Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το 6ο Σεμινάριο του Συλλόγου ΔΑΔΑΑ Ν. Ροδόπης στο οποίο δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στο πρόγραμμα ψυχοπαιδαγωγικής παρέμβασης portage εστιάζοντας κυρίως σε παιδιά με Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή – Ψυχοκινητική Καθυστέρηση – Αυτισμό Υψηλής Λειτουργικότητας – Asperger, τα οποία είναι ενταγμένα ή πρόκειται να ενταχθούν στο κανονικό σχολικό πλαίσιο.

Αρωγός και συνδιοργανωτής του Σεμιναρίου ήταν το ΕΒΕΡ Ν. Ροδόπης και ο Πρόεδρος του κ. Αντώνης Γραβάνης ο οποίος στο σύντομο χαιρετισμό του προς το κοινό και το ΔΣ του Συλλόγου ΔΑΔΑΑ συνεχάρη το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου, γιατί, όπως είπε, οι πρωτοβουλίες τις οποίες έχει αναλάβει, το βραχύ διάστημα που δραστηριοποιείται, έχει ως αποτέλεσμα να αφυπνίσει κυριολεκτικά την τοπική μας κοινωνία, σ’ ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα.

Ο ίδιος τόνισε πως είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι όλο και περισσότερες επιχειρήσεις της περιοχής μας, στο πλαίσιο της Εταιρικής Ευθύνης, συνεργάζονται με το σύλλογο ΔΑΔΑΑ, ενημερώνονται και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν από κοινού, προβλήματα, αλλά και ανάγκες των ατόμων με ΔΑΔ.

Ο κ. Αντώνης Γραβάνης,επισήμανε πως είναι πλέον επιτακτική ανάγκη η Τοπική Αυτοδιοίκηση να αναλάβει “παρεμβατικού τύπου πρωτοβουλίες” για να βοηθήσει γονείς και παιδιά να αντιμετωπίσουν τελέσφορα τα προβλήματα των νευροαναπτυξιακών κι αισθητηριακών διαταραχών.

Με αυτό το σκεπτικό, ο ίδιος και οι οι συνεργάτες του δίνουν  ιδιαίτερη έμφαση στην πρόσληψη εξειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού στους παιδικούς σταθμούς του δήμου ώστε οι γονείς να βρίσκουν το δρόμο για την έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση, αλλά και αντιμετώπιση των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών, με στόχο την καλύτερη δυνατή εξέλιξη των παιδιών με ΔΑΔ, πρότεινε ο Αντώνης Γραβάνης.

Τέλος, χαρακτήρισε πολύ σημαντικό το αίτημα του συλλόγου για τη δημιουργία μιας ειδικά διαμορφωμένης αίθουσας αθλοπαιδιών, για τα άτομα με Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές.

Σε αυτό το σημείο χαιρετισμό απηύθυνε και ο κ. Κίμων Λεχούδης, προπονητής της ομάδας μπάσκετ με αμαξίδιο «Ηρόδικος», ο οποίος στην σύντομη παρέμβασή του συνεχάρη με τη σειρά του το ΔΣ του Συλλόγου ΔΑΔΑΑ και τα μέλη που τον απαρτίζουν, καθώς βγαίνουν μπροστά , δημοσιοποιούν την ιδιαιτερότητά τους και βάζουν γερές βάσεις για την αντιμετώπισή τους.

Το πρόβλημα της κοινωνικότητας, αυτονομίας και αποδοχής είναι θέμα αντίληψης και παιδείας όλων ημών των υπολοίπων που έχουμε την τάση να μην αποδεχόμαστε και να απορρίπτουμε το μη συμβατικό και συνηθισμένο, τόνισε ο κ. Κίμων Λεχούδης.

Ευτυχώς ζούμε σε μία πόλη με καλά παραδείγματα (Άγιοι Θεόδωροι, ΗΡΟΔΙΚΟΣ, ΠΕΡΠΑΤΩ)και είμαι βέβαιος ότι όλοι μαζί θα καταφέρουμε πολλά πράγματα και πάντα θα είμαστε δίπλα σας για να βοηθήσουμε σε όποιο ρόλο μας χρειασθείτε, κατέληξε δεσμευόμενος ο κ. Κίμων Λεχούδης.

Στο κύριο μέρος του Σεμιναρίου, η κ.Αντωνία Δούλα ανέλυσε το,ν ρόλο του σχολείου και του εκπαιδευτικού στην πρώιμη παρέμβαση καθώς και τη σημασία του προγράμματος  Portage

• Συμβαίνει συχνά το σχολικό περιβάλλον να είναι αυτό που εντοπίζει το πρόβλημα, αλλά και που καθορίζει τις διαστάσεις του, αφού από ατομικό – οικογενειακό το αναγάγει σε κοινωνικό.
• Η ολιστική αντιμετώπιση προϋποθέτει τη συνεργασία όλων όσων εμπλέκονται στη σωματική, ψυχική και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού και αναβαθμίζει τον ρόλο των γονέων, οι οποίοι υποστηρίζονται και συναποφασίζουν.
• Η αλληλεπίδραση παιδιού, γονέων και σχολικού πλαισίου- εκπαιδευτικού μεταφράζεται σε διαφορετική στάση, προβληματική, συναισθηματική κατάσταση και προσέγγιση, αφού ο καθένας αντιπροσωπεύει ένα ξεχωριστό κομμάτι της κοινωνικής πραγματικότητας.
• Ο εκπαιδευτικός θα κληθεί να εμπλακεί σε διαδικασίες και συνεργασίες καινούριες γι’ αυτόν, ως το αμεσότερο πρόσωπο προς την οικογένεια από το κοινωνικό περιβάλλον. Τις περισσότερες φορές είναι αυτός που θα εντοπίσει το πρόβλημα, που θα το ανακοινώσει και αυτός που θα το βιώσει σε διάρκεια και σε ένταση, μετά από τους γονείς.
• Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να ξεκινήσει γνωρίζοντας ότι δεν είναι θεραπευτής, άρα δεν βρίσκεται εκεί για να προσφέρει θεραπευτική αγωγή, άρα και να ξεφύγει από τη δική του οπτική γωνία. Δεν θα πρέπει να οικειοποιηθεί το πρόβλημα γιατί τότε χάνει την ικανότητά του για σφαιρική και διαυγή θεώρηση. Θα πρέπει να ακούει τα λεκτικά και μη λεκτικά μηνύματα. Θα πρέπει να έχει συγκεκριμένες προτάσεις. Θα πρέπει να εμπνέει εχεμύθεια, εμπιστοσύνη και ασφάλεια προς τους γονείς. Θα πρέπει να ενημερώνεται και να εκπαιδεύεται. Θα πρέπει να μπορεί να παρατηρεί τις ψυχικές μεταπτώσεις των γονιών και να είναι ανοιχτός στην επικοινωνία με τους ειδικούς θεραπευτές.
• Ο πολυδιάστατος ρόλος του εκπαιδευτικού, τον οδηγεί συχνά σε απροσπέλαστες δυσκολίες. Είναι προϊόν μιας συγκεκριμένης κοινωνίας, με συγκεκριμένες αξίες, στάσεις και κώδικες ηθικής.
• Το κοινωνικοπολιτιστικό πλαίσιό του είναι πιθανό να διαφοροποιείται από αυτό των γονέων, με αποτέλεσμα να υπάρχει δυσκολία ανεύρεσης μιας κοινής γλώσσας.
• Η εκπαίδευση των νηπιαγωγών, επίσης, είναι περιορισμένη μπροστά σε ένα παιδί με αναπτυξιακές δυσκολίες. Συχνά επιστρατεύουν τη διαίσθηση και την εμπειρία τους περισσότερο από τις γνώσεις τους. Επιπλέον, το αναλυτικό πρόγραμμα ασκεί παραπάνω πιέσεις, ενώ δεν είναι σπάνιο, η θεραπευτική ομάδα να μην παρέχει την αναμενόμενη συμπαράσταση και πλαισίωση.
• Η συνεργατική και υποστηρικτική σχολικά μονάδα, η ανάγκη για εξέλιξη, βελτίωση και εξωστρέφεια, μπορούν να βοηθήσουν στο να στηθεί ένα σωστό πλαίσιο συνεργασίας.
• Η ψυχοπαιδαγωγική παρέμβαση είναι ένα εξατομικευμένο παιδαγωγικό πρόγραμμα για παιδιά προσχολικής ηλικίας που παρουσιάζουν δυσκολίες στην ανάπτυξη και στην εκμάθηση νέων δεξιοτήτων. Πιο συγκεκριμένα απευθύνεται σε παιδιά που παρουσιάζουν ψυχοκοινωνική καθυστέρηση, διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα, συναισθηματική ανωριμότητα, ψυχοκινητική καθυστέρηση, διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή και σε παιδιά με σύνδρομα που σχετίζονται με αναπτυξιακή καθυστέρηση.
• Το Portage είναι ένα πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης που ξεκίνησε στις Η.Π.Α, και έχει εφαρμοστεί σε περισσότερες από 35 χώρες σε όλον τον κόσμο. Στην Μονάδα «Σπύρος Δοξιάδης», η υλοποίηση του άρχισε πιλοτικά το 1988. Το πρόγραμμα απευθύνεται σε οικογένειες με παιδιά από 0 έως 4 ετών που παρουσιάζουν αναπτυξιακές διαταραχές ή συναισθηματική ανωριμότητα.