Στον δρόμο πετιούνται εργαζόμενες καθαρίστριες του Νοσοκομείου Κομοτηνής, η πλειοψηφία των οποίων δουλεύει για πολλά χρόνια στο νοσοκομείο. Ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια, μέσα στην πανδημία, ήταν στην πρώτη γραμμή μαζί με το υπόλοιπο προσωπικό συμβάλλοντας από τη δική τους πλευρά στη μάχη ενάντια στον κορονοϊό. Πρόκειται για έμπειρο προσωπικό, που χρόνια τώρα “βάζει πλάτη” για να βγει η δουλειά της καθαριότητας του νοσοκομείου σε βάρος με μεγάλη εντατικοποίηση της δουλειάς, θέτοντας την υγεία τους σε κίνδυνο. Την ίδια ώρα, η διοίκηση την περίοδο της πανδημίας έχει στερήσει από τις εργαζόμενες ημέρες κανονικής άδειας και ρεπό.
Η πρακτική ανάθεσης της καθαριότητας, της σίτισης, της φύλαξης, αλλά και άλλων υπηρεσιών σε εργολαβίες είναι ανεπίτρεπτη και οδηγεί στη σταδιακή ιδιωτικοποίηση των δομών της Υγείας. Η περίπτωση της απόλυσης των καθαριστριών του Νοσοκομείου της Κομοτηνής δεν είναι η μοναδική στην Ελλάδα. Όλα αυτά τα χρόνια, χιλιάδες εργαζόμενοι με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, είτε μέσω εργολαβιών, είτε με συμβάσεις έργου και ορισμένου χρόνου, καλύπτουν κρίσιμες ανάγκες στις δημόσιες μονάδες Υγείας και Πρόνοιας. Το ζήτημα της καθαριότητας στο Νοσοκομείο της Κομοτηνής και γενικότερα στα Νοσοκομεία είναι μία μόνιμη ανάγκη που δεν μπορεί να καλύπτεται από εργαζόμενους με οποιαδήποτε μορφή ελαστικής σχέσης εργασίας παρά μόνο με μόνιμο προσωπικό που θα εργάζεται με μισθό και δικαιώματα που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους.
Είναι τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων, για τη διαιώνιση της ομηρίας των συμβασιούχων, των ελλείψεων προσωπικού, την επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, που εντάσσονται στον σχεδιασμό για λειτουργία των δημόσιων μονάδων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με όσο το δυνατόν λιγότερο και φθηνότερο προσωπικό.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies, για την συλλογή στατιστικών στοιχείων και την διασφάλιση της καλύτερης εμπειρίας σας.
Με τη χρήση αυτού του ιστότοπου, αποδέχεστε τη χρήση των cookies. Tι είναι τα Cookies;