- Παρασκευή, 19 Απριλίου
Παράνομη ή καταχρηστική η πανελλαδική απεργία της ΑΔΕΔΥ; (ή τίποτε από τα δύο;!)
Από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλο*
Μετά από προσφυγή του Ελληνικού Δημοσίου στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών κρίθηκε παράνομη η απεργία –αποχή των Δημοσίων Υπαλλήλων από τα καθήκοντα τους , που είχε προκηρύξει για την Πέμπτη 16 Μαρτίου τρέχοντος έτους η Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων ( ΑΔΕΔΥ) με αίτημα της να μην εφαρμοστεί η διαδικασία αξιολόγησης και στοχοθεσίας στο Δημόσιο. Και έτσι η διαδικασία αξιολόγησης θα συνεχιστεί κανονικά μετά την κήρυξη ως παράνομης της απεργίας για τον λόγο αυτόν.
Κανένα Δικαστήριο όμως δεν κήρυξε παράνομη ή καταχρηστική την εικοσιτετράωρη απεργία για τις 16 Μαρτίου που εξαγγέλθηκε για το «έγκλημα των Τεμπών»!
Θα γίνει λοιπόν κανονικά η απεργία της ΑΔΕΔΥ την Πέμπτη στις 16 Μαρτίου τρέχοντος έτους για να διατρανώσουν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι πολίτες τις εξόφθαλμες παθογένειες ενός κράτους- εργοδότη που δεν κάνει το αυτονόητο .Να εξασφαλίσει συνθήκες ελαχιστοποίησης των κινδύνων τόσο στους εργαζόμενους όσο και στους δύσμοιρους πολίτες αυτού του τόπου!
Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή! Γιατί ενώ υπήρχαν τόσο κραυγαλέες αμέλειες στο σύστημα ασφαλείας σιδηροδρόμων και μάλιστα αυτές ήταν γνωστές στους αρμοδίους , εν τούτοις δεν γίνονταν απεργίες ;! Και παρότι υπήρξε δριμεία επιστολή των συνδικαλιστών του ΟΣΕ προς την Ελληνική πολιτεία για τα προβλήματα και τις ελλείψεις στην λειτουργία των σιδηροδρόμων, εν τούτοις οι εξαγγελλόμενες απεργίες με βάση τον Νόμο 4808 /2021( Νόμος Χατζηδακη) κρίνονταν παράνομες!
Ο Νόμος αυτός που ισχύει για όλα τα μέσα μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) δεν ήταν τίποτε άλλο από ταφόπλακα σε κάθε επίπεδο που αφορά εργατικά Δικαιώματα ,συνδικαλιστικές δράσεις αλλά και τις απεργίες…
Ο Νόμος αυτός έθεσε τόσο γραφειοκρατικές προϋποθέσεις , έτσι ώστε η πλειοψηφία των απεργιών να κρίνονται παράνομες( Συνακόλουθα λοιπόν για κάθε απεργιακή νομιμοποίηση έπρεπε οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να έχουν ολοκληρώσει την εγγραφή τους στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών οργανώσεων Εργαζομένων, να έχουν ενημερώσει εγγράφως με δικαστικό επιμελητή τον εργοδότη αναγράφοντας αναλυτικά τα αιτήματα την διάρκεια και την μορφή της απεργίας αλλά και μια σειρά ακόμη από γραφειοκρατικές διαδικασίες…) όσο και αυστηρή εφαρμογή του από τα Δικαστήρια . Η κατάληξη κάτω από όλα αυτά τα δαιδαλώδη γραφειοκρατικά έδινε το Δικαίωμα στα δικαστήρια να κηρύξουν την απεργιακή κινητοποίηση παράνομη …!
Ας ληφθεί υπόψη ,ότι όσον αφορά τις συγκοινωνίες υπάρχουν ακόμη πιο απαιτητικές προϋποθέσεις ( προαναγγελία τουλάχιστον τέσσερις ημέρες πριν κάθε κινητοποίηση πέραν του προσωπικού ασφαλείας αλλά και του προσωπικού για την αντιμετώπιση των αναγκών του κοινωνικού συνόλου κατά την διάρκεια της απεργίας ). Και ενώ απαιτούνται τόσο αυστηρές προϋποθέσεις για να επιτραπεί ως νόμιμη μια απεργία στους σιδηροδρόμους, με την υποστελέχωση τους εκ των πραγμάτων δεν έμενε κανένας να απεργήσει !
Με τέτοιον αντεργατικό Νόμο όμως δεν μπορούσε να υπάρξει το έσχατο μέσο πίεσης , η απεργία , για να ανασκουμπωθεί ο άφιλος εργοδότης , το κράτος , λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα ασφαλείας που αν υπήρχαν στην «φονική κοιλάδα των Τεμπών» θα σώζονταν δεκάδες ζωών … και μάλιστα στην συντριπτική τους πλειοψηφία νέων !
Είναι αλήθεια πως από τότε που θεσπίστηκε ο Νόμος για τις απεργίες( Ν 1264/1982) τα τελευταία χρόνια οι περισσότερες απεργίες κηρύσσονται παράνομες από τα αρμόδια Δικαστήρια. Και όμως στο Σύνταγμα μας στο άρθρο 23 παρ 2 η απεργία θεσπίζεται ως ατομικό Δικαίωμα , ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για την διαφύλαξη των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων . Και το κυριότερο ως ατομικό Δικαίωμα βρίσκει περιορισμό στην θεμελιώδη διάταξη του άρθρου 25 παρ 3 του Σ με την οποία ορίζεται ότι « η καταχρηστική άσκηση Δικαιώματος δεν επιτρέπεται»
Συνακόλουθα μια απεργία εκτός από παράνομη μπορεί να κηρυχθεί από το Δικαστήριο και καταχρηστική και κατά συνέπεια παράνομη ! Μια απεργία θεωρείται καταχρηστική όταν από την στάθμιση των αντιτιθέμενων συμφερόντων απεργών και εργοδότη ( εδώ εργοδότης το κράτος!) προκαλούνται μεγαλύτερες ζημιές στο κοινωνικό σύνολο και τα ατομικά Δικαιώματα τρίτων από τη αναμενόμενη ωφέλεια των απεργών! Ή με την απεργία εξυπηρετούνται άλλα συμφέροντα από εκείνα των εργαζομένων !
Φυσικά το Δικαίωμα στην απεργία προστατεύεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου(ΕΣΔΑ).Το άρθρο 11 παρ 1 της ΕΣΔΑ διατρανώνει ότι η συνδικαλιστική ελευθερία δίνει το Δικαίωμα σε μια συνδικαλιστική οργάνωση να αγωνίζεται για την προστασία των συμφερόντων των μελών της και ειδικότερα η χορήγηση του δικαιώματος της απεργίας αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα σημαντικότερα μέσα!
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ( ΕΔΔΑ) έχει κρίνει επανειλημμένα ότι η απεργία προστατεύεται από το άρθρο 11 της ΕΣΔΑ . Βέβαια το ΕΔΔΑ έχει κρίνει πως το Δικαίωμα στην Απεργία δεν είναι απόλυτο και μπορεί να υπόκειται σε περιορισμούς βάσει του Εθνικού Δικαίου σε ρυθμίσεις που περιορίζουν ή εξαρτούν την άσκηση του από κάποιες προϋποθέσεις .Προϋποθέσεις όμως που θα περιορίζονται στην άσκηση του και δεν πρέπει να βλάπτουν την ίδια την ουσία του Δικαιώματος! Για τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας μόνο πειστικοί λόγοι μπορούν να δικαιολογήσουν τους περιορισμούς αυτούς και παρ ότι τα κράτη αποφασίζουν μέσα σε ένα περιθώριο εκτίμησης , αυτό δεν μπορεί παρά να εφαρμόζεται στενά και υπόκειται σε έντονο έλεγχο από το Δικαστήριο.
Βέβαια τα ελληνικά Δικαστήρια στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν λαμβάνουν υπόψη την Νομολογία του ΕΔΔΑ όταν κρίνουν αν η απεργία είναι παράνομη ή νόμιμη.
Φτάσαμε έτσι στο «έγκλημα των Τεμπών» .Πάμπολλοι οι νεκροί και πολλοί περισσότεροι οι τραυματισμένοι ! Και όλα αυτά γιατί ; Γιατί το ασύδοτο κράτος με τους εξοντωτικούς μηχανισμούς του και την αντεργατική Νομοθεσία αποστέρησε σχεδόν στο σύνολο του το εργατικό δυναμικό στην άσκηση δραστικών δικαιωμάτων του , όπως εκείνο της απεργίας! Και αφού δεν υπήρχε το κατάλληλο μέσο πίεσης , η απεργία , που είτε κηρυσσόταν παράνομη είτε τα συνδικαλιστικά σωματεία δεν τολμούσαν να την εξαγγείλουν, το άφιλο κράτος με τα ρουσφέτια και τις υπόγειες διαδρομές δημιούργησε το πρόσφορο έδαφος για να υπάρξει στον τομέα των μεταφορών το βαρύτατο «έγκλημα των Τεμπών»!
Δεκαπέντε ημέρες μετά η κροκοδείλια πολιτεία μοιάζει να μην κατάλαβε ούτε να συνειδητοποίησε τίποτε. Μοιάζει να θέλει να αποσείσει από τους κυρίως ενόχους τις ευθύνες, δημιουργώντας επιτροπές για να διαχέουν ευθύνες ! Αλλά το κυριότερο σαν να μη θέλει να αλλάξει τα φονικά δεδομένα που έχουν στοιχειώσει τον τόπο ! Μια και από τις 22 Μαρτίου τα τρένα θα αρχίσουν να λειτουργούν και πάλι ! Χωρίς όμως τηλεδιοίκηση ,χωρίς συστήματα ασφαλείας, που σώζουν ζωές ! Και μόνο γι αυτό η επικείμενη απεργία της ΑΔΕΔΥ είναι επιβεβλημένη περισσότερο από ποτέ !
Κάποτε ο αδιάφορος εργοδότης που λέγεται Ελληνικό Δημόσιο , εκπροσωπούμενο από θλιβερούς πολιτικάντηδες πρέπει να μπει στην θέση του, εκείνοι δε να πάνε όλοι μα όλοι φυλακή. Αλλιώς θα έχουμε μια από τα ίδια… και μετά από χρόνια θα ζήσουμε με μαθηματική ακρίβεια και πάλι μια από τα ίδια ! Διατρανώστε λοιπόν. Όλοι οι υψηλά ιστάμενοι , κατηγορούμενοι με κακουργηματικές κατηγορίες ,καταδίκη και δήμευση περιουσιών των υπευθύνων αλλά και άμεσος εκσυγχρονισμός γενικά του συστήματος μεταφορών. Τα οργανωμένα μυσαρά συμφέροντα πρέπει να εκλείψουν ! Για να πάψουν να θρηνούν μάνες πατεράδες κι αδέλφια … Και μέχρι να υλοποιηθούν όλα αυτά …κάθε φορά στο βάθος απεργία και πάλι ! Το ποτήρι ξεχείλισε !
* Ο Ηλίας Ν. Ηλιακόπουλος είναι Δρ. Νομικής Δικηγόρος και δραστηριοποιείται στον χώρο της Θράκης
