπεδο, ὂσο καὶ διὰ θαλάσσης, πρὸς ὃλους τοὺς ἐμπορικοὺς δρόμους ποὺ κατευθύνονται πρὸς τὴνΚεντρικὴ καὶ Ἀνατολικὴ Εὐρώπη καὶ τὴν Ἀσία. Ἐπίσης, μέσῳ στρατηγικῶν ὑποδομῶν καὶ ἀξόνων συνδέεται μὲ α. τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη (Τουρκία) καὶ τὰ στενὰ τοῦ Βοσπόρου, β. τὸν Εὒξεινο Πόντο, γ. τὴν Βόρειο Θράκη (Βουλγαρία) καὶ ἐκεῖθεν μὲ τὴν Κεντρικὴ Εὐρώπη, τὴν Οὐκρανία καὶ τὴν Ῥωσία, δ. τὶς νήσους τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου καὶ ε. τὰ Μικρασιατικά παράλια.⁷ Ὃλοι αὐτοὶ οἱ ἂξονες, ὡς ὁδοὶ ἐμπορίου καὶ ἀναπτύξεως, ἒχουν ἀποκτήσει ὑψηλὴ στρατηγικὴ σημασία τόσο γιὰ τὶς πλανητικὲς (Η.Π.Α., Ῥωσία, Κίνα), ὃσο καὶ τὶς περιφερειακὲς δυνάμεις (Ε.Ε. καὶ ἰδιαιτέρως τὴν ἡγεμονεύουσα σὲ αὐτὴ Γερμανία).Ἰδιαιτέρα στρατηγικὴ βαρύτητα ἒχει ἀποκτήσει καὶ ὁ λιμένας τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως, γιὰ τὴν ἐμπορικὴ ἀξιοποίηση τοῦ ὁποίου ἐκφράζεται ἒντονο ἐνδιαφέρον ἀπὸ τὶς προαναφερθεῖσες χῶρες καὶ ὁ ἀνταγωνισμὸς γύρω ἀπὸ τὴν στρατηγική του ἀναβάθμιση, ὡς διαμετακομιστικὸς κόμβος πρὸς τὶς ἀγορὲς τῆς Βορείου καὶ Κεντρικῆς Εὐρώπης, θὰ εἶναι ὑψηλὸς τὰ ἑπόμενα χρόνια.

 

Ἡ Κίνα σκοπεύει νὰ ἐπεκτείνει τὸ ἢδη ὑπάρχον διευρασιατικὸ σιδηροδρομικὸ δίκτυο μὲ διαδρομές ποὺ θὰ διέρχονται πρὸς τὴν Εὐρώπη, μέσῳ τῆς Θράκης.

(Πηγή: www.business-standard.com/ – China plans rail links with Pak, Central Asia for Silk Route)

Θά μποροῦσε τό διευρασιατικό δίκτυο νάἐπεκταθεῖἐντός Ἑλλάδος;

«ἩΣιδηροδρομική Ἐγνατία(μήκους 565 χλμ.) θά δημιουργήσει ἓνα συνεχόμενο δίκτυο γιά τίς μεταφορές logistics, καθώς θά περνᾶ ἀπό 4 λιμάνια, 6 ἀεροδρόμια καί 6 logistic centers καί θάἐκμεταλλεύεται πλήρως τό σφόδρα ἀναπτυσσόμενο λιμάνι τοῦ Πειραιά στήν διακίνηση ἐμπορευματοκιβωτίων.

Τέλος, θά βοηθήσει στήν πραγματοποίηση τῆςπαράκαμψης τοῦ Βόσπορου, μέσῳ τοῦ λιμανιοῦ τῆς Ἀλεξανδρούπολης (ἀπό Βουλγαρία καί Ρουμανία) μέἀσφάλεια καί ταχύτητα.»

(Πηγή: https://elthraki.gr/2016/06/σιδηροδρομική-εγνατία-το-επόμενο/)

Στὸ πλαίσιο τῆς διεθνοποιημένης οἰκονομίας ἀποκτοῦν ἐξαιρετικὸ ἐνδιαφέρον τὰ στρατηγικὰ σημεῖα ἐλέγχου τῶν ναυτικῶν διαδρόμων τοῦ πλανήτη. Εἶναι ἀξιοσημείωτο τὸ γεγονὸς πὼς οἱ πρῶτοι εὐρωπαϊκοὶ λιμένες μετὰ τὴν διάβαση ἐξ Ἀνατολῶν τῆς διώρυγας τοῦ Σουέζ εἶναι ὁΠειραιάς, ἡ Θεσσαλονίκηκαὶἡ Ἀλεξανδρούπολη, καὶ οἱ τρεῖς ἰδιαιτέρως σημαντικοὶ γιὰ τὴν ἰσχυροποίηση καὶ ἑδραίωση τῆς ναυτικῆς καὶ ἐμπορικῆς ἐπιρροῆς τῆς Κίνας στὴν Εὐρώπη.

(Πηγή: amphibiousnecessity.blogspot.gr/ Geographic Choke Points related to China’s Naval Strategy

3.  Ἀποτελεῖ μία νομοτελειακὴ ἐπιλογὴ ὡς ἐνεργειακὸς κόμβος, μέσῳ τοῦ ὁποίου θὰ διέρχεται τὸ φυσικὸ ἀέριο τῆς Κεντρικῆς Ἀσίας πρὸς τὴν Εὐρώπη. Ἐνδεικτικὴ εἶναι ἡ συμφωνία ποὺ ἒχει ὑπογραφεῖ μεταξὺ Ρωσίας καὶ Τουρκίας γιὰ τὴν κατασκευὴἀγωγοῦ φυσικοῦ ἀερίου (TurkishStream) δυναμικότητος 63 δισ.m³,διὰ τῆς Μαύρης Θαλάσσης πρὸς τὴν Τουρκία, μὲ πιθανότητα δημιουργίας κόμβου στὰ ἑλληνοτουρικὰ σύνορα, ὡς ἐναλλακτικὴ τοῦ ματαιωθέντος ἀγωγοῦ SouthStream.⁸Ἂν καὶ θὰ πρέπει νὰ εἲμαστε ἀπολύτως ἐπιφυλακτικοὶ ὃσον ἀφορᾷ τὴν τελικὴ ἒκβαση τῆς συμφωνίας, ἐν τούτοις, μία ἐνδεχόμενη ὑλοποίηση αὐτῆς τῆς σκέψεως θὰ ἐρχόταν νὰ προστεθεῖ στὸ ἢδη ἐγκεκριμένο πρόγραμμα κατασκευῆς τοῦ Διαδριατικοῦ Ἀγωγοῦ μεταφορᾶς φυσικοῦ ἀερίου (ΤΑΡ), πρόγραμμα τὸ ὁποῖο ἀντικειμενικὰ ἀναβαθμίζει τὴν στρατηγικὴ σημασία τῆς Θράκης. «Τὸ τμῆμα τοῦ ἀγωγοῦ ποὺ θὰ διέρχεται ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα θὰ ἒχει μῆκος περίπου 545 χιλιομέτρων (τὸ μεγαλύτερο σὲ μῆκος τμῆμα τοῦ Νοτίου Διαδρόμου Φυσικοῦ Ἀερίου), θὰ ξεκινάει ἀπὸ τοὺς Κήπους τοῦ Ἓβρου κοντὰ στὰ ἑλληνοτουρκικὰ σύνορα καὶ θὰ καταλήγει στὰ σύνορα μὲ τὴν Ἀλβανία, νοτιοδυτικὰ τῆς Ἱεροπηγῆς. Τὸ ἒργο προβλέπει, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τοποθέτηση τοῦ ἰδίου τοῦ ἀγωγοῦ, τὴν κατασκευὴ ἑνὸς σταθμοῦ συμπιέσεως κοντὰ στοὺς Κήπους μὲ μεταφορικὴ ἰκανότητα 10 δισ. m³.»

Ὁ Διαδριατικὸς Ἀγωγὸς (ΤΑΡ) μεταφορᾶς φυσικοῦ ἀερίου ἀπὸ τὸ κοίτασμα Shah Deniz ΙΙ τοῦ Ἀζερμπαϊτζάν. Ὁ ΤΑΡ θὰ ἀποτελέσει τμῆμα τοῦ Νοτίου Διαδρόμου Φυσικοῦ Ἀερίου, μήκους ἂνω τῶν 4.000 χλμ., ὁ ὁποῖος θὰ περιλαμβάνει, ἐπίσης, τοὺς Ἀγωγοὺς Νότιου Καυκάσου (SCPX) καὶ Ἀνατολίας (Trans Anatolian Pipeline – TANAP).

(Πηγή φωτογραφιῶν: www.tap-ag.gr/ – Ὁ Νότιος Διάδρομος Φυσικοῦ Ἀερίου)

Ὁ ὑπὸ σχεδιασμὸ ρωσοτουρκικὸς ἀγωγὸς φ.α. «Turkish Stream» (μαῦρο χρῶμα), ὡς ἐναλλακτικὴ λύση στὸν ματαιωθέντα ἀγωγὸ South Stream(γκρι χρῶμα).

(Πηγή: www.naturalgaseurope.com

 

Ἒξαιρετικὴσημασίαπαρουσιάζει, ἐπίσης, ὁ ὑπὸ σχεδιασμὸ πλωτὸς τερματικὸ ςσταθμὸς ὑγροποιημένου φυσικοῦ ἀερίου (LNG) τῆςἑλληνικῆς ἑταιρείας Gastrade στὴνἈλεξανδρούπολη,ἐκτιμωμένου προϋπολογισμοῦ 350 ἐκ. εὐρώ. Ἡ πλωτὴ μονάδα, ἡ ὁποία σχεδιάζεται στὸν θαλάσσιο χῶρο 17,5 km. ἀνοιχτὰ τῆςἈλεξανδρουπόλεως, μὲ ἀποθηκευτικοὺς χώρους 135.000 m³ LNG καὶ ἐτήσιας τροφοδοτικῆς δυναμικότητος 2,6 δις m³,  θὰ συνδέεται μ ὲτ ὸ Ἐθνικὸ Σύστημα Φυσικοῦ Ἀερίου (NGTS) μὲ ὑποθαλάσσιο ἀγωγὸ μήκους 24,2 km.καὶ χερσαῖο μήκους 4,5km., μέσῳ τοῦ ὁποίου τὸ φυσικὸ ἀέριο θὰ προωθεῖται στὶς ἀγορὲς τόσοτῆςἙλλάδος, ὃσο καὶ τῆς εὐρύτερης περιφέρειας, δημιουργώντας οὐσιαστικὰ μία νέα πύλη εἰσόδου φυσικοῦ ἀερίου στὶς εὐρωπαϊκὲς ἀγορές.Ἡἒναρξηλειτουργίαςτῆςἀνωτέρωμονάδοςἒχειἰδιαίτερησημασίαγιὰτὴνἑλληνικὴἀγορὰ LNG καθ’ ὃτιἒχουνἢδηκατατεθεῖδύοὁλοκληρωμένεςπροτάσειςγιὰἐγκατάστασηἀνάλογωνμονάδωνστὴνΒόρειοἙλλάδα.¹⁰Ἡπροτεινόμενημονάδαφιλοδοξεῖνὰἀξιοποιήσειτὸγεωγραφικὸπλεονέκτηματῆςπεριοχῆς, μέσῳτῆςὁποίαςἢδηδιέρχεταιὁἑλληνο-τουρκικὸςἀγωγὸςφυσικοῦἀερίουκαὶσύντομαθὰκαταλήγειὁἑλληνο – βουλγαρικὸςδιασυνδετήριοςἀγωγὸςΚομοτηνή – Stara Zagora (IGB).

Ὁ ὑπὸ σχεδιασμὸ πλωτὸς τερματικὸς σταθμὸς ὑγροποιημένου φυσικοῦ ἀερίου (Floating Storage & Regasification Unit) τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως.

(Πηγή: www.iene.gr/energy-shipping2012/articlefiles/part_II/sifnaios.pdf

Ὁ Διασυνδετήριος Ἀγωγὸς Ἑλλάδος – Βουλγαρίας (IGB) θὰ ἒχει μῆκος 182 km. Περίπου, ἐκ τῶν ὁποίων τὰ 31 km. ἐντὸς τῆς ἑλλαδικῆς ἐπικρατείας.

4. Σημεῖο ἐκκινήσεως: Κομοτηνή, σημεῖο καταλήξεως: StaraZagora Βουλγαρίας.Διαθέτει τὸ 1/12 τῶν καλλιεργήσιμων ἐδαφῶν τῆς ἑλληνικῆς ἐπικρατείας, σημαντικὲς ἐκτάσεις βοσκοτόπων καὶ ἀξιόλογο ὀρυκτὸ πλοῦτο, τόσο στὴν ἠπειρωτικὴ ζώνη, ὃσο καὶ στὴν ὑφαλοκρηπίδα τοῦ Βορείου Αἰγαίου [χρυσός, ζεόλιθος, οὐράνιο, ὑδρογονάνθρακες (φυσικό ἀέριο – συμπεριλαμβανομένων σχιστολιθικῶν κοιτασμάτων – πετρέλαιο) καὶ ἀνεκτίμητης ἀξίας ποσότητα σπανίωνγαιῶν (ἡ συνολικὴ ἀξία τῶν ἑλληνικῶν κοιτασμάτων ἐνδέχεται νὰ προεσγγίζει τὰ 40 δισ. ευρώ)].«Οἱ σπάνιες γαῖες ἀποτελοῦν μία ὁμάδα δεκαεπτά μετάλλων (Λανθάνιο, Προμήθιο, Εὐρώπιο, Σκάνδιο κ.α.) μὲ μοναδικὲς ἰδιότητες, τὰὁποῖα χρησιμοποιοῦνται μὲὁλοένα καὶ μαζικότερο τρόπο στὴν καινοτόμο βιομηχανία τῆς ὑψηλῆς τεχνολογίας ἢ στὶς λεγόμενες πράσινες τεχνολογίες. Ἡ παγκόσμια ζήτηση σπανίων γαιῶν αὐξάνεται μὲ ταχύτητες ποὺ κάθε χρόνο ξεπερνοῦν σὲ ρυθμό τὸ 10%, μὲ τὴν Κίνα νὰ ἐλέγχει τὸ 95 % τῆς παγκοσμίου παραγωγῆς, ἐνῷ ἐλέγχει πλήρως καὶτὴν ἐμπορικὴἁλυσίδα ἀπὸτὴν ἒρευνα, τὴν ἐξόρυξη, μέχρι τὴν διαδικασία ἐμπλουτισμοῦ, μεταλλουργίας καὶ διαθέσεωςτῶν τελικῶν βιομηχανικῶν προϊόντων. Ἡ Θράκη διαθέτει πυριγενῆ πετρώματα (σχηματισμένα ἀπό τὴν τήξη μάγματος) τὰὁποῖα ἐκ φύσεως εἶναι πλούσια σὲ σπάνιες γαῖες. Ἐπιπλέον, στὴν παράκτια ζώνη Ἀνατολικῆς Μακεδονίας- Θράκης ἐκβάλλουν σημαντικὰ γιὰτὰἑλληνικὰ δεδομένα ποτάμια (Στρυμόνας, Νέστος, Ἓβρος), τὰὁποῖα ἀποθέτουν στὶς ἐκβολές τους ὑλικὰἀπὸτὰ παραπάνω πετρώματα, δημιουργώντας ἐμπλουτισμένα ἀποθέματα σπανίων γαιῶν.»¹¹

Πηγή: Ἰνστιτοῦτο Γεωλογικῶν καὶ Μεταλλευτικῶν Ἐρευνῶν (Ι.Γ.Μ.Ε.) – www.igme.gr/

Πηγή:http://www.tovima.gr/society/article/?aid=346260 – Πλούσια σὲ οὐράνιο ἡἑλληνικὴ γῆ

Κοιτάσματα ὑδρογονανθράκων στὴν Ἑλλάδα

Πηγή: http://www.ypeka.gr/Default.aspx?tabid=768&language=el-GR

Πηγή: www.paratiritis-news.gr/  – Οἱ σπάνιες γαῖες τῆς Θράκης στὸ στόχαστρο τῆς κυβέρνησης.

Ἐκτιμώμενα κοιτάσματα σχιστολιθικοῦ ἀερίου (shale gas)στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Θράκης.

Ἡ ὓπαρξη τέτοιων κοιτασμάτων συνιστᾶ μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἐνεργειακὲς προκλήσεις καὶ μπορεῖ νὰ ἀναδιαμορφώσει τὶς ἐνεργειακὲς καὶ γεωπολιτικὲς ἰσορροπίες στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Ν.Α. Εὐρώπης.

(Πηγές: http://www.capital.gr/ – Καναδικὴἑταιρείαshalegas «βλέπει» τὴνΘράκη&www.globalshalereport.com/asia.html&maps.ihs.com/ – InformationonTurkey, ThraceBasinMonitorReport)

5. Παρέχει στὴν Ἑλλάδα σημαντικὸ «στρατηγικὸ βάθος» στὴν διεύθυνση Ἀνατολῆς – Δύσεως, ἀποτελώντας «τὸν Βόρειο προμαχῶνα τῆςαἰγαιακῆς ἐνδοχώρας».Ἡ σημασία τῆς Θράκης δὲν περιορίζεται ἀποκλειστικὰ στὸ ἠπειρωτικὸ ἐπίπεδο, ἀλλὰ ἐπεκτείνεται καὶ στὸ θαλάσσιο, προσδίδοντάς της στρατηγικὴ σημασία στὸν ἒλεγχο τοῦ Βορείου Αἰγαίου. Αὐτὸ καθίσταται σαφέστερο, ἂν συνυπολογίσει κανεὶς τὴν ἐξαιρετικὰ σημαντικὴ ἐπιρροή ποὺ ἀσκεῖ ἡ Θράκη (συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς νήσου Σαμοθράκης) στὸν θαλάσσιο χῶρο τοῦ ΒΑ Αἰγαίου, σὲ ἐπίπεδο Ἀποκλειστικῆς Οἰκονομικῆς Ζώνης

6.Προσδίδει στρατηγικὸ βάθος στὴν ἂμυνα τῆς Μακεδονίας καὶ ἰδιαιτέρως τῆς Θεσσαλονίκης (ἡ ἀπόσταση τῆς πόλεως ἀπὸ τὰ ἑλληνοτουρκικὰ σύνορα εἶναι 284 χλμ.)

7.Τέλος, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ φυσικὸ ἀνατολικὸ σύνορο τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Εὐρώπης, «ἀποτελεῖ παράλληλα ἓνα πολιτιστικὸ καὶ ἰδεολογικὸ σύνορο ποὺ χωρίζει, δύο κόσμους, δύο θρησκεῖες, δύο ἱστορίες». Τὸ ἐξαιρετικὰ σημαντικὸ, ὃμως, εἶναι πὼς «ἡ Ἑλλαδικὴ Θράκη ἀποτελεῖ τὸ τελευταῖο σημεῖο ἀγκιστρώσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν εὐρύτερη γεωγραφικὴ περιοχὴ τῆς Θράκης, μετὰ τὸν ξεριζωμό του ἀπὸ τὶς βόρειες καὶ ἀνατολικὲς περιοχές της. Τυχὸν ἀπώλειά της, συνεπῶς, θὰ σήμαινε τὸ κλείσιμο ἑνὸς ἀκόμη μεγάλου ἱστορικοῦ κεφαλαίου, αὐτοῦ ποὺ ἐπὶ αἰῶνες γράφει μὲ τοὺς ἀγῶνες του ὁ Θρακικὸς Ἑλληνισμὸς.» Τὸ γεγονὸς πὼς καμμία περιοχὴ τοῦ πλανήτη δὲν ἒχει ὑποστεῖ τόσες πολλὲς ἐπιδρομὲς καὶ καταστροφὲς στὴν ἱστορία, ὃσες ἡ Θράκη, εἶναιἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς διαχρονικῆς γεωστρατηγικῆς σημασίας της, ὡς κομβικοῦ σημείουμεταξὺ Εὐρώπης καὶ Ασίας

Ἓνα ἐνδεικτικὸ ἱστορικὸ παράδειγμα τῆς διαχρονικῆς στρατηγικῆς ἀξίας τῆς Θράκης:

 

Ἡ παράκτια ζώνη τῆς Ἑλλαδικῆς Θράκης, καθὼς καὶ τὰ στενὰ τοῦ Βοσπόρου, ὡς τμήματα τῆς «Δηλιακῆς Συμμαχίας» (5^ος π.Χ. αἰῶνας). Ἡ κατοχή τους ἀπὸ τὴν πόλη – κράτος τῶν Ἀθηνῶν ἐθεωρεῖτο ὑψίστης σημασίας, στὸ πλαίσιο τῆς ὑλοποιήσεως τοῦ γεωστρατηγικοῦ ὁράματος τοῦ Περικλέους. (Δημιουργία μίας περιμετρικῆς ζώνης προστασίας τοῦ κυρίως Αἰγαιακοῦ χώρου καὶ τοῦ – ἐκλαμβανομένου ὡς θύλακά του – Εὐξείνου Πόντου.)

[Πηγή: Ἰωάννου Λουκᾶ – Αἰγαῖο Πέλαγος, Ἐκδόσεις Παπαζήση (Σελ. 237 & 243)]

Πηγές

 

1. Ἑλένη Ἀποστολίδου Λουκάτου – Θράκη: Ἱστορικὴ Ἰχνηλασία, Ἐκδόσεις Γόρδιος (Σελ. 43)
2. Michel Foucher – geo-mazis.gr/
3. Ἰωάννης Μάζης – www.geo-mazis.gr/
4. Ἰωάννης Φριτζαλᾶς – Εἰσαγωγὴ στὴν Στρατηγικὴ Ἀγωγή
5. Ἀναστάσιος Λαυρέντζος – Ἡ Θράκη στὸ μεταίχμιο, Ἐκδόσεις Πραγματεία (Σελ. 109 – 115)
6. Νῖκος Λυγερός – Νοητικὴ Στρατηγικὴ, Ἐκδόσεις Σπανίδη (Σελ. 78)
7. Ἀντ/γος ε.α. τ. Α/ΓΕΣ Φραγκούλης Φράγκος – Γεωπολιτικὴ ἀξία Θράκης καὶ διεθνὲς περιβάλλον
8. Russia’s South Stream Decision Changes Regional Dynamics – stratfor.com/
9. Κατασκευὴτοῦἀγωγοῦ (TAP) στὴνἙλλάδα – tap-ag.gr/
10. Στὸτελικὸστάδιοἀδειοδότησηςὁπλωτόςσταθμὸς LNG τῆς Gastrade στὴνἈλεξανδρούπολη –energia.gr/article.asp?art_id=74788
11. α. Οἱ σπάνιες γαῖες τῆς Θράκης στὸ στόχαστρο τῆς κυβέρνησης – www.paratiritis-news.gr/

β. Οἱ σπάνιες γαῖες, ἡ Εὐρώπη καὶ ἡ Ἑλλάδα – www.oryktosploutos.net/

ΜΕΡΟΣ Β΄

 Ἡ μουσουλμανικὴ μειονότητα τῆς Θράκης

 

Ἡ μουσουλμανικὴ μειονότητα τῆς Θράκης, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μοναδικὴ ἀναγνωρισμένη ἐν Ἑλλάδι μειονότητα θρησκευτικοῦ (καὶ ὂχι ἐθνικοῦ) χαρακτήρα, ἀριθμεῖ σήμερα τὰ 119.000 ἂτομα, ἀποτελώντας τὸ 32,2 % τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ τῆς περιοχῆς (370.000 περίπου, βάσει τῆς ἀπογραφῆς τοῦ 2011). Ὡς μειονότητα ἒχει ἀποτελέσει ἀντικείμενο δεκάδων μελετῶν, οἱ ὁποῖες ἐν πολλοῖς ἀναφέρονται στὶς συνιστῶσες τοῦ ἐπονομαζομένου μειονοτικοῦ προβλήματος, ἢτοι στὴν προσπάθεια χειραγωγήσεως τῆς μειονότητος ἐκ μέρους τῆς Τουρκίας, μὲ σκοπὸ τὴν ἐπὶτευξη τῶν στρατηγικῶν της σχεδιασμῶν στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῶν Βαλκανίων. Ἡ παροῦσα μελέτη δὲν ἀποσκοπεῖ στὴν ἀνάπτυξη τῶν γνωστῶν καὶ πλέον αὐτονόητων διαστάσεων τοῦ μειονοτικοῦ προβλήματος, οἱ ὁποῖες ἒχουν ἀναπτυχθεῖ ἐμβριθῶς καὶ ἐπιτυχημένα κατὰ τὸ παρελθὸν, ἀλλὰ σκοπεύει νὰ ἀναδείξει μία ἐνδεχομένως ἀθέατη πλευρὰ τοῦ μειονοτικοῦ προβλήματος, ἐξετάζοντας τὴν χειραγώγηση τῆς μειονότητος τόσο ἐκ μέρους τῆς γείτονος, ὃσο καὶ ἐκ μέρους τοῦ διεθνοῦς παράγοντος, ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς ἐφαρμογῆς τῶν προπαρασκευαστικῶν σταδίων τῆς γενοκτονίας.

 

Α. Γενικὰ στοιχεῖα

 

Οἱ ἱστορικὲςκαταβολὲς τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος ἀνάγονται στὴν «Συνθήκη τῆς Λωζάννης» (Πράξη Ι, Συνθήκη Εἰρήνης – 24^ης Ἰουλίου 1923 & Πράξη VI, Σύμβασις περὶ ἀνταλλαγῆς Ἑλληνικῶν καὶ Τουρκικῶν Πληθυσμῶν καὶ Πρωτόκολλον – 30^ης Ἰανουαρίου 1923), βάσει τῆς ὁποίας ἐξαιρέθηκαν ἀπὸ τὴν ἀνταλλαγὴ πληθυσμῶν οἱ Ἓλληνες τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῶν νήσων Ἲμβρου – Τενέδου, καθὼς καὶ οἱ μουσουλμάνοι τῆς Ἑλλαδικῆς (Δυτικῆς) Θράκης.

Οἱ πληθυσμοί, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τὴν μειονότητα, εἶναι στὴν πλειονότητά τους Σουνῖτες, δηλαδὴ ὀπαδοὶ τοῦ «ὀρθοδόξου» μουσουλμανικοῦ δόγματος. Ὑπάρχει, ὃμως, καὶ μία μερίδα μουσουλμάνων, ἡ ὁποία οὒτε ἀκολουθεῖ τὴν ὀρθόδοξηἱσλαμικὴ παράδοση, οὒτε ἐφαρμόζει τοὺς ἰδίουςλατρευτικοὺς τύπους μὲ τοὺς Σουνῖτες. Αὐτὸς ὁ ἰδιότυποςμουσουλμανοφανὴςπληθυσμὸς προέκυψε ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους αἰρετικῶν Χριστιανῶν (ΠαυλικιανῶνΜανιχαϊστῶν, Βογόμιλων καὶ Κιζηλμπάσιδων), οἱ ὁποῖοι διατήρησαν, ταυτοχρόνως, στὶς παραδόσεις τους στοιχεῖα τῶν ὀρφικῶν καὶ τῶν διονυσιακῶν μυστηρίων τῆς Ἀρχαίας Θράκης, καθὼς καὶ ἀπὸ τοὺς πιστοὺς τῶν δύο κυρίων κλάδων τοῦ σουνιτικοῦ καὶ σιιτικοῦΣουφισμοῦ (Μεβλεβήδων καὶ Μπεκτασήδων, ἀντιστοίχως).

Παρὰ τὸ – φαινομενικῶς – κοινὸ θρήσκευμα, ἡ μουσουλμανικὴ μειονότητα εἶναι ἀνομοιογενὴς, τόσο σὲ φυλετικὸ καὶ γλωσσικὸ, ὃσο ἰδιαιτέρως σὲ πολιτιστικὸ ἐπὶπεδο, ἐξ αἰτίας τοῦ γεγονότος πὼς ὡς μειονότητα προέκυψε ἀπὸ τὴν συγχώνευση αἰρετικῶν χριστιανῶν καὶ μουσουλμάνων μὲ ντόπιους ἐξισλαμισθέντες, καθὼς καὶ μὲ Ἀθιγγάνους καὶ Ὀθωμανούς, οἱ ὁποῖοι ὡς ἒποικοι ἂρχισαν νὰ ἐγκαθίστανται στὴν Θράκη ἢδη ἀπὸ τὰ μέσα, περίπου, τοῦ 14^ου αἰῶνος.

Ἡ μουσουλμανικὴ μειονότητα τῆς Ἑλλαδικῆς Θράκης ἀποτελεῖται σήμερα ἀπὸ τρεῖς διαφορετικὲςφυλετικῶς ὁμάδες:

1. Τοὺς λεγομένους τουρκογενεῖς ἢ τουρκοφανεῖς: Ἀποτελοῦν τὸ 47,9 % περίπου τῆς ὃλης μειονότητος καὶ ἀγγίζουν τὰ 000 ἂτομα. Ἡ φυλετική τους σύσταση εἶναι πολλαπλή. Ἀποτελοῦνται ἀπὸ ἀπογόνους: α) Ὀθωμανῶν ποὺ ἐγκαταστάθηκαν στὴν Θράκη μετὰ τὴν κατάληψή της, β) διαφόρων μουσουλμανικῶν φυλῶν ὃπως Τατάρων, Γιουρούκων καὶ Κιρκασίων καὶ πολλῶν ἐξισλαμισθέντωνγηγενῶν Ἑλλήνων. Ἡ φυλετικὴ ἀνομοιογένεια δὲν εἶναι χαρακτηριστικὸ μόνον τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος, ἀλλὰ εἶναι ἐμφανέστατη καὶ μεταξὺ τῶν ἰδίων τῶν τουρκοφανῶν. Τὸ ποσοστὸ τὸ ἀπογόνων ἐξισλαμισθέντων Ἑλλήνων, ποὺ δὲν ἒχουν ἲχνημογγολικῶν χαρακτηριστικῶν, εἶναι πολὺ σημαντικό.
2. Τοὺς Πομάκους: Ἀποτελοῦν τὸ 31,1 % περίπου τῆς ὃλης μειονότητος καὶ ὁ ἀριθμός τους ἀγγίζει τὰ 000 ἂτομα. Οἱ Πομάκοι διαβιοῦν στὸν ὀρεινὸ ὂγκο τῆς Ροδόπης, εἶναι ἀπὸγονοι τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνοθρακικῶν φυλῶν τῆς Ροδόπης, οἱ ὁποῖες ἐξισλαμίσθηκαν βιαίως τὸν 17^ο αἰῶνα καὶ δὲν ἒχουν οὐδεμία φυλετική, γλωσσικὴ καὶ πολτιστικὴ συγγένεια μὲ τοὺς Τούρκους.
3. Τοὺς Ἀθιγγάνους ἢ Ρωμὰ: Ἀποτελοῦν τὸ 21 % τῆς ὃλης μειονότητος καὶ ὁ ἀριθμός τους ἀγγίζει τὰ 000 ἂτομα.

Παρὰ, λοιπὸν, τὴν δεδομένη ἀνομοιογένεια, τόσο ἡ τουρκικὴ γλῶσσα ὃσο καὶ ἡ μουσουλμανικὴ θρησκεία ἐνεργοῦν ὡς συνεκτικὸςκρῖκος καὶ δημιουργοῦν αἲσθημα τουρκικῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως σὲ ἂτομα τόσο διαφορετικῆςφυλετικῆς προελεύσεως.

Β. Οἱ στρατηγικὲς ἐπιδιώξεις τῆς Τουρκίας

 

Ἡ πρωτοφανὴς κρίση, τὴν ὁποία βιώνει ἡ πατρίδα μας τὰ τελευταῖα χρόνια, δὲν ἒχει ἐπιφέρει συνέπειες μόνο σὲ οἰκονομικὸ καὶ κοινωνικὸ ἐπὶπεδο, ἀλλὰ ἒχει θέσει σὲ κίνδυνο τὴν ἐθνική της κυριαρχία καὶ ἀκεραιότητα, ἀπαξιώνοντας, ταυτοχρόνως, τὸν ἐν δυνάμει ἡγετικὸ ρόλο της στὴν χερσόνησο τοῦ Αἲμου καὶ στὴν Μεσόγειο θάλασσα. Ἡ Τουρκία, ἀξιοποιώντας τὴν χρονικὴ συγκυρία, καὶ ἐφαρμόζοντας ἀπαρέγκλιτα τὴν ἂποψη τοῦ πρωθυπουργοῦ της Ἀχμὲτ Νταβούτογλου πὼς «οἱ κοινωνίες ποὺ, ἒχοντας χάσει τὴν αὐτοπεποίθησή τους, ἀποδέχονται νὰ γίνουν τά περιφερειακά στοιχεῖα ἂλλων κοινωνιῶν»¹, υἱοθετεῖ μία ὁλοένα καὶ πιὸ ἒντονηἐπεκτατικὴ στρατηγικὴ εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας, στὸ πλαίσιο μίας «ἐκσυγχρονισμένης» νεοθωμανικῆςἀντιλήψεως ποὺ ὑπονομεύει τὰ συμφέροντα καὶ τὴν δυναμικὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Ἡ γειτονικὴ χώρα ἐπιδίδεται σὲ μία διαχρονική, ὑπομονετικὴ καὶ μεθοδικὴ προσπάθεια ἀνακτήσεως τῆς ἀπολεσθείσης κυριαρχίας τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας ἐπὶ τῶν βαλκανικῶν ἐδαφῶν, ἀξιοποιώντας τὴν ταύτιση τῶν στρατηγικῶν της ἐπιδιώξεων μὲ τὰ γεωπολιτικὰ συμφέροντα διεθνῶν παραγόντων καὶ ἰδιαιτέρως μὲ τὶς ἡγεμονικὲς βλέψεις τῆς Γερμανικῆς Ὁμοσπονδίας. Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, θέτει ποικιλοτρόπως σὲ καθεστὼςἀμφισβητήσεως τὰ αὐτονόητα, ἀδιαπραγμάτευτα καὶ ἀναφαίρετακυριαρχικὰ δικαιώματα τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ τῆς Ἑλλαδικῆς Θράκης.

Ἐπειδὴ σύμφωνα μὲ τὸν Θουκυδίδη, «τὸν ἐχθρὸνοὐχὧνδρᾷ μόνον, ἀλλὰ καὶ τῆς διανοίας προαμύνεσθαι χρή»[ς΄ (6.38.4)], ὀφείλουμε νὰ γνωρίσουμε ἀρχικὰ τὸν τρόπο σκέψεως τοῦ «ἐχθροῦ». Σύμφωνα, λοιπόν, μὲ τὸν ἀρχιτέκτονα τῆς ἀναθεωρητικῆς τουρκικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, Ἀ. Νταβούτογλου, «εἶναι ἀναγκαῖο γιὰ τὴν Τουρκία νὰ περικυκλώσει τὴν περιοχὴ τῶν Βαλκανίων, χρησιμοποιώντας τὶς μουσουλμανικὲς χῶρες καὶ μειονότητες».

 

Τὸ μουσουλμανικὸ τόξο ποὺ πρέπει νὰ τεθεῖ στὴν ὑπηρεσία τοῦ νεοθωμανισμοῦ περιγράφεται ὡς ἑξῆς:

 

«Ἡ ζώνη ποὺ ἐξικνεῖταιβορειοδυτικὰ καὶ μέσῳ τοῦ ἂξονος Μπίχατς – Κεντρικὴ Βοσνία – Ἀνατολικὴ Βοσνία – Σαντζὰκ  Νοτίου Σερβίας – Κόσσοβο – Ἀλβανία – «Μακεδονία» – Κίρτζαλι  – «Δυτικὴ Θράκη» καὶ καταλήγει στὴν Ἀνατολική Θράκη, ἒχει ἀπὸ τὴν σκοπιά τῆς Τουρκίας τὸν χαρακτῆρα ζωτικῆς ἀρτηρίας γιὰ τὴν βαλκανικὴ γεωπολιτικὴ καὶ τὸν γεωπολιτισμό της».²

Ἡ βαλκανικὴ «ζωτικὴ ἀρτηρία» τῆς Τουρκίας, ὃπως περιγράφεται στὸ ἒργο τοῦ Α. Νταβούτογλου, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν νότιο ἂξονα ἐπὶ τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους, ὃπως αὐτὸς ἐξάγεται ἀπὸ τὴν ἀναβίωση τῆς ἐνἘλλάδι «ὀθωμανικῆς κληρονομιᾶς».

(Πηγή: Ἰωάννη Φριτζαλᾶ – Ἡ μεθοδολογία τῆς γενοκτονίας ἐν καιρῷ εἰρήνης – https://youtu.be/J24btg21i_8

Ὁ νεοθωμανισμὸς στὰ Βαλκάνια θεμελιώνεται στὶς ἑξῆς κυρίαρχες ἀπόψεις τοῦ Νταβούτογλου:

 

1. Πρέπει ἡ Τουρκία ἢ οἱ σύμμαχοί της νὰ ἐλέγχουν τοὺς ἂξονες τῶν συγκοινωνιῶν καὶ τῶν ποταμίων μεταφορῶν.
2. Ἡ Ὀθωμανικὴ κληρονομιὰ πρέπει νὰ προβληθεῖ ὡς κοινὴ ἱστορικὴ ῥίζα τῶν βαλκανικῶν λαῶν καὶ κυρίως τῶν Ἀλβανῶν καὶ Βοσνιομουσουλμάνων.
3. Ἡ Ἀλβανία θὰ παίξει τὸν ρόλο τῆς συμμάχου, μέσῳ τῆς ὁποίας ἡ Τουρκία θὰ βρεῖ διέξοδο πρὸς τὴν Ἀδριατική.
4. Ὁ θρησκευτικὸς παράγοντας εἶναι ἀπαραίτητο ἐργαλεῖο στρατηγικῆς σκέψεως καὶ διαμορφώσεως συμμαχιῶν.
5. Οἱ μουσουλμανικὲς μειονότητες ἀνὰ τὰ Βαλκάνια πρέπει νὰ ἀξιοποιηθοῦν ὡς ἐφαλτήρια προωθήσεως τῶν τουρκικῶν συμφερόντων. Μπορεῖ νὰ προταθεῖ, ἐπὶσης, μία συνεργασία γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῶν πολιτισμικῶν καὶ ἐκπαιδευτικῶν δικαιωμάτων τῶν «ἐθνικῶν κοινοτήτων», ποὺ διαθέτουν διαφορετικὲςκουλτοῦρες στοὺς κόλπους τῶν βαλκανικῶν κρατῶν. Μία τέτοια συμφωνία μπορεῖ νὰ διαμορφώσει ἓνα κατάλληλο ἒδαφος κυρίως γιὰ τὸ Κόσσοβο καὶ τὴν «Δυτική Θράκη».

 

 

Γα. Γενικὰ περὶ γενοκτονίας³

 

Γενοκτονία (Γένος + κτείνω): Μεθοδικὴἐξολόθρευση, ὁλικὴ ἢ μερική, μίας ἐθνικῆς, φυλετικῆς ἢ θρησκευτικῆς ὁμάδος. Ἡ ὁμάδα δὲν ἐξοντώνεται γιὰ κάτι ποὺ ἒκανε, ἀλλὰ γιὰ αὐτό ποὺ εἶναι. Ἡ γενοκτονία στὴν πράξη δὲν ἀφορᾶ μόνο ὁμαδικούς φόνους, ἀλλὰ καὶ υἱοθέτησηἀπαγορευτικῶν μέτρων ἐπὶ ἐθνικῶν, θρησκευτικῶν, γλωσσικῶν, ἠθικῶν, ἱστορικῶν ἢ ἂλλων παραδόσεων, προκειμένου νὰ ἐπέλθει διαφοροποίηση ἢ ἀλλοίωση τῆς ὁμάδος, μὲ βέβαιη τὴν σταδιακή ἀπώλεια τοῦ ἐθνικοῦ καὶ φυλετικοῦ γνωρίσματός της.

Βάσει τοῦ Ἂρθρου 2 τῆς «Συμβάσεως γιὰ τὴν πρόληψη καὶ τὴν καταστολὴ τοῦ ἐγκλήματος τῆς γενοκτονίας» (9 Δεκεμβρίου 1948): «Γενοκτονία σημαίνει ὁποιαδήποτε ἀπὸ τὶς ἀκόλουθες πράξεις, οἱ ὁποῖες διαπράττονται μὲ τὴν πρόθεση καταστροφῆς, ἐν ὃλῳ ἢ ἐν μέρει, μίας ἐθνικῆς, ἐθνοτικῆς, φυλετικῆς ἢ θρησκευτικῆς ὁμάδος, ὡς τέτοιας:

 

α) ἀνθρωποκτονία – μέ πρόθεση – μελῶν τῆς ὁμάδος

β) πρόκληση βαριᾶς σωματικῆς ἢ διανοητικῆς βλάβης σὲ μέλη τῆς ὁμάδος

γ) πρόθεση ἐπιβολῆς ἐπὶ τῆς ὁμάδος συνθηκῶν ζωῆς, μὲ σκοπό νὰ ἐπιφέρουν τὴν φυσική καταστροφή της ἐν ὃλῳ ἢ ἐν μέρει

δ) ἐπιβολὴ μέτρων ποὺ σκοπεύουν στὴν παρεμπόδιση τῶν γεννήσεων ἐντὸς τῆς ὁμάδος

ε) διὰ τῆς βίας μεταφορὰ παιδιῶν τῆς ὁμάδος σὲ ἂλλη ὁμάδα».

 

Βάσει τοῦ Ἂρθρου 3, τιμωροῦνται οἱ ἀκόλουθες πράξεις:

 

α) ἡ γενοκτονία

β) ἡ συνεννόηση πρὸς διενέργεια γενοκτονίας

γ) ἡ ἂμεσος καὶ δημοσία προτροπή πρὸς διενέργεια γενοκτονίας

δ) ἡ ἀπὸπειρα γενοκτονίας

ε) ἡ συνέργεια εἰς τὴν γενοκτονία

 

Ἡ γενοκτονία ἀκολουθεῖ  8 συγκεκριμένα στάδια, σύμφωνα μὲ τὶς μελέτες τοῦ Καθηγητῆ καὶ Προέδρου τοῦ Παρατηρητηρίου Γενοκτονιῶν (GenocideWatch), Gregory Stanton:

 

 

1. Ὁμαδοποίηση
2. Στιγματισμὸς
3. Ἀπανθρωποποίηση/Θηριοποίηση
4. Ὀργάνωση
5. Πόλωση
6. Προετοιμασία
7. Ἐξολόθρευση
8. Ἀπόσειση εὐθυνῶν/Ἂρνησηἐνοχῆς

 

 

Γβ. Τὸ μειονοτικὸ πρόβλημα ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς γενοκτονίας

 

Πάγια ἐπιδίωξη τῆς τουρκικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς εἶναι ἡ ἱστορική, θρησκευτικὴ καὶ ἐθνικὴ ὁμογενοποίηση τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος τῆς Θράκης καὶ ἡ μετατροπή αὐτῆς σέ «τουρκικὴ» μειονότητα. Αὐτή ἡ ἐπιδίωξη ἐπιτυγχάνεται, μέσῳ τῆς ἐφαρμογῆς ἐπιθετικῶν πολιτικῶν ἐκ μέρους τῆς Ἂγκυρας σὲ οἰκονομικό, πολιτικό, πολιτιστικὸκαὶ θρησκευτικὸ ἐπίπεδο, οἱ ὁποῖες ἐξωθοῦν τοὺς μὴ τουρκογενεῖς πληθυσμοὺς (Πομάκους, Ρομά) στὴν σταδιακὴ ἀπώλεια τῶν φυλετικῶν, θρησκευτικῶν καὶ πολιτιστικῶν τους γνωρισμάτων(= γενοκτονία).

«Σέ καθημερινή βάση οἱ Πομάκοι δίνουν ἀγῶνα ὓπαρξης, γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ ἡ γλῶσσα, ὁ πολιτισμός, τά ἢθη καί τά ἒθιμά τους. Αὐτὴ τήν στιγμή, συντελεῖται μία πολιτιστικὴ γενοκτονία στὸν τόπο μας καὶ κανεὶς ἀπὸ τὸ κράτος δὲν παίρνει μέτρα, ὣστε νὰ μᾶς προστατεύσει ἀπὸ αὐτὴ τὴν βάρβαρη ἐπίθεση ποὺ δεχόμαστε ἐκ μέρους τῆς Τουρκίας». Ἰμάμ Ἀχμέτ – Πρόεδρος τοῦ Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων, Ἐκδότης τῆς πομακικῆς ἐφημερίδος «Ζαγάλισα» (Νοέμβριος 2012)

«Στὸν ἀγῶνα μας ἒχουμε βρεθεῖ ἀντιμέτωποι μὲ τὰ ἐνεργούμενα τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου ποὺ μᾶς πιέζουν νὰ ὁμολογήσουμε τουρκικὴ καταγωγή, ἀπὸ φόβο μήπως χάσει τὴν συσπείρωση καὶ τὴν συνοχή της ἡ μειονότητα […] Δεκαετίες ἀνήθικης πολιτικῆς καὶ συναλλαγῆς μὲ τὸ Προξενεῖο μᾶς κρατοῦν στὸ ἀπόλυτο περιθώριο τῆς κοινωνίας καί ὁμήρους τῶν γνωστῶν ὑπηρεσιῶν τῆς Τουρκίας. Σαμπιχά Σουλεϊμάν – Ἐκπρόσωπος τοῦ Πολιτιστικοῦ καὶ Μορφωτικοῦ Συλλόγου Ρομᾶ Γυναικῶν Δροσεροῦ Ξάνθης «Ἡ Ἐλπίδα» (22/4/2014)

«Κατὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ξένων ἐθνοτήτων στὴν Ανατολικὴ Εὺρώπη, ἓνα πράγμα πρέπει νὰ ἒχουμε κατὰ νοῦ: νὰ ἀναγνωρίζουμε καὶ νὰ προωθοῦμε τὴν ἰδιαίτερη ταυτότητα ὃσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρων ἐθνοτήτων. Δὲν ἒχουμε κανένα ἀπολύτως συμφέρον στὸ νὰ εἶναι ἐθνικῶς ὁμοιογενὴς ὁ Ἀνατολικὸς χῶρος, ἀλλὰ ἀπεναντίας ἒχουμε μέγιστο συμφέρον νὰ τὸν διασπάσουμε σὲ ὃσο τὸ δυνατὸν περισσότερα τμήματα καὶ ἐθνότητες. Ἀλλὰ καὶ αὐτὲς ἀκόμη τὶς ἐθνότητες δὲν μᾶς συμφέρει νὰ τὶς καταστήσουμε ἐνιαῖες καὶ μεγάλες, νὰ τοὺς ἀναπτύξουμε ἰσχυρὴ ἐθνικὴ συνείδηση καὶ ἐθνικὸ πολιτισμό, ἀλλά, ἀντιθέτως, μᾶς συμφέρει νὰ τὶς διαλύσουμε σὲ ἀπειράριθμες μικρότερες φυλετικὲς ὁμάδες καὶ μόρια.»⁵

HeirichHimmler – ro.wikipedia.org/wiki/Heinrich_Himmler

Θὰ πρέπει νὰ καταστεῖ κατανοητὸ πὼς αὐτὴ ἡ δόλια μεθόδευση συντείνει στὴν σταδιακὴ ἀπενεχοποίηση τοῦ θύτη (ἐν προκειμένῳ τῆς Τουρκίας) μὲ τὴν ταυτόχρονη ἐνοχοποίηση τοῦ θύματος (ἐν προκειμένῳ τῆς Ἑλλάδος), διαδικασία ἀπαραίτητη γιὰ τὴν ψυχολογικὴ προετοιμασία τῆς διεθνοῦς κοινῆς γνώμης, ὣστε αὐτὴ νὰ ἀποδεχθεῖ ὡς φυσιολογικὴ καὶ «δίκαιη» τὴν ἐξόντωση του θύματος, θεωρῶντας το μάλιστα ὑπεύθυνο γιὰ αὐτήν, κωφεύοντας στὶς ἐκκλήσεις του γιὰ βοήθεια, ὃταν μία ἐνορχηστρωμένη προβοκάτσια (τύπου Σεπτεμβριανῶν τοῦ 1955), θά σημάνει τὴν ἀρχὴ τῆς τελικῆς πράξεως τοῦ διαμελισμοῦ του.⁶

Συνοψίζοντας, ἐξάγεται ἡ παρακάτω ταύτιση μεταξὺ τῶν προπαρασκευαστικῶν σταδίων τῆς γενοκτονίας καὶ τῶν τεκταινομένων στὴν περιοχὴ τῆς Θράκης:

 

1. Ὁμαδοποίηση: Ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἂνευ στὴν Θράκη, δεδομένου πὼς στὴν περιοχὴ διαβιοῦν δύο διαφορετικὲς θρησκευτικὲς ὁμάδες – Χριστιανοὶ καὶ μουσουλμάνοι – ὡς Ἓλληνες πολίτες, σύμφωνα μὲ τὴν Συνθήκη τῆς Λωζάνης.
2. Στιγματισμός: Ἁρκεῖ ἁπλῶς ἡ ὓπαρξη μίας κοινῆςπαραδοχῆς: «Ἐμεὶς» οἱ μουσουλμάνοι Τοῦρκοι καὶ «Αὐτοὶ» οἱ Χριστιανοὶ Ἓλληνες.
3. Ἀπανθρωποποίηση/Θηριοποίηση: Οἱ ἂπιστοι «γκιαούρηδες», τὸ ἀνελεύθερο κράτος ποὺ παραβιάζει τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τῆς «τουρκικῆς» μειονότητος κ.α.
4. Ὀργάνωση: Ἑδραίωσηὀργανωτικῶν δομῶν, μὲ ἂρρηκτες μεταξύ τους σχέσεις (Γενικό Τουρκικό Προξενεῖο Κομοτηνῆς, Κόμμα Ἰσότητος, Εἰρήνης & Φιλίας (D.E.B.), Σύλλογος Ἐπιστημόνων Μεινονότητος, ΣυμβουλευτικὴἘπιτροπὴ «Τουρκικῆς» Μειονότητος Δυτικῆς Θράκης, «Τουρκικὴ» Ἓνωση Ξάνθης, ΕὐρωπαϊκὴὉμοσπονδία «Τούρκων» Δυτικῆς Θράκης, Κέντρο Ἐρευνῶν Ἰσλαμικῆς Ἱστορίας, Τέχνης καὶ Πολιτισμοῦ – IRCICΑ, ΤΙΚΑ κ.α.)
5. Πόλωση: Ὁ – ἐν δυνάμει – θύτης παρουσιάζει μεθοδευμένα τὴν ὓπαρξη δύο διαφορετικῶν πόλων, οἱ ὁποῖοι ἑτοιμάζονται νὰ ἒρθουν σὲ σύγκρουση. Ἒχει ἐπιτευχθεῖ πλέον ὁ σαφὴςδιαχωρισμὸς μεταξὺ τοῦ καλοῦ – ἀδικημένου καὶ καταπιεσμένου μουσουλμάνου Τούρκου καὶ τοῦ κακοῦ – δυνάστη Χριστιανοῦ Ἓλληνα.
6. Προετοιμασία: Ἐξοπλισμός, στρατηγικὲς κινήσεις ἐπεκτατικοῦ χαρακτήρος ποὺ προλειαίνουν τὸ ἒδαφος γιὰ τὴν ἑδραίωση τῆς – μετὰ τὴν ἐξολόθρευση (7^οστάδιο) – διαδόχου καταστάσεως [ἐνδεικτικὸ παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ ἳδρυση τοῦ «Συντονιστικοῦ Γραφείου τῆς Περιφέρειας Θράκης τῆς Διευθύνσεως Τούρκων τοῦ Ἐξωτερικοῦ καὶ Συγγενῶν Κοινοτήτων» (YTB) – ὑπηρεσία ποὺ ὑπᾶγεται ἀπ’ εὐθείας στὸ πρωθυπουργικὸ γραφεῖο, ὃπως ἡ ΜΙΤ – στὴν Ἀδριανούπολη], συντονισμένες ἐνέργειες μὲ χαρακτήρα προβοκάτσιας κ.α.

Εἰκόνα ἐνδεικτικὴ τῆς πολώσεως (5^ο στάδιο γενοκτονίας) ποὺ συντελεῖται στὰ μουσουλμανικά – καὶ κατὰ κύριο λόγο στὰ πομακικά – χωριὰ τῆς Θράκης.Ἂλλωστε, «ἡ δημοκρατία εἶναι μόνο τὸ τρένο στὸ ὁποῖο ἐπιβιβαζόμαστε μέχρι νὰ φτάσουμε στὸν στόχο μας. Τὰ τζαμιὰ εἶναι τὰ στρατόπεδά μας, οἱ μιναρέδες οἱ ξιφολόγχες μας, οἱ τροῦλοι τὰ κράνη μας καὶ οἱ πιστοί εἶναι οἱ στρατιῶτες μας».

Τοῦρκος Πρόεδρος Ρ.Τ. Ἐρντογάν(Πηγή:www.tourkikanea.gr)

Βασικὴ Διαφορά: Ἐν προκειμένῳ, ἡ μεθοδολογία τῆς γενοκτονίας δὲν ἐφαρμόζεται ἐντὸς τῆς ἐπικρατείας τοῦ θύτη, ἀλλὰ ἐντὸς  τῆς ἐπικρατείας τοῦ θύματος, ἑνὸς κυρίαρχου» κράτους – μέλους τῆς Ε.Ε. καὶ τῶν κυριοτέρων δυτικῶν συμμαχιῶν. Ἀπαραίτητες προϋποθέσεις ἐκ μέρους τοῦ θύματος εἶναι ἡ ἒλλειψη διορατικότητος, ἡ ἀδυναμία ἀντιδράσεως καὶ σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἡ «ἀφελὴς» ἀρωγή του στὶς μεθοδεύσεις τοῦ θύτη.⁷

 

Δ. Ἡ μειονότητα ὡς μέσο χειραγωγήσεως

 

Στὸ παρασκήνιο ὃλων αὐτῶν τῶν καταστάσεων βρίσκονται, φυσικά, οἱ ραγδαῖες γεωπολιτικὲς ἀνακατατάξεις στὴν περιοχή τῶν Βαλκανίων, τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ τῆς εὐρασιατικῆς ζώνης ἐν γένει, ἀνακατατάξεις ποὺ εὐνοοῦν τὴν ἀναβίωση τῶν ναζιστικῶν ἐπιδιώξεων τῆς Γερμανίας, μέσῳ τῆς συγκροτήσεως ἑνὸς ἐνιαίου γεωοικονομικοῦ καὶ γεωστρατηγικοῦ χώρου ποὺ θὰ ἐλέγχεται πλήρως ἀπὸ τὴν ἲδια. «Ἡ δημιουργία, λοιπόν, ἑνὸς ὑπερεθνικοῦεὐρωπαϊκοῦ Ράιχ ὑπὸ γερμανικὴ ἡγεμονία (αὐτὸ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸν ἀπατηλό τίτλο εὐρωπαϊκὴ ἑνοποίηση) προαπαιτεῖ τὴν ἀποδυνάμωση τῶν ἱστορικῶν ἐθνῶν-κρατῶν τῆς Εὐρώπης, διὰ τοῦ κατακερματισμοῦ τους σὲ πολυάριθμα περιφερειακὰἐθνάρια. Καὶ ὁ λυσιτελέστερος, λιγότερο ἐπώδυνος καὶ ἠθικῶς λιγότερο μεμπτὸς τρόπος ἀποσταθεροποιήσεως τῆς Εὐρώπης εἶναι σήμερα τὸ παιχνίδι μὲ τὶς ἐθνοτικὲς καὶ γλωσσικὲς μειονότητες. […]Οἱ «καταπιεζόμενοι μειονοτικοὶ» ἒχουν «ἱερὸ δικαὶωμα» νὰ προστατεύσουν τὴν «ἐθνοτική/γλωσσικὴ ταυτότητα τους», ὃπερ μεθερμηνεύεται ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς «εἰδήμονες» σὲ χορήγηση ἐκτεταμένης αὺτονομίας. […] Ἂν, ὃμως, ὑπάρξει κρίση στὴν σχέση τῆς «ἐθνοτικῆς μειονότητος» μὲ τὸ κυρίαρχο ἒθνος-κράτος, τότε ἡ «μειονότητα» ἒχει τὸ «δικαὶωμα αὐτοδιαθέσεως» καὶ ἀποσχίσεως, ἀκόμη καὶ διὰ τῆς βίας.»⁸

 

Ὁ κύριος ἐκπρόσωπος τῆς γερμανικῆς undercover διπλωματίας τοῦ διαίρει καὶ βασίλευε, ὁ Πρόεδρος τῆς «Εὐρωπαϊκῆς Ὁμοσπονδίας Τούρκων Δυτικῆς Θράκης» καὶ Ἀντιπρόεδρος τῆς FUEN (Ὁμοσπονδιακῆς Ἑνώσεως Εὐρωπαϊκῶν Ἐθνοτήτων), Χαλὶτ Χαμπίπογλου.

«Ἡ FUEN ὑπῆρξε ἡ σπουδαιότερη «μετωπικὴ» ὀργάνωση, ἐξ ὃσων ἀνέλαβαν νὰ προωθήσουν τοὺς ἀναθεωρητικοὺς στόχους τοῦ ἡττηθέντος γερμανικοῦ φασισμοῦ κατά τὴν δύσκολη μεταπολεμικὴ περίοδο, ἀπετέλεσε δὲτὸ «θερμοκήπιο», ὃπου εὐδοκήμισαν ἢ ἀναπαρήχθησαν ἓνα σωρὸ «μπουμπούκια» τοῦ γερμανικοῦφασιστικοῦ χώρου. Δικαίως, λοιπόν, ἐκπροσωπεῖται στὸ Συμβούλιο τοῦ «Εὐρωπαϊκοῦ Κέντρου Μειονοτήτων», ποὺ ἑδρεύει στὸ Φλένσμπουργκ τῆς Βορείου Γερμανίας, ἀποστολὴ τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ ἐθνοφυλετικὸςκατακερματισμὸς καὶ ἡ διάλυση τῆς Εὐρώπης μὲ μοχλὸ τὶς μειονότητες».⁹ (Πηγὴ φωτογραφίας: www.abttf.org)

 «Εἶναι προφανές, λοιπόν, ὃτι ἡ γερμανικὴἐξωτερικὴ πολιτικὴ ἀναζητεῖ «μειονό­τητες» ποὺ θὰ τῆς ἀνοίξουν τὸν δρόμο γιὰ νὰ παρέμβει σὲ περιοχὲς πλούσιες σὲ πρῶτες ὓλες ἢ κρίσιμες γεωπολι­τικῶς (ἢ καὶ τὰ δύο)»¹⁰, ὃπως ἡ Θράκη.Ἂνευ ἀμφιβολίας, ἡ περιοχὴ τῆς Θράκης θεωρεῖται ἀπολύτως ἀπαραίτητη, ὡς γεωγραφικὸς καὶ γεωστρατηγικὸς χῶρος, γιὰ τὴν ἐπὶτευξη στρατηγικῶν συγκριτικῶν πλεονεκτημάτων (π.χ. ἐγκατάσταση βιομηχανικῶν δραστηριοτήτων μὲ ἐλάχιστο κόστος ἐκμεταλλεύσεως πρώτων ὑλῶν).

Οἱ «ἐθνοτικὲς ὁμάδες» καὶ «μειονότητες» εἶχαν ἀναχθεῖ ἀπὸ τοὺς ναζιστὲς ἰθύνοντες σὲ ἀκρογωνιαῖολῖθο τοῦ «νεο-ταξικοῦ» εὐρωπαϊκοῦοἰκοδομήματός τους. Οἱ εὐφυέστεροι καὶ διορατικότεροι ἐκπρόσωποι τῶν γερμανικῶν οἰκονομικῶν, πολιτικῶν καὶ διπλωματικῶνἐλὶτ εἶχαν διαγνώσει ἢδη ἀπὸ τῆς ἑπομένης τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ὃτι οἱ στρατηγικοὶ στόχοι τῆς Γερμανίας στὴν Εὐρώπη, πρωτίστως δὲ στὴν Ἀνατολικὴ καὶ Νοτιοανατολικὴ Εὐρώπη, ἒπρεπε νὰ προσλάβουν μίαν τινὰ «ήθικὴ» νομιμοποίηση στὰ ὂμματα τῆς διεθνοῦς κοινῆς γνώμης. […] Οἱ πολιτειολόγοι, νομομαθεῖς καὶ λοιποὶ διανοούμενοι τοῦ ναζισμοῦ εἶχαν ἀναγάγει σὲ ὓπατο ἀξίωμα τὴν προ-νεωτερική, προ-πολιτική, προ-ἀστικὴ καὶ προ-δημοκρατικὴ ἀρχὴ τῆς συλλογικῆς εὐθύνης – ἀναγνώριση συλλογικῶν καὶ ὂχι ἀτομικῶν δικαιωμάτων – ἡ ὁποία δὲν ἀπαντοῦσε πλέον πουθενὰ στὴν Εὐρώπη, παρὰ μόνον στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία ἢ σὲ ἐκτὸς Εὐρώπης ἀποικιοκρατούμενες κοινωνίες.¹¹(Πηγὴ φωτογραφίας: de.wikipedia.org/

Ἐμείς δέν θέλουμε νά περιοριστοῦμε μόνο στήν «Δυτική Θράκη». Ὃπου στήν Ἑλλάδα ὑπάρχει καταπιεσμένος λαός καί ὃπου ὑπάρχει «Τοῦρκος» τῆς «Δυτικῆς Θράκης», ἐμεῖς πηγαίνουμε ἐκεῖ. Πηγαίνουμε στήν Θεσσαλονίκη, στό Διδυμότειχο, στήν Ρόδο καί στήν Ἀθήνα […] Κάποιοι λένε πώς τό DEB κάνει παιχνίδι μέ τό Ἰσλάμ, πώς θά συγκεντρώσει τούς μουσουλμάνους τῆς χώρας καί θά εἰσέλθει, ἒτσι, στήν Βουλή. Μά φυσικά, θά γίνει αὐτό πούπροβλέπεται.

Μουσταφὰ  Ἀλῆ Τσαβούς – Πρόεδρος Κ.Ι.Ε.Φ. (D.E.B.P)

 

(Πηγὴ φωτογραφίας:http://www.eurovizyon.co.uk/, Πηγὴ κειμένου: www.tourkikanea.gr)

Ὃσον ἀφορᾶ, λοιπόν, τὴν μουσουλμανικὴ μειονότητα, ἐπαφίεται σὲ ἑμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Θράκης – κατὰ κύριο λόγο – νὰ στηρίξουμε ἐμπράκτως τοὺς μουσουλμάνους συμπολίτες μας, σὲ αὐτὴ τὴν ἐπαίσχυντη ἐπιχείρηση χειραγωγήσεώς τους, βοηθώντας τους νὰ κλείσουν τὰ αὐτιά τους στὶς «σειρῆνες» τῶν προξενικῶν ἐγκαθέτων καὶ τῶν συμμάχων τους καὶ προειδοποιώντας τους πὼς αὐτὴ ἡ χῶρα ποὺ τοὺς προβάλλεται σήμερα ὡς ἡ «Μητέρα Πατρίδα» θὰ εἶναι αὐτή ποὺ πρώτη θὰ τοὺς ἀποβάλλει, ὃταν πλέον θὰ ἒχει λήξει ἡ χρησιμότητά τους.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ε. Συμπεράσματα – Προτάσεις

Σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀνωτέρω γεωστρατηγικὴ ἀνάλυση, συμπεραίνουμε τὰ ἑξῆς:

 

1. Οἱ γεωοικονομικὲς καὶ γεωστρατηγικὲς ἀνακατατάξεις παγκοσμίως ἀπαιτοῦν τὴν ἀναβάθμιση τοῦ ρόλου τῆς Θράκης, ἐνδεχομένως, ἐν τούτοις, ἐντὸς ἑνὸς διεθνοποιημένου πλαισίουκαὶἐκτὸς τῶν ὁρίων τῆς ἑλλαδικῆς ἐπικρατείας.
2. Ἡ Θράκη ὡς συμπαγὴς καὶ ἐννιαῖοςγεωπολιτικὸς χῶρος,μὲ ὑψηλὴ στρατηγικὴ σημασία, διαμορφώνεται, σταδιακῶς,ὡςἓνας διεθνὴςἐνεργειακὸς καὶ διαμετακομιστικὸς κόμβος, ὑπὲρτῆςἐκμεταλλεύσεως τοῦὁποίου θὰ συγκρουστοῦν τὰγεωστρατηγικὰ συμφέροντα Ε.Ε. – Η.Π.Α./Ν.Α.Τ.Ο. μὲτὰ ἂντίστοιχα ρωσικὰ καὶ κινεζικά.
3. Σὲ γενικὲς γραμμές, ἡ ἀναπροσαρμογὴ τῆς γεωστρατηγικῆς τῶν πλανητικῶν δυνάμεων στὴν σύγχρονη πλανητικὴ ἐποχή, ἐνδέχεται νὰ εὐνοήσει τὴν ἀλλαγὴτῶν συνόρωνἢἀκόμη καὶτὸν κατακερματισμὸτῶν παραδοσιακῶν ἐθνῶν-κρατῶν τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου, μὲ σκοπὸτὴν διαμόρφωση πιὸ μικρῶν, πιὸ συμπαγῶν καὶ πιὸ ἐμπίστων «ἑταίρων»¹³, ἐντὸς ἑνὸς πλαισίου ἐξαρτημένων κρατογενέσεων(μὲ ὃ,τι καὶἂν αὐτὸ μπορεῖ νὰ συνεπάγεται γιὰτὴν Θράκη).

 

Σύμφωνα μὲ τὸν James W. Gerard, τὸν Ἀμερικανὸ διπλωμάτη ποὺ προλογίζει τὸ γνωστὸ βιβλίο τοῦ GeorgeHorton «Ἡ μάστιγα τῆς Ἀσίας»: «εἲκοσι αἰῶνες μετὰ Χριστόν, ἓνας μικρὸς κι ὀπισθοδρομικὸς λαός, σὰν τοὺς Τούρκους, μπόρεσε νὰ διαπράξει τέτοια ἐγκλήματα κατὰ τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς προόδου τῆς ἀνθρωπότητος». Ἡ ἱστορία μᾶς ἒχει διδάξει πὼς ἡ γεωγραφικὴ θέση καὶ ἡ γεωπολιτικὴ σημασία τοῦ σημερινοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὰ κατεχόμενα ἐδάφη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τὴν Κύπρο, ἒχει προκαλέσει στὸ παρελθὸν μεγάλες γεωπολιτικὲς συγκρούσεις μεταξὺ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ἀνατολῆς. Θὰ πρέπει νὰ θεωροῦμε δεδομένο πὼς ἡ Τουρκία, διατηρώντας τὰ αὐτοκρατορικὰἀντανακλαστικά της, εἶναι πάντοτε ἓτοιμη νὰ ἀναβιώσει τὶς γενοκτόνες διαθέσεις της, ὡς διαχρονικὸ στοιχεῖο τῆς ταυτότητός της, στὴν ἐπιδίωξή της νὰ ἐπανέλθει στὰ ἀπολεσθέντα ἐδάφη τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ὁλοκληρώνοντας, κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, «τὸ μεγάλο ὃραμα τῆς ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας», ὃπως φυσικὰ τὸ ἀντιλαμβἀνεται ἡ ἲδια.

Ἒχουμε, συνεπῶς, χρέος νὰ πράξουμε τόσο τὴν προσωπική, ὃσο καὶ τὴν συλλογικὴ αὐτοκριτική μας καὶ νὰ ἀντιληφθοῦμε τὶς ἱστορικὲςεὐθύνες ποὺ ἀντιστοιχοῦν σὲ κάθε ἓναν ἀπὸ ἑμᾶς. Ὡς πολιτικὰ ὂντα, ὀφείλουμε νὰ ἀποτρέψουμε τὴν πορεία καταστροφῆς, νὰ ἀνακτήσουμε τὴν ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια, νὰ προασπίσουμε τὰ κυριαρχικά μας δικαιώματα καὶ νὰ ἀποκαταστήσουμε τὴν ἐθνική ὑπόσταση τῆς πατρίδος μας. Δὲν ὑπάρχει πλέον κανένα ἀπολύτως περιθώριο ἀδρανείας καὶ αδιαφορίας ἐνώπιον τῶν ἐθνικῶν κινδύνων. Ἂν δὲν ληφθεῖ ἀμέσως δράση τόσο ἐκ μέρους ἡμῶν τῶν πολιτῶν, ὃσο καὶ ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας, ὁ Ἑλληνισμὸς κινδυνεύει μὲ μία ἀκόμη μεγάλη συρρίκνωση, συνεπείᾳ ἐνδεχομένου  ἐκτοπισμοῦ του ἀπὸ τὴν κοιτίδα τοῦ παναρχαίου πολιτισμοῦ του.

 

Ὃσον ἀφορᾶ τὴν Πολιτεία, ἐνδεικτικῶς προτείνονται τὰ ἑξῆς:

1. Ἂμεση λήψη μέτρων ὑπὲρ τῆς δημογραφικῆς ἐνισχύσεως τῆς περιοχῆς (θέσπιση εἰδικῶν κινήτρων γιὰ τοὺς δημοσίους ὑπαλλήλους, χορήγηση στεγαστικῶν δανείων γιὰ πρώτη κατοικία μὲ τὸ ἐλάχιστο δυνατὸ ἐπιτόκιο, ἐνίσχυση τῶν πολυτέκνων οἰκογενειῶν).
2. Ἂμεση λήψη μέτρων ὑπὲρ τῆς οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως τῆς περιοχῆς (μείωση τοῦ συντελεστῆ Φ.Π.Α., παροχὴ χρηματοδοτήσεων καὶ φορολογικῶν κινήτρων γιὰ τὴν ἐπανεκκίνηση τῆς βιομηχανικῆς καὶ βιοτεχνικῆς παραγωγῆς, ἀναδιάρθρωση καὶ ἐνίσχυση τοῦ πρωτογενοῦς τομέως παραγωγῆς μὲ τὴν ἐπιλογὴ προσοδοφόρων καὶ ἐξαγώγιμων νέων καλλιεργειῶν). Σὲ γενικὲς γραμμές, «θὰ πρέπει νὰ ληφθοῦν σημαντικὲς στρατηγικὲς ἀποφάσεις, ὃσον ἀφορᾶ τὸ μέλλον τῆς Θράκης, ἒτσι ὣστε νὰ καταστεῖ ἐπικεφαλὴς τοπικῶν καινοτομιῶν σὲ διαφόρους τομεῖς ποὺ θὰ ἒχουν ἀναγκαστικὰἐπωφελῆ ἀποτελέσματα καὶ σὲ ἐθνικὸ ἐπὶπεδο, λόγῳ τῆς ἰδιαιτερότητος τῆς θρακικῆς θέσης».¹⁴
3. Ἂμεση λήψη μέτρων ὑπὲρ τῆς ἀναχαιτίσεως τῶν ἐνορχηστρωμένων μεθοδεύσεων ὁμογενοποιήσεως τῆς μειονότητος, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν υἱοθέτηση μέτρων ὑπὲρ τῆς ἐπιλύσεως τῶν χρονιζόντων προβλημάτων τῶν μουσουλμάνων συμπολιτῶν μας, ἰδιαιτέρως στὸ ἐπίπεδο τῆς μειονοτικῆς ἐκπαιδεύσεως.
4. Ἳδρυσηἐξειδικευμένηςδιπλωματικῆς ὑπηρεσίας, ἡ ὁποία θὰ ἀναλάβει τὴν ἀναχαίτιση τῆς νεο-γενοκτόνου τουρκικῆς προπαγάνδας σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο καὶ τὴν ἀνάπτυξη συμπαγοῦς ἐπιχειρηματολογίας ὑπὲρ τῆς ἀνασκευῆς τῶν εἰς βάρος μας συκοφαντικῶνἰσχυρισμῶν.
5. Ἀνάδειξη τοῦ πολιτιστικοῦ, λαογραφικοῦ, ἱστορικοῦ καὶ τουριστικοῦ δυναμικοῦ τῆς Θράκης (ἐφαρμογὴ συντονισμένου προγράμματος ἀνασκαφῶν καὶ ἀρχαιολογικῶνἐρευνῶν, μὲ ἒμφαση στὴν ἀνάδειξη τῆς πάλαι ποτὲ ἐνδόξου βυζαντινῆς μοναστικῆς πολιτείας τοῦ Παπικίου Ὂρους).
6. Ἐνίσχυση τῆς ἀποτρεπτικῆςἰκανότητος καὶ ἰσχύος τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ καὶ ἀναβάθμισή του, τόσο σὲ ἐπίπεδο ὑποδομῶν, ὃσο καὶ σὲ ἐπίπεδο προσωπικοῦ.
7. Ἐξαιρετικὰσημαντικὸς παράγων καὶ καίριος γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν παραπάνω προτάσεων εἶναι ἡ πλήρης κατανόηση ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας τόσο τῆς τεραστίας ἱστορικῆς καὶ γεωστρατηγικῆς σημασίας τῆς περιοχῆς γιὰ τὴν Πατρίδα μας, ὃσο καὶ τὸν ἐξαιρετικὰ σημαντικὸ ρόλο ποὺ θὰ ἐπιτελέσει στὸ ἀναδιαμορφωμένο διεθνὲς γεωπολιτικὸ περιβάλλον.

 

Ὃσον ἀφορᾶ τὴν προσωπικὴ καὶ συλλογική μας δραστηριοποίηση:

 

1. Ἂμεση διεθνοποίηση ἐκ μέρους τῶν ἐν Ἑλλάδι καὶ ἐν ὁμογενείᾳ σωματείων τοῦ ζητήματος τῶν γενοκτονιῶν ποὺ ἒχει διαπράξει ἡ Τουρκία εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀνάπτυξη συμπαγῶν καὶ ἀρρήκτων δεσμῶν μεταξὺ τῶν ὃπου γῆς Ἑλλήνων καὶ υἱοθέτησηκοινῆς πολιτικῆς ἀσκήσεως πιέσεων γιὰ τὴν διεθνὴ καταδίκη τῆς Τουρκίας. Αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦμε δὲν εἶναι ἁπλῶς μία συγγνώμη. Ἀπαιτοῦμε δικαίωση καὶ ἀποκατασταση, ὑλικὴ καὶ ἠθική.
2. Ἀποστολὴσυλλογικῶνἐπιστολῶν διαμαρτυρίας κατὰ τῶν εὐρωπαϊκῶν φορέων (Ο.Α.Σ.Ε., F.U.E.N., H.R.W.F. κλπ.) ποὺ συνηγοροῦν στὶς «νεο-γενοκτόνες» μεθοδεύσεις τῆς Ἂγκυρας στὴν Θράκη.
3. Διοργάνωση ἐκδηλώσεων καὶ δραστηριοτήτων στὴν «καρδιὰ» τοῦ προβλήματος, μὲ στόχο τὴν ἐνίσχυση τῆς φυσικῆς παρουσίας στὴν Θράκη καὶ τὴν ἀνάπτυξη κινήτρων ἐπιστροφῆς στὰ «πατρῶα χώματα», ἰδιαιτέρως στὰ τελοῦντα ὑπὸ ἀφανισμὸ χριστιανικὰ χωριά.

 

Ἂς ἀρχίσουμε, πλέον, νὰ διαθέτουμε τὸν χρόνο μας καὶ νὰ κατανέμουμε τοὺς οἰκονομικούς μας πόρους σὲ ἐθνικά ἐπωφελεῖς δραστηριότητες. Ἀπαραίτητες προϋποθέσεις, φυσικά, εἶναι τόσο ἡ πλήρης συνειδητοποίηση τῶν προβλημάτων ποὺ ταλανίζουν τὴν Θράκη μας, ὃσο καὶ ἡ ἀτομική μας πνευματικὴ ἀφύπνιση, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀπέκδυση τῆς προβιᾶς τοῦ ἂβουλουκαταναλωτῆ, τὴν ἐπιστροφή μας στὴν δωρική-ὀρθόδοξη προσέγγιση τοῦ λιτοῦ καὶ ἐναρέτου βίου καὶ τὴν ἀπόκτηση πνεύματος αὐτοθυσίας καὶ ἀνιδιοτελοῦς ἐθνικῆς προσφορᾶς. Εἶναι ἀπόλυτο χρέος μας νὰ βιώσουμε τὴν Θράκη – ὃπως καὶ κάθε τμῆμα τῆς πατρίδος μας – ὡς ἓνα ἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς ψυχῆς μας. Σήμερα ποὺ ἡ Θράκη ἒχει τὴν ἀνάγκη μας, ὡς «παρὰ δύναμιν τολμηταί, παρὰ γνώμηνκινδυνευταὶ καὶ ἐν τοῖς δεινοῖςεὐέλπιδες» (Θουκυδίδης), ἂς γίνουμε ὃλοι Θρακιῶτες, γνωρίζοντας πὼς «ἡ Θράκη χρειάζεται τὴν Ἑλλάδα· αὒριο θὰ εἶναι ἲσως πολὺ ἀργά».

Τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος.

 

 

Πηγές

 

1, 2. Ἀχμὲτ Νταβούτογλου – Τὸ Στρατηγικὸ Βάθος καὶ ἡ διεθνὴς θέση τῆς Τουρκίας, Ἐκδόσεις Ποιότητα

3. refworld.org/ (Σύμβαση για την Πρόληψη καὶ Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας) –www.genocidewatch.org/
4. www.tourkikanea.gr&http://hatecrime.osce.org/greece

5, 8, 9, 10, 11. Δρ. Ἡλίας Ἡλιόπουλος – Τὸ Δ΄ Ράιχ καὶ οἱ μειονότητες – Περιοδικὸ ΝΕΜΕCΙS

Τεῦχος 15/Ὀκτώβριος 1998

6. Ἰωάννης Φριτζαλᾶς – Μεθοδολογία γενοκτονίας κατὰ τῆς Ἑλλάδος – www.elkeda.gr
7. Ἰωάννης Φριτζαλᾶς – Ἡ μεθοδολογία τῆς γενοκτονίας ἐν καιρῷ εἰρήνης – http://youtu.be/J24btg21i_8
8. Ἰωάννης Φριτζαλᾶς – Ἀνίερες συμμαχίες στὴν Ἑλληνικὴ Θράκη – http://infognomonpolitics.blogspot.gr/
9. Ἰωάννης Φριτζαλᾶς – Ἰσχυροποίησις ἢ κατακερματισμός, ἡ κρίσιμη ἱστορικὴ συγκυρία – http://antifonitis.gr/online/2691
10. Νῖκος Λυγερός – Νοητικὴ Στρατηγική, Ἐκδόσεις Σπανίδη (Σελίδα 79)

 

Γενικὲς βιβλιογραφικὲς ἀναφορές

• Ἀναστάσιος Λαυρέντζος – Ἡ Θράκη στὸ μεταίχμιο, Ἐκδόσεις Πραγματεία
• Κωνσταντῖνος Κόλμερ – Τὰ πετρέλαια τῆς Ἑλλάδος, Ἐκδόσεις Λιβάνη
• Ἰωάννης Μαγκριώτης – Θράκη: Ἡ ἒπαλξη τοῦ Ἑλληνικοῦ Βορρᾶ, Ἐκδόσεις Ρῆσος
• Ναθαναὴλ Μ. Παναγιωτίδης – Μουσουλμανικὴ μειονότητα καὶ ἐθνικὴ συνείδηση, Ἒκδοση Τοπικῆς Ἑνώσεως Δήμων & Κοινοτήτων Ν. Ἓβρου
• Ζαφείριος Μέκος – Θράκη, συνιστῶσες τοῦ μειονοτικοῦ προβλήματος, Ἐκδόσεις Ἡρόδοτος, Δικηγορικὸς Σύλλογος Ροδόπης

(Περιοδικό Ο.Δ.Ε.Γ. Τεύχος 97 / Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2014)