Ομιλία Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, στην Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων επί του ν.σ. του ΥΠΕΞ «Κύρωση του Δεύτερου Πρωτοκόλλου Τροποποίησης της MDCA» (12.05.2022)

12 Μαΐου 202222:03

Μόνη συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου: «Κύρωση του Δεύτερου Πρωτοκόλλου Τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής»

Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ:  Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία, η κυβέρνηση εισηγείται την κύρωση της συγκεκριμένης Συμφωνίας.

Θα σας πρότεινα όμως, για να υπάρχει σαφής εικόνα και της κυβερνητικής βούλησης και θέσης, αλλά και της τοποθέτησης των κομμάτων, να επιχειρήσουμε μαζί να ανιχνεύσουμε το σύγχρονο περιβάλλον απειλών μέσα στο οποίο κινείται η πατρίδα μας.

Γιατί είναι πολύ πιο πολύπλοκο απ’ ότι εκ πρώτης όψεως εμφανίζεται.

Και πάρα πολλές φορές, πλέον, οι απειλές είναι και πολύ πέραν των στενών γεωγραφικών μας συνόρων.

Μερικά παραδείγματα: Η τρομοκρατία στο Sahel και στην Αφρική, γενικά, είναι απειλή σε πολλά επίπεδα.

Είναι γνωστό πως κινητροδοτεί τη μετανάστευση.

Κοντύτερα σε εμάς, η αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στο Κόσοβο, στη Βόρεια Μακεδονία, είναι απειλή για την Ελλάδα.

Τα σχέδια ψηφισμάτων που καταθέτει η Τουρκία στον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας είναι απειλή για την Ελλάδα.

Η προσπάθεια, η αδόκιμη προσπάθεια της Τουρκίας, να ηγηθεί του αραβικού και του μουσουλμανικού κόσμου και να υποσκάψει ηγεσίες φιλικές προς την Ελλάδα στον αραβικό κόσμο, είναι απειλή για την Ελλάδα.

Η απόπειρα μη εφαρμογής των όρων της UNCLOS οπουδήποτε στον πλανήτη είναι απειλή για την Ελλάδα.

Η ανατροπή του καθεστώτος σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών είναι υπαρξιακή απειλή για την Ελλάδα.

Σταματώ εδώ έναν κατάλογο, που θα μπορούσε να είναι πολύ μακρύτερος.

Θα μπορούσε, παραδείγματος χάριν, να περιλαμβάνει τα ζητήματα του φαινομένου του θερμοκηπίου, που επίσης είναι απειλή για την Ελλάδα με τη δεδομένη γεωγραφική της θέση.

Οι δικές μας αρχές επιβάλλουν και τις θέσεις, τις οποίες υποστηρίζουμε στη σημερινή γεωπολιτική πραγματικότητα.

Αναφέρομαι στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ελλάδα έχει μεγάλο σεβασμό για την τεράστια ρωσική πολιτιστική παράδοση.

Έχω αναφερθεί επανειλημμένα στον Τολστόι, στον Ντοστογιέφσκι, στον Μαγιακόφσκι, στην πεζογραφία και στην ποίηση.

Στον Τσαϊκόφσκι στη μουσική.

Στον Πούσκιν που παρίστατο σε μια από τις πρώτες συναντήσεις της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό, ο οποίος έχει γράψει και σχολιάσει την προσωπικότητα του Υψηλάντη.

Όλα αυτά, η Ελλάδα τα σέβεται απεριόριστα.

Παρά ταύτα, αυτά δεν έχουν καμία σχέση, ή αν θέλετε, έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με την εισβολή σε ένα ανεξάρτητο κράτος.

Και η Ελλάδα δεν είχε και δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα διαφορετικής πορείας.  
Διότι στην πραγματικότητα, υπερασπίζοντας τα σύνορα όλων των κρατών του πλανήτη, υπερασπίζεται τα δικά της σύνορα, τη δική της ανεξαρτησία, τη δική της ύπαρξη.

Και ξέρετε, η ύπαρξή μας και η ανεξαρτησία μας δεν διασφαλίζονται μόνο με επικλήσεις του δικαίου.

Κουβέντιαζα με τον παριστάμενο Πρόεδρο της Βουλής προχθές στην Επιτροπή και μου είπε κάτι που θέλω να σας επαναλάβω.

Η ισχύς του δικαίου είναι τις περισσότερες φορές τελείως αναντίστοιχη με το μέγεθος του δικαίου.

Και αν θέλετε, να αναφερθούμε σε ένα παράδειγμα, που το ξέρουμε όλοι μας, ένα τραγικό παράδειγμα.

Αυτό είναι το Κυπριακό.

Η εξέλιξη του Κυπριακού μετά την τουρκική εισβολή από το 1974 μέχρι σήμερα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης Μητσοτάκη έχω σαφέστατα τοποθετηθεί για την εξωτερική πολιτική, την οποία θα ασκήσουμε.

Θυμάστε, σας την περιέγραψα στο πλαίσιο 6 κύκλων αλληλοτεμνόμενων, που αφορούν γεωγραφικές περιοχές και θεματικές ενότητες.

Στο πλαίσιο αυτό, για να μην μακρηγορήσω σήμερα, η Κυβέρνηση έχει επιλύσει σε μεγάλο βαθμό τις εκκρεμότητες στα θαλάσσια σύνορά μας με την Αίγυπτο, με την Ιταλία, επί της αρχής με την Αλβανία.

Έχουμε επιστρέψει πλήρως στην εκπλήρωση του ρόλου μας στα Βαλκάνια.

Έχουμε θωρακίσει την άμυνά μας με μια σειρά Συμφωνιών, η πρώτη Συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Συμφωνία που κυρώνουμε σήμερα, η Συμφωνία με τη Γαλλία, η Συμφωνία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία.

Και επίσης έχουμε συνεισφέρει, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας, στη δημιουργία ενός πλαισίου, ευρύτατου πλαισίου κατανόησης στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.

Και όταν λέω ευρύτατης κατανόησης, αναφέρομαι σε μια πολιτική ανοιχτών οριζόντων που φτάνει στην Ινδία που επισκέφθηκα, στην Ιαπωνία που επισκέφθηκα, στις αφρικανικές χώρες που επισκέφθηκα.

Στη Λατινική Αμερική που είναι ο προγραμματισμός του 2022-2023.

Στις δεκάδες επισκέψεις που δεχθήκαμε.

Στις εκατοντάδες Συμφωνίες που υπογράψαμε. Εάν έχω σωστά τον αριθμό διμερών και πολυμερών Συμφωνιών, που έχουμε υπογράψει, σήμερα υπερβαίνουν τις 210.

Δεν έχει υπάρξει προηγούμενο τέτοιο στην ελληνική διπλωματική ιστορία.

Και στις τρεις διεθνείς εκστρατείες που διεξάγουμε για το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για την προεδρία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών και για το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ουδέποτε στην ιστορία μας επιδιώξαμε τρεις εκστρατείες.

Ουδέποτε έχουμε εκλεγεί στην Προεδρία της Γενικής Συνέλευσης, ούτε στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Και αυτές οι εκστρατείες γίνονται ακριβώς για να υποστηρίξουν τις αρχές που εκφράζει η πολιτική μας.

Και αυτές οι εκστρατείες αποτελούν μία ενεργητική αντιμετώπιση των απειλών εναντίον μας, μαζί με ό,τι άλλο η κυβέρνηση κάνει στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής.

Και σας παρακαλώ, σε αυτό το πλαίσιο, να κατανοήσετε την κυβερνητική βούληση, που περιλαμβάνει τη Συμφωνία που έχει κατατεθεί στην κρίση σας.

Άκουσα, οφείλω να το πω, το αναμενόμενο επιχείρημα «εμείς τι παίρνουμε;»

Μάλιστα, λόγω του χρονικού σημείου, μου επιτρέπετε με την εμπειρία που πια έχω αποκτήσει, να καταλαβαίνω την αλλαγή των επιχειρημάτων όταν βαθιά, έστω, στον ορίζοντα, πέραν του δωδεκαμήνου, αλλά στο όριό του, ανατέλλει η πιθανότητα των εκλογών.

Αλλιώς διανθίζονται τα επιχειρήματα και αλλιώς παρουσιάζονται όταν προσεγγίζει ο προεκλογικός χρόνος.

«Εμείς τι παίρνουμε», λοιπόν;

Με το παρακολούθημα «ή δεν παίρνουμε αρκετά ή δεν παίρνουμε  τίποτε».

Θα ήθελα σε αυτό το επιχείρημα να σας παρακαλέσω, αντί μιας απάντησης από εμένα, να διαβάσετε το Τροποποιητικό Πρωτόκολλο, σε συνδυασμό με την επιστολή Blinken και με το νoμοθέτημα της “United States-Greece Defence and Interparliamentary Partnership Pact”.

Που αφορά την απάντηση στα πέντε κεφάλαια, πέντε συν ένα για την ακρίβεια, αν βάλετε και το «3 + 1», του τι παίρνουμε.

Πέραν των παραχωρήσεων υλικού, των δανείων, της χρηματοδότησης της εκπαίδευσης, της συμμετοχής στο πρόγραμμα F35, της αντικατάστασης υλικού, το «3 + 1» με την κοινοβουλευτική του διάσταση στην οποία μετέχουν κατά τον νόμο οι επικεφαλής και της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας στη Γερουσία, εάν σας γίνεται σαφής, όπως πιστεύω, η βαρύτητα αυτού του πράγματος.

Όπως, επίσης, παρακαλώ διαβάστε και την αντίληψη του Κογκρέσου, το «δια ταύτα» αυτού του νόμου.

Το “Sense of Congress”.

Γιατί το νομοθετικό Σώμα καταλήγει σε αυτό το νομοθέτημα.

Πώς περιγράφεται σε αυτό το “Sense of Congress” η σχέση με την Ελλάδα.

Σε αυτό το Κογκρέσο, που θα απευθυνθεί, σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα, για πρώτη φορά Έλληνας Πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Δεν έχει ξαναγίνει αυτή η τιμή σε Πρωθυπουργό της Ελλάδος και φαντάζομαι δεν εισηγείται κανείς να την αρνηθούμε.

Θα ήθελα να φανταστείτε πώς θα ήταν τα πράγματα, παρά τα όσα ακούστηκαν εδώ, αν το Κογκρέσο επεφύλασσε αυτήν την τιμή στον Πρόεδρο Εrdogan και τι θα λεγόταν σε αυτήν την αίθουσα.

Δεν είναι καλό να τα υποβαθμίζουμε όλα ή να τα αγνοούμε στο πλαίσιο μιας οιονεί προεκλογικής συγκυρίας.

Και, σας παρακαλώ, δείτε αυτή τη Συμφωνία στο πλαίσιο της σημερινής γεωπολιτικής πραγματικότητας.

Φανταστείτε να μην υπήρχε αυτή η Συμφωνία.

Φανταστείτε να μην ήταν διαθέσιμη η Αλεξανδρούπολη και οι δίαυλοι επικοινωνίας από την Αλεξανδρούπολη προς την Ανατολική και την Κεντρική Ευρώπη.

Τι σημασία θα είχαν τα Στενά για τη Δύση και πόσο δυσχερέστερη θα ήταν η διαπραγμάτευση για την εθνική μας ασφάλεια, για τη δική μας εθνική ασφάλεια, για τη δική μας ανεξαρτησία, για το δικό μας μέλλον.

Και, βεβαίως, η μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε εμπορικό, σε ενεργειακό και σε γεωπολιτικό κόμβο, εξυπηρετεί πλήρως και απολύτως το εθνικό συμφέρον.

Αυτή είναι η κυβερνητική θέση.

Και ευχαριστώ που με ρωτήσατε, γιατί είναι προφανές ότι θέλουμε και την εμπορική δραστηριότητα.

Επίσης, ξαναλέω, αυτό που είπα στην Επιτροπή.

Η παράλειψη του άρθρου 7, οφείλεται στην κατά την κυβερνητική κρίση μη αναγκαιότητα, δεδομένου ότι προβλέπεται καταγγελία και άρα, εάν θέλουμε να επαναφέρουμε προς συζήτηση οποιοδήποτε κεφάλαιο, έχουμε απλώς τη δυνατότητα να ειδοποιήσουμε την άλλη πλευρά ότι υπάρχει στο μυαλό μας σκέψη τερματισμού κ. Κατρούγκαλε.

Ούτως ή άλλως, θα σας απαντήσω και για το χρόνο, ευχαριστώ που μου το λέτε.

Ούτως ή άλλως, όμως, σας το είπα, η πρόκληση, την οποία χρειάστηκε να αντιμετωπίσει, όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά όλη η Ευρώπη (αλλά στην περιοχή μας αυτό έγινε κατανοητό με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, μέσα από τη διαρκή τουρκική επεκτατικότητα) δεν ήταν η αιτία η μακρά παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών, ήταν η απομάκρυνση των Ηνωμένων Πολιτειών, η στροφή των Ηνωμένων Πολιτειών προς τον Ινδο-Ειρηνικό.

Η αίσθηση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να χειριστεί μόνη τα θέματα της Ανατολικής Μεσογείου.

Και σας είπα κάτι, το οποίο συνήθως στην Ελλάδα είναι αντιδημοφιλές να το πεις, αλλά σας το είπα ξεκάθαρα.

Διότι πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και μεταξύ μας και προς την ελληνική κοινωνία.

Η κυβέρνηση θέλει την αμερικανική παρουσία, δεν την απεύχεται.

Κατά συνέπεια, η πενταετία για την κυβέρνηση είναι όφελος για τον ελληνικό λαό και την ελληνική κοινωνία.

Δεν επιθυμεί να είναι «ενδεχόμενη» η απομάκρυνση των Ηνωμένων Πολιτειών οποιαδήποτε στιγμή.

Δεν θεωρεί ότι η απομάκρυνση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη χώρα υπηρετεί την ανεξαρτησία και την ασφάλεια του Έλληνα πολίτη και της ελληνικής κοινωνίας.

Και για να είμαι ειλικρινής δεν άκουσα και κανένα πειστικό σκεπτικό που να οδηγεί προς αυτή την κατεύθυνση.

Άρα, λοιπόν, δεν έχουμε να απολογηθούμε για την πενταετία, το θεωρούμε ως κεφάλαιο υπέρ της Συμφωνίας και όχι εναντίον της.

Και επίσης για το ζήτημα της απομάκρυνσής μας από την Κίνα, ορισμένες φορές η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια, αγαπητέ κύριε συνάδελφε.

Αύριο το πρωί στις 09:00 θα συνομιλήσω με τον Κινέζο Υπουργό των Εξωτερικών και στο πλαίσιο αυτής της συνομιλίας, θα καθορισθεί και πότε θα πάω στο Πεκίνο.

Και ο Κινέζος Υπουργός Εξωτερικών έχει έρθει στην Ελλάδα.

Και προς Θεού, έχω μεγάλη αίσθηση της διαφοράς του μεγέθους μεταξύ των δύο χωρών και του γεωπολιτικού αποτυπώματος.

Η Ελλάδα πάντοτε υποχρεούται να έχει σχέσεις συνεργασίας με τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Από εκεί και πέρα, το ζήτημα της Κούβας, που θέσατε κατά την ομιλία σας, συνήθως δεν το λέω αλλά εδώ έχει μια σημασία, για να αντιλαμβάνεται κανείς ότι μία πολιτική αρχών δεν είναι μονοδιάστατη και δεν σου στερεί τη δυνατότητα επικοινωνίας με άλλες χώρες και άλλα ακροατήρια, όταν γίνεται με αίσθημα δικαίου και σοβαρότητας.

Σας λέω, λοιπόν, σε αυτό το πλαίσιο, ότι η Κούβα, έχει δεσμευτεί ότι θα ψηφίσει την ελληνική υποψηφιότητα για το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Και, επίσης, αν θέλετε να κουβεντιάσουμε λίγο για τα ζητήματα των επιστολών, ένας από τους συναδέλφους, σε μια αποστροφή, φαντάζομαι, κοινοβουλευτική, απομειώνοντας το κύρος της επιστολής Blinken στον Πρωθυπουργό, είπε: «σιγά πόσες επιστολές έχουν σταλεί»;

Η απάντηση είναι τρεις, τρεις μόνο.

Μια το 1977, και οι άλλες δύο υπογεγραμμένες από τον Mike Pompeo και τον Tony Blinken επί των ημερών της Κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Και κύριες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να σας παρακαλέσω για το εξής.

Δεν έχω αρνηθεί ποτέ ενημέρωση σε οποιονδήποτε με κλειστή την πόρτα και με ανοιχτά τα χαρτιά.

Όμως σας παρακαλώ να αντιληφθείτε ότι η συζήτηση, η ανοιχτή συζήτηση στο εθνικό Κοινοβούλιο για τον εκάστοτε Υπουργό Εξωτερικών και τον εκάστοτε Υπουργό Άμυνας της χώρας τουλάχιστον, έχει όρια.

Και πρέπει τα επιχειρήματα από την αίθουσα να μην αδυνατίζουν τις εθνικές θέσεις.

Εάν, παραδείγματος χάρη, κανείς δει τις εθνικές θέσεις απέναντι στα τουρκικά επιχειρήματα περί αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου σε σχέση με τη συνθήκη του Μontreux, θα καταλάβει ποιά είναι η εθνική θέση για τα ζητήματα επιστολών και τοποθετήσεων, πέραν των Συνθηκών.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε απρόσεκτοι, δεν την έχουμε. Μακάρι να ήμασταν Λουξεμβούργο στα θέματα ασφάλειας.

Δεν είμαστε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Και σας ξαναείπα και στην Επιτροπή, τιμώ τον πατριωτισμό όλων.

Αλλά παρακαλώ και για την προσοχή σας.

Και αν  θέλετε ενημέρωση, είμαι πάντα εδώ.

Τέθηκε το ζήτημα των υπερπτήσεων.

Ορθώς τέθηκε.

Οι τουρκικές υπερπτήσεις είναι απαράδεκτες, απολύτως απαράδεκτες.

Και οι παραβιάσεις του εναέριου χώρου, του εθνικού εναέριου χώρου, είναι απαράδεκτες, αλλά οι υπερπτήσεις έχουν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα.

Αποτελούν αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας, αποτελούν προσπάθεια επιβολής.

Αλλά θέλω να είμαι δίκαιος.

Το τουρκικό επιχείρημα των υπερπτήσεων το ξέρετε.

Είναι συνέχεια της όψιμης τουρκικής εκστρατείας περί δήθεν υποχρέωσης της Ελλάδας για αποστρατικοποίηση των νησιών.

Και κατά συνέπεια εκδηλώθηκε το πλήρες φάσμα του τουρκικού σκεπτικού με τον ισχυρισμό ότι “η ελληνική κυριαρχία στα νησιά δεν ισχύει αν δεν είναι αποστρατικοποιημένα”.

Σε αυτό το βασικό επιχείρημα και στην βασική τουρκική θέση το State Department έχει πάρει σαφέστατη θέση.

Καταδικάζοντας την τουρκική άποψη.

Θα ήθελα, λοιπόν, να καταθέσω για τα πρακτικά και την επιστολή Blinken και τον νόμο, και την ανακοίνωση του State Department, για το θέμα της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά.

Και για τα λοιπά, τα οποία λέχθηκαν ως ελλείμματα του Πρωτοκόλλου της δεύτερης τροποποίησης της Συμφωνίας που σήμερα έρχεται προς συζήτηση και προς ψήφιση, ήθελα να σας παρακαλέσω να θυμηθείτε αυτό το οποίο, επαρκώς νομίζω, εξήγησα στην Επιτροπή.

Ότι η τροποποίηση δεν σημαίνει κατάργηση του κειμένου του 1990.

Τροποποιείται και καταργείται μόνο ό,τι ρητά τροποποιείται και καταργείται.

Κατά συνέπεια, είναι περίπου προϊόν, να το πω, νομικής άγνοιας;

Να ισχυρίζεται κανείς ότι η μη επανάληψη ότι η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες επαναλαμβάνουν, παραδείγματος χάριν, την προσήλωση τους στην αρχές του Χάρτη του Ηνωμένων Εθνών, σημαίνει ότι η Ελλάδα, τι;

Δεν συνυπογράφει τις αρχές του Χάρτη και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν συνυπογράφουν τις αρχές του Χάρτη;

Η Συμφωνία του 1990 ισχύει.

Πέραν όσων ρητά τροποποιούνται ή καταργούνται.

Και αυτά είναι ελάχιστα.

Και για να έχουμε μια αίσθηση βαρύτητας, φαντάζομαι αναφέρθηκαν διάφοροι στο ποιός υπογράφει αυτή την Συμφωνία.

Έγινε αναφορά στον τότε Υπουργό Εξωτερικών, τον μετέπειτα Πρωθυπουργό, τον κύριο Σαμαρά.

Τότε, παρατηρήσατε τη βαρύτητα που εδίδετο στην Ελλάδα;

Ποιος υπογράφει από την Αμερικανική πλευρά παρατηρήσατε;

Ο Πρέσβης, ο κύριος Σωτήρχος υπογράφει.

Απομειώνετε την επιστολή Blinken.

Απομειώνετε ένα ομόφωνο νόμο των δύο νομοθετικών Σωμάτων των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, σε μια στιγμή ακραίας πόλωσης στο σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών, αδιαφορείτε για την πρόσκληση του Πρωθυπουργού σε κοινή συνεδρίαση του Κογκρέσου.

Εγκαλείτε την κυβέρνηση για ελλιπή διαπραγμάτευση και δεν παρατηρείτε απλώς αυτό που συνιστά πανθομολογούμενη συνέπεια της βελτίωσης των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Κράτησα, κύριε Σκανδαλίδη, το ερώτημά σας για το ζήτημα των F16.

Θα σας πω τι ξέρω, διότι εγώ δεν εκπροσωπώ εδώ την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για να μπορώ να σας απαντήσω εν εκτάσει.

Η πληροφόρηση, την οποία έχουμε, είναι ότι εστάλη στα νομοθετικά Σώματα των ΗΠΑ ένα pre-notification το οποίο αφορά όχι νέα αεροσκάφη, αλλά ραντάρ και πυραύλους υπαρχόντων αεροσκαφών.

Εάν με ρωτάτε τώρα εμένα, ως Υπουργό της Ελληνικής κυβέρνησης, για αυτό που μπορώ να σας απαντήσω, ανοίγω παρένθεση για να σας πω.

Αυτό δεν συνιστά τελεσθείσα πράξη.

Για να είμαστε σαφείς.

Σας είπα, πρόκειται για pre-notification, ούτε κανονική ειδοποίηση.

Αυτή την ενημέρωση έχουμε.

Όσον αφορά την Ελληνική Δημοκρατία, η αναβάθμιση του τουρκικού οπλοστασίου συνιστά πρόβλημα.

Γιατί;  Για έναν απλό λόγο: διότι η Τουρκία έχει εκδώσει απειλή πολέμου εναντίον της Ελλάδας και γιατί παραβιάζει, όπως το ίδιο το State Department σε ανακοίνωσή του επανειλημμένως έχει θέσει, την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Και άρα η θέση της ελληνικής Κυβέρνησης είναι σαφής, όχι.

Όχι. Όπως το ίδιο σαφής είναι η θέση της ελληνικής Κυβέρνησης για το θέμα των γερμανικών υποβρυχίων στην Τουρκία.

Όχι. Αυτή είναι η άποψή μας και αυτή την άποψη θα διατυπώσουμε.

Και αυτή την άποψη θα υποστηρίξουμε και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνουμε με τη στήριξη όλων, όλων των κομμάτων και όλων των παρατάξεων της Βουλής.

Ένα είναι βέβαιον όμως. Δε νομίζω ότι θα διευκολυνθεί η δουλειά μας στην Ουάσιγκτων μεθαύριο εάν η ελληνική Βουλή, παραδείγματος χάρη, στην απόλυτη κυριαρχία της, απέρριπτε τη Συμφωνία που εισηγείται η κυβέρνηση, έτσι δεν είναι;

Δε θα γινόμασταν ισχυρότεροι, κ. Σκανδαλίδη, αν δεν ψηφίζατε τη Συμφωνία, πιο ανίσχυροι θα ήμασταν.

Γιατί η Ελλάδα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πράγματι δεν επεδίωξε στην πορεία της να ασκήσει την πολιτική του «επιτήδειου ουδέτερου», ουδέποτε το έκανε.

Ούτε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το έκανε, σας θυμίζω ότι η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο στη ναζιστική Γερμανία μία εβδομάδα πριν από τη λήξη του.

Ούτε στους Βαλκανικούς Πολέμους το έκανε.

Ούτε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο το έκανε.

Δεν είναι αυτή η πολιτική μας. Δεν είναι αυτή η πολιτική την οποίαν άσκησαν οι μεγάλοι εθνικοί Ηγέτες του Ελληνισμού, οι οποίοι δημιούργησαν την Ελλάδα του σήμερα.

Δεν μας συμφέρει δε η αντιγραφή ξένων υποδειγμάτων και, μάλιστα, υποδειγμάτων αναντίστοιχων με τις αρχές μας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ευχόμουν να είχα την ευκαιρία να απευθυνθώ στο Σώμα σε μια καλύτερη διεθνή συγκυρία.

Σε μια συγκυρία, κατά την οποία ο κόσμος, η Ευρώπη, ο πλανήτης, θα απολάμβανε ασφάλεια, ανάπτυξη, ειρήνη, ευημερία. Δεν συμβαίνει αυτό, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Όμως, αν μη τι άλλο, μέσα σε αυτή τη δυσχερέστατη διεθνή συγκυρία, νομίζω ότι καθίσταται σαφέστερο παρά ποτέ ότι η εξωτερική πολιτική την οποία άσκησε η κυβέρνηση, η εξωτερική πολιτική την οποία άσκησε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, οφείλω να πω με την κατανόηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού πολιτικού κόσμου, προστάτευσε τη χώρα και την εξόπλισε με διπλωματικά όπλα που της επιτρέπουν να προσβλέπει με αισιοδοξία και με ασφάλεια στο μέλλον του ελληνικού λαού.

Σας ευχαριστώ πολύ.

2η Παρέμβαση του Υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια στη Βουλή

Καταρχάς θα ήθελα να χαιρετίσω την υπευθυνότητα του Κινήματος Αλλαγής με τη θέση του, με τις ενστάσεις τις οποίες διατύπωσε, οι οποίες υπήρξαν αντικείμενο συζητήσεως στη Βουλή, αλλά είναι πολύ σημαντική η θέση του στην ψήφιση της Συμφωνίας και θα ήθελα να το χαιρετίσω.

Και θα ήθελα να παρακαλέσω απλώς να ληφθεί υπ’ όψιν μία διευκρίνιση, γιατί η αιτιολογία που αναφέρατε αγαπητέ κ. Κατρίνη, είπα πράγματι αυτό που είπατε, αλλά δεν είναι αυτό το κύριο επιχείρημα, είναι η συνέχεια της φράσης μου.

Εάν δείτε το ίδιο το Πρωτόκολλο γράφει «η Συμφωνία», αναφέρεται στη Συμφωνία του 1990, ότι «παραμένει σε ισχύ».

Όλα τα άρθρα του προοιμίου της συμφωνίας του 1990 παραμένουν σε ισχύ.

Εξήγησα, απλώς, ότι επέλεξα να επαναληφθεί η περιφρούρηση της ασφάλειας και της κυριαρχίας, για λόγους που καταλαβαίνουμε όλοι σε αυτή την αίθουσα.

Όμως όλα ισχύουν, και η αναφορά στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Ευχαριστώ πολύ.

Αρθρογράφος