Όταν οι γιατροί μετατρέπονται σε τιμωρούς – εκδικητές….

30 Ιουνίου 202205:02

Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Radovan Karadzic, Bujar Bukoshi, Sulejman Ugljanin, George Habash, Mohammed al-Hindi ,Ayman al-Zawahiri, Ikuo Hayashi… και εκατοντάδες άλλοι ακόλουθοί τους , έχουν ένα κοινό σημείο: εκπροσωπούν το ιατρικό επάγγελμα (ή καλύτερα τα επαγγέλματα υγείας) στις τάξεις των τρομοκρατών. Όλοι αυτοί θεωρούνται απόγονοι των τερατοποιών Karl Brandt, Werner Heyde και Paul Nitsche στο πρόγραμμα Nazi T4 για λογαριασμό του Αδόλφου Χίτλερ.

Ο θεωρητικός μελετητής της τρομοκρατίας Walter Laqueur, στο βιβλίο του No End to War, (No End to War: Terrorism in the Twenty-First Century Hardcover
ISBN 10: 0826414354 ISBN 13: 9780826414359 Publisher: Continuum, 2003)διετύπωσε την θεωρία ότι η τάξη των ιατρών εκπροσωπείται δυσανάλογα στην “κοινωνία της τρομοκρατίας”.

Πρέπει λοιπόν να αναρωτηθούμε: Τι είδους αλαζονεία επιτρέπει σε έναν γιατρό να διαστρεβλώσει την πίστη του και να γίνει ταυτόχρονα θεραπευτής και δολοφόνος;

Ο ψυχίατρος Ράντοβαν Κάρατζιτς ( αντιγράφοντας ενδεχομένως τονDr Jean-Paul Marat από την γαλλική επανάσταση) κατηγορείται για πράξεις γενοκτονίας στον βοσνιακό πόλεμο, υπόδικος για γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διεπράχθησαν κατά την πολιορκία του Σεράγεβο, ο οδοντίατρος Μπουγιάρ Μπουκόσι ήταν ο εξόριστος πρωθυπουργός του Κοσόβου στην Γερμανία και διηύθυνε την ένοπλη ομάδα FARK, ο Σουλεϊμάν Ουγκλιάνιν, οδοντίατρος, από το Νόβι Παζάρ Σερβίας βρέθηκε να εκπαιδεύεται στα στρατόπεδα του Ερμπακάν διεκδικώντας αυτονομία σερβικής επαρχίας. Για να μη μιλήσουμε για την εμπλοκή γιατρών στην υπόθεση εμπορίας οργάνων zuta kuca-yellow house στο Κοσσυφοπέδιο με την εμπλοκή της Τουρκίας και ιδιωτών γιατρών. Ο Τζορτζ Χαμπάς, ο ιδρυτής του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και ο άνθρωπος πίσω από τις αεροπειρατείες του Μαύρου Σεπτέμβρη, ήταν γιατρός. Ο Μοχάμεντ αλ-Χίντι έλαβε το πτυχίο της ιατρικής στο Κάιρο το 1980, επιστρέφοντας στην πατρίδα του τη Γάζα τον επόμενο χρόνο για να σχηματίσει την Ισλαμική Τζιχάντ. Ο Ayman al-Zawahiri, ο νούμερο δύο ηγέτης και «εκπρόσωπος» της Αλ Κάιντα, είναι χειρουργός. Ανάλογη και η περίπτωση των 7 από τους 8 ύποπτους για τις απόπειρες βομβιστικής επίθεσης στο Λονδίνο και τη Γλασκώβη (2007) που ήταν γιατροί, μυημένοι σε ισλαμιστικό κίνημα, δικαιολογώντας την εκδικητική δολοφονία στο όνομα του Ισλάμ.

Όσο κι αν για κάποιους είναι περίεργο, δεν θα πρέπει να μας παραξενεύει το γεγονός ότι πολλοί γιατροί που βιώνουν πιεστικές κοινωνικές,εθνοτικές και οικονομικές συνθήκες οδηγούνται από αίσθημα αλτρουϊσμού και αλληλεγγύης στο να εργαστούν σε προσφυγικούς καταυλισμούς, εμπόλεμες ζώνες και περιοχές καταστροφών, με μόνη τους πρόθεση να βοηθήσουν τους άρρωστους που βλέπουν μπροστά τους.

Δεν είναι καθόλου περίεργη η εμπλοκή ιατρών με πολιτικά ή εναλλακτικά κινήματα,καθώς ωθούμενοι από μία αίσθηση ιδεαλισμού επιθυμούν όχι μόνον να θεραπεύσουν αλλά και να διορθώσουν ριζικά τις αδικίες που προκαλούν (κοινωνικές, εθνικές , οικονομικές) ασθένειες. Κάπου εκεί, ίσως, συγχέεται η αποκατάσταση του δικαίου η/και η διόρθωση της αδικίας με την αναζήτηση της εκδίκησης.

Μία άλλη διάσταση εντοπίζεται στην διασταύρωση ιδεολογίας και θεολογίας. Η τάξη των διανοούμενων είναι συχνά η πηγή του ριζοσπαστισμού. Ο ισλαμισμός μοιράζεται αυτή τη σύνδεση της εκπαίδευσης, της τάξης και του ριζοσπαστισμού. Η Αλ Κάιντα ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1980 με τη συγχώνευση των «Αφγανών» Αράβων του Μπιν Λάντεν και 2 αιγυπτιακών τρομοκρατικών ομάδων που έχουν τις ρίζες τους στη Μουσουλμανική Αδελφότητα, με επικεφαλής τη δεκαετία του 1950 τον Αιγύπτιο λόγιο Sayyid Qutb.

Η παράνοια και οι εμμονές γιατρών και χειρουργών μπορούν ίσως να μας ερμηνεύσουν την στάση του Ράντοβαν Κάρατζιτς στην Βοσνία ή των εμπνευστών της ναζιστικής γενοκτονικής εκστρατείας που θεωρούσαν τους “άλλους” ως “βάκιλο” , μια μολυσματική ασθένεια που πρέπει να εξαλειφθεί από την κοινωνία. Ο ρόλος τους στον εθνικισμό και τον εθνοσοσιαλισμό είναι, άλλωστε, γνωστός.

Αλλά και στην ιστορία του κομμουνισμού στεκόμαστε στην υπόθεση της “συνωμοσίας των γιατρών” που αφορά υπόθεση συνωμοσίας που απασχόλησε την σοβιετική κοινή γνώμη το 1953.Το 1951–1953, μια ομάδα γιατρών της Μόσχας, κυρίως Εβραίοι, κατηγορήθηκαν ότι συνωμότησαν για τη δολοφονία σοβιετικών ηγετών.

Μία ξεχωριστή κατηγορία στην ιστορία της εγκληματολογίας , επίσης, αποτελούν οι κατά συρροή δολοφόνοι που επάγγελμά τους ήταν να απαλύνουν τον πόνο των ασθενών (σσ κάποιοι προέρχονται κι από τον χώρο των παραϊατρικών επαγγελμάτων):Dr. Harold Shipman, Hu Wanlin, Miyuki Ishikawa, Donald Harvey, Jane Toppan, Dr. Marcel Petiot, Arnfinn Nesset, Charles Cullen, Waltraud Wagner, Orville Majors.Ας μην ξεχνάμε ότι ο μακρινός ιστορικά πρόγονός του, ο Jack the Ripper, ο περιβόητος Αντεροβγάλτης του 1888 στο Λονδίνο, δράστης πέντε δολοφονιών που δεν έχουν ακόμη διαλευκανθεί, εικάζεται ότι ήταν μέλος της ιατρικής κοινότητας, αν και δεν έχουν υπάρξει αδιάσειστες αποδείξεις. Παρόμοιες με τις δολοφονίες του Αντεροβγάλτη ήταν και εκείνες που έγιναν στο Κλεβελαντ/Οχάϊο στη δεκαετία του 1930. Εκεί ο βασικός ύποπτος ήταν ένας ψυχωτικός, ο Gaylord Sundheim, ο οποίος είχε σπουδάσει ιατρική.Ο κινηματογραφικός ψυχίατρος Hannibal Lecter σίγουρα υπάρχει στο υποσυνείδητο όλων μας (φωτό άρθρου).

Δεν είναι τυχαίο, ότι βλέπουμε και σε περιοχές με έντονη πολιτική και εθνοθρησκευτική συγκρουσιακή κινητικότητα την “στρατολόγηση” από εξωχώριους παράγοντες ατόμων που προέρχονται από τον χώρο των επαγγελμάτων υγείας ενώ κάποιοι εξ΄αυτών όχι μόνον προωθούνται αλλά κι εξωθούνται σε πράξεις ανοίκειες κι αντικοινωνικές.Το αν έχουν εργαλειοποιηθεί ή δρουν αυτοβούλως αυτό μένει ν’αποδειχθεί!

Άλλωστε και στην κοινωνία της Θράκης έχουμε ανάλογα παραδείγματα μέσα από την ιστορία του γιατρού Αχμέτ Σαδήκ και τους πολιτικούς κλώνους του σε όλο το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της περιοχής που προέρχονται από τον χώρο των επαγγελμάτων υγείας (ψυχίατροι, οδοντίατροι,μικροβιολόγοι, παθολόγοι, καρδιολόγοι, αναισθησιολόγοι, ορθοπεδικοι,φαρμακοποιοί...) και εξυπηρετούν ένα αφήγημα που διασπείρει σε κάποιες περιπτώσεις διχόνοια, διχασμό παράγοντας “λόγο μίσους”.

Αρθρογράφος