1996-2023: Από τα Ίμια στις «Γκρίζες Ζώνες» της Θράκης

29 Ιανουαρίου 202322:26

Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Το 2023 εκτιμάται ότι θα είναι η χρονιά που θα καταρρεύσουν όλα τα μυθεύματα γύρω από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και ειδικά εκείνα που έχουν λάβει την μορφή περισπούδαστων αναλύσεων και ακαδημαϊκών κειμένων δίνοντας την θέση τους στην αντικειμενική αξιολόγηση της μακραίωνης τουρκικής απειλής.

Η ελληνική κοινωνία προσμετρά στα χρόνια της κρίσης και τις επιπτώσεις ενός ακήρυχτου και πολυδιάστατου πολέμου που ξεκίνησε από τα Ίμια , όταν η Αγκυρα διεκδίκησε με στρατιωτικά μέσα  ελληνικό έδαφος και για πρώτη φορά δημιούργησε τετελεσμένο εισάγοντας μονομερώς στην εξωτερική της πολιτική τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών».

Από το 1996 μέχρι το 2020 η αντιπαράθεση Ελλάδας – Τουρκίας  είχε εισέλθει σε κατάσταση γνωστη ως «ενδοπολεμική αποτροπή» (“intrawar deterrence”) με πεδία αναφοράς το Αιγαίο, την Θράκη και την Κύπρο που συμπεριλαμβάνει τις “γκρίζες ζώνες”, την κατάληψη απομακρυσμένων ελληνικών εδαφών, τον έλεγχο ελληνικού κυριαρχικού χώρου και κατάληψη μέρους της μη κατεχόμενης Κύπρου ή και όλης της Κύπρου.

Το διαμορφωθέν «δόγμα ασφαλείας», επικεντρώθηκε στις προσπάθειες εξισορρόπησης της τουρκικής απειλής απόρροια των επιλογών του συνόλου της ελληνικής πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας που προσπάθησε να “εκλογικεύσει” την αναπροσαρμοζόμενη τουρκική προκλητικότητα αποσκοπώντας στην αποτροπή μιας γενικευμένης σύρραξης. Αυτή η τακτική,όμως, επέστρεψε στον προαιώνιο αντίπαλο των Ελλήνων να εκπληρώνει μικρούς ή μεσαίους πολιτικούς στόχους μέσα από ένα πλέγμα απειλών ή ενεργειών “χαμηλής έντασης”!

Η τουρκική επιθετική πολιτική είχε διαμορφώσει το στρατηγικό σχέδιό της για την δημιουργία Γκρίζων Ζωνών στην Θράκη κι αυτό προσπάθησε να το υλοποιήσει τον Μάρτιο του 2020 κατά τα πρότυπα των Ιμίων , με την εργαλειοποίηση των παρατύπων μεταναστών,  χωρίς να υπολογίζει ότι οι Θρακιώτες θα έδιναν την δική τους Μάχη του Έβρου.

Ο τουρκικός παράγοντας ενισχύει ο,τιδήποτε μπορεί να συμβάλει στην ρευστοποίηση της ελληνικής κυριαρχίας στην Θράκη ακόμη και μέσω της «τοποθέτησης» στα εδάφη αυτά πληθυσμιακών ομάδων που θα μπορούσαν να δράσουν αποσταθεροποιητικά, για αυτό τον λόγο και προσπαθεί να διαχειρισθεί και τους μηχανισμούς της λαθρομετανάστευσης και του διεθνοποιημένου οργανωμένου εγκλήματος με απολήξεις ακόμη κι εντός της ελληνικής επικράτειας.

Ανεξάρτητα από την στάση του πολιτικού δυναμικού της Χώρας και τις συμφωνίες που έχουν συναφθεί στα πλαίσια των διεθνών σχέσεων της ΕΕ, η Ελλάδα δεν ηττήθηκε στον Έβρο το 2020 (όπως συνέβη στα Ίμια) κι έτσι ανετράπησαν οι σχεδιασμοί της γείτονος και των υποστηρικτών της για επίσπευση του σχεδίου των Γκρίζων Ζωνών στην Θράκη, χωρίς όμως να εγκαταλείπει τα σχέδιά της στα πλαίσια του κηρυχθέντος πολυεπίπεδου υβριδικού ελληνοτουρκικού πολέμου.

Η δημιουργία “Γκρίζων Ζωνών” στην Θράκη συνίσταται στα ακόλουθα βασικά στάδια:

  1. την επιβολή του δικτύου των παρακρατικών και παραθρησκευτικών εκπροσώπων του πολιτικού ισλάμ υπό την ηγεσία των παρατύπων παραμουφτήδων,
  2. την παγίωση των παραλλήλων δομών (σε θρησκεία, εκπαίδευση, οικονομία, υγεία, κοινωνία κ.α.),
  3. την διαμόρφωση ενός  περιφερειακού στρατηγικού πυλώνα θρησκευτικής και πολιτικής επιρροής από όπου θα εκπονείται η τακτική σχεδίων διαστρέβλωσης της πραγματικότητας στην Θράκη προκειμένου να επιτύχει
  4. την  διαφοροποίηση της Μειονότητας στοχεύοντας στην κοινωνική συνοχή της Θράκης εφαρμόζοντας αφομοιωτική τακτική απέναντι σε όσους διαφοροποιούνται από το αφήγημα της “εθνικής ομογενοποίησης” και «τουρκοποίησης της Μειονότητας»
  5. Την καλλιέργεια κλίματος αποσχιστικού εθνικισμού που ίσως παραπέμπει στο μακρινό μέλλον στην “Αρχή της Αυτοδιάθεσης” την οποία δεν αποκλείεται να επικαλεσθεί η Τουρκία όταν οι συνθήκες φανούν πρόσφορες για αυτήν. Δεν έχει αποκρύψει άλλωστε, η Τουρκία ότι θεωρεί ως προέκτασή της την Δυτ. Θράκη”
  6. Την προετοιμασία κατάλληλου κλίματος στα διεθνή fora

 

Πρόσθετος επιβοηθητικός παράγοντας που ευνοεί τα σχέδια της Τουρκίας είναι η κατάσταση που επικρατεί εθνικά και τοπικά: οι διαχρονικές παθογένειες της Ελληνικής Διοίκησης στην περιοχή,η αναξιοκρατία, τα μικροκομματικά και μικροπολιτικά συμφέροντα των κομμάτων εξουσίας , οι εξαρτήσεις της τοπικης ελίτ,η δημογραφική ερήμωση ολόκληρων περιοχών με ταυτόχρονη οικονομική αποψίλωσή τους, η δράση μηχανισμών και φορέων που στοχεύουν στο Εθνικό Φρόνημα της περιοχής.η απουσία ισχυρής πνευματικής ηγεσίας σε Εκκλησία, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πολιτιστικούς φορείς, τα υπολειτουργούντα μέσα ενημέρωσης, η αδιαφάνεια στην διαχείριση κονδυλίων και η απουσία ενός γενικότερου αναπτυξιακού σχεδίου που θα θωρακίσει την περιοχή κοινωνικά , οικονομικά, πολιτισμικά.

Το τοπικό πολιτικό δυναμικό καλείται να δώσει συγκεκριμένες λύσεις σε ζητήματα που αφορούν στην παραγωγική και δημογραφική ερήμωση, την φυγή του ενεργού πληθυσμού από τους οικισμούς, τα χωριά και τις κωμοπόλεις προς τα αστικά κέντρα, και την ενίσχυση του αισθήματος ασφαλείας στον γενικό πληθυσμό που δεν επιτυγχάνεται μόνο με έναν «ΦΡΑΚΤΗ».

Η διαφαινόμενη δημιουργία “προνομιακών ζωνών” για τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ υπό την κηδεμονία των ΗΠΑ στο Ν. Έβρου με την στρατιωτικοποίηση του Λιμένα Αλεξανδρούπολης συμπληρώνουν τους μηχανισμούς εκείνους που υποκαθιστούν την ενδογενή αποτρεπτική ισχύ της Χώρας έναντι ξένου επιβουλέα καθώς ζητήματα Εθνικής Ασφάλειας ενδέχεται να βρίσκουν εμπόδια σε σχέδια διεθνοποίησης ή διεθνών ανταγωνισμών.

Μέχρι σήμερα δεν είναι ξεκάθαρη η στάση των ΗΠΑ ή της ΕΕ έναντι της τουρκικής απειλής που αντιμετωπίζει η Χώρα μας τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και μακροσκοπικά ενώ δεν ξέρουμε πώς η Κυβέρνηση εκτιμά ότι η προβληθείσα στρατιωτική, αμυντική και δημόσια διπλωματία θωρακίζουν την Ελληνική Κυριαρχία στον Έβρο την ίδια στιγμή που η Θράκη αποκτά έναν post-μεταψυχροπολεμικό γεωπολιτικό ρόλο που δεν προκύπτει ότι είναι συμβατός με το Ελληνικό Εθνικό Συμφέρον.

Στην ευρύτερη θεώρηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και με τις πολυδιαφημιζόμενες διερευνητικές επαφές θυμόμαστε τις δεσμεύσεις Σημίτη στο Ελσίνκι (τις οποίες ενταφίασε ο Κώστας Καραμανλής) ο οποίος είχε δεχθεί μειωμένη αιγιαλίτιδα ζώνη για την Θράκη , την Θάσο και την Σαμοθράκη και είναι αυτές ακριβώς οι δεσμεύσεις που είναι αρεστές σε εταίρους μας στην ΕΕ!

Εκ των ανωτέρω γίνεται αντιληπτό ότι επιβάλλεται η αναγκαιότητα συντονισμού των Συμβουλίων Εθνικής Ασφαλείας και Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής χωρίς βεβαίως να διαλάθει της προσοχής μας ότι οι “αδύναμες ηγεσίες” πιεζόμενες υπό το βάρος του δικού τους εσωτερικού ακροατηρίου,τείνουν προς τον κατευνασμό και την “διατήρηση ισορροπιών” επιλέγοντας το χαμηλότερο δυνατό πολιτικό κόστος.

Εμείς , οι απλοί άνθρωποι, έχουμε χρέος να μην ξεχνάμε ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες Ήρωες των Ενόπλων Δυνάμεων που σκοτώθηκαν εν ώρα καθήκοντος:  ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, ο σμηναγός Κώστας Ηλιάκης, ο υποσμηναγός Νίκος Σιαλμάς,, οι σμηναγοί Αθανάσιος Μπατσάρας και Γιώργος Μπαλταδώρος, δεν “χάθηκαν” στο Αιγαίο, ΘΥΣΙΑΣΘΗΚΑΝ για όλους εμάς. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!

 

Ίμια 27 χρόνια μετά: Οι άγνωστες πτυχές που έρχονται στο φως

Αρθρογράφος