Το μοντέλο ανάπτυξης που σχεδιάζει ,νομοθετεί και οι πολιτικές που εφαρμόζει η Κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία με Τρόικα και μεγάλα ντόπια και ξένα συμφέροντα ,είναι αυτό της λιτότητας ,της φτωχοποίησης, της χρεοκοπίας, των εξώσεων και της αποανάπτυξης.

 

Οι ξένες επενδύσεις που ευαγγελίζεται η Κυβέρνηση ότι έρχονται στη χώρα είναι εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων( servicers) και εταιρείες αγοράς απαιτήσεων. τα αρπακτικά funds.

  

Οι συνθήκες που βιώνουν οι εργαζόμενοι είναι εξαντλητικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες με απολαβές που δεν αρκούν ούτε για μισό μήνα .

 

   Η θέρμανση περιορίζεται στο ελάχιστο και σε ένα δωμάτιο.Οι εργαζόμενοι μειώνουν ακόμα και τα τρόφιμα ή και επιλέγουν τα πιο φτηνά προϊόντα.

  

Η αυξημένη φορολογία σε συνδυασμό με τις συνεχείς και γενικευμένες ανατιμήσεις , το πάρτι των κερδών παρόχων ενέργειας,πετρελαϊκών εταιρειών,χρηματιστηρίου ,σούπερ μάρκετ έχουν εξαϋλώσει μισθούς και συντάξεις .

 

Έχουν προβεί σε αυξήσεις και εταιρείες ελάχιστα ενεργοβόρες εκμεταλλευόμενες όλο το κλίμα που έχει δημιουργηθεί και βέβαια με -αν όχι τη στήριξη -την ανοχή της Κυβέρνησης.

 

Η φτώχεια αφορά 4 στους 10 Έλληνες:

2.400.000 μισθωτούς που δηλώνουν μεγάλες περικοπές δαπανών σε τρόφιμα σύμφωνα με έρευνα της ΙΝΕ-ΓΣΕΕ

+600.000 ανέργους και

1.100.000 συνταξιούχους με μεικτή σύνταξη κατώτερη των 820 ευρώ