Το είχε προτείνει ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ στην αρχή της προεκλογικής εκστρατείας, αλλά δεν το είδαμε κάπου να υλοποιείται.. Οπότε πήραμε το θάρρος και ζητήσαμε από τον κ. Κώστα Καραΐσκο να μας στείλει ένα βιογραφικό σημείωμα. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε το ίδιο και με τους άλλους υποψηφίους..Ας κάνουμε στο τέλος αυτό που θα έπρεπε να είχε ήδη γίνει.. Νίκος Αρβανίτης

Ποιός είναι ο Κώστας Καραΐσκος

Γεννήθηκα το 1962 στην Κομοτηνή, στην προσφυγογειτονιά της Ρέμβης, από πατέρα ηπειρώτη ταχυδρομικό υπάλληλο και μητέρα νοικοκυρά με ρίζες στην Ανατολική Θράκη. Ως μαθητής δημοτικού σχολείου και αργότερα γυμνασίου εργάστηκα όλα τα καλοκαίρια (το «αριστούχος» δεν με απάλλασσε…), όπως έκαναν τότε πολλά παιδιά, παίρνοντας μια γεύση της πραγματικής ζωής, σε μια εποχή σπάνης – ακόμα – των αγαθών. Το 1980 πέρασα στο Μαθηματικό Τμήμα του ΑΠΘ και μετά το πτυχίο υπηρέτησα ως δόκιμος στην Πολεμική Αεροπορία (1985-1987). Προηγήθηκε η γνωριμία μου με το Άγιον Όρος, γνωριμία που με επηρρέασε -θεωρώ – καθοριστικά.

Επιστρέφοντας στην Κομοτηνή εργάστηκα στην ιδιωτική Εκπαίδευση, ενώ μετά το 1990 και τον βίαιο ξέσπασμα στα Βαλκάνια επανήλθε το ενδιαφέρον μου για την πολιτική που το είχα παραμερίσει, απογοητευμένος από το ΠαΣοΚ του Ανδρέα. Έτσι, όντας στο κέντρο μιας ευρείας φιλικής παρέας που αργότερα πήρε και πολιτική μορφή, το 1991 ανέλαβα την διοργάνωση (πείθοντας τον μακαριστό μητροπολίτη μας Δαμασκηνό) και συνόδευσα μαζί με τον παπα-Ιωακείμ την αποστολή βοήθειας τροφίμων και φαρμάκων από την Κομοτηνή στο Βελιγράδι, για τους μαχόμενους Σέρβους της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης.  Από το 1992 μέσα από το σωματείο ΘΡΑΚΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ επιχειρήσαμε την παντοειδή στήριξη των μουσουλμάνων Πομάκων και των Ρομά. Το τελευταίο αυτό εγχείρημα πήρε φτερά όταν βρέθηκε χορηγός ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, που με γενναιοδωρία χρηματοδότησε σχετικές παραγωγές, εκδόσεις και εκδηλώσεις: από το Μουσείο Καλαθοπλεκτικής του Α. Λιάπη μέχρι τις παραγωγές δίσκων με παραδοσιακή πομάκικη μουσική, κι από το πρώτο αλφαβητάρι της πομακικής γλώσσας μέχρι την εφημερίδα «Ζαγάλισα» (της οποίας υπήρξα ονοματοθέτης το 1996).

Παράλληλα αρθρογραφούσα σε διάφορα έντυπα ανά την Ελλάδα, το δε 1998 ξεκίνησα την έκδοση του «Αντιφωνητή», ενός Δεκαπενθήμερου Πανθρακικού Έντυπου Γνώμης, που άφησε ιστορία. Ελάχιστοι ντόπιοι Έλληνες κι ένας Τούρκος πολιτικός πρόσφυγας (που τον φιλοξενήσαμε ιδίοις αναλώμασι για 5 χρόνια), με βάση την Κομοτηνή, απευθυνθήκαμε στο πολιτικά εγγράμματο και εθνικά συνειδητό κομμάτι όλης της ελληνικής κοινωνίας, πετυχαίνοντας πέραν πάσης προσδοκίας. Είναι χαρακτηριστικές οι πάμπολλες συνεντεύξεις στον «Α», με διανοούμενους, πολιτικούς επιστήμονες και λογοτέχνες, ακόμη και – δις – με τον φυλακισμένο στη Γαλλία Ίλιτς Ραμίρεζ Σάντσεζ, γνωστό με το όνομα «Κάρλος»! Αλλά και όλη η ύλη μας ήταν μια πρόκληση για την πολιτική ορθότητα, για τα κατεστημένα ψεύδη και για τις συμβάσεις των ΜΜΕ. Οργανώσαμε δεκάδες εκδηλώσεις και βιβλιοπαρουσιάσεις (και 1-2 μικρές εκδόσεις) στην Κομοτηνή, οι περισσότερες για θέματα που δύσκολα οποιοσδήποτε άλλος θα άγγιζε.

Παράλληλα κλήθηκα και μίλησα σε διάφορες πόλεις και διοργανώσεις για τα τοπικά ζητήματα. Μέσω της αδιάλειπτης αυτής μαρτυρίας που διήρκεσε σχεδόν δύο δεκαετίες, ήρθαμε σε επαφή με όλον τον αληθινά πολιτικό κόσμο, από τον οποίον προέκυψαν φιλίες και συνεργασίες που ορισμένες κρατάνε μέχρι σήμερα. Έτσι βρέθηκα και παραμένω στον στενό πυρήνα του ΑΡΔΗΝ του Γιώργου Καραμπελιά, συνεργάστηκα με τους χώρους των πολιτικών προσφύγων από την Τουρκία και το Κουρδιστάν, εκλέχθηκα στη ΣΠΙΘΑ (πρώτος σε ψήφους στο 1^ο Πανελλήνιο Συνέδριό της) του Μίκη Θεοδωράκη, ενώ με τίμησαν με την φιλία και την εκτίμησή τους κορυφαίοι άνθρωποι των γραμμάτων που δεν είναι ανάγκη να αναφερθούν. Αλλά και πέρα από τα σύνορα της χώρας μας δέθηκαν φιλίες στην Κύπρο, στη Σερβία, στην Παλαιστίνη, στη Ρωσία. Κἀπως έτσι βρέθηκε στην Κομοτηνή ο Βάσος Λυσσαρίδης για να τον τιμήσει ο τότε δήμαρχος κι έτσι γεννήθηκε η σχέση της πόλης μας με τη Ναμπλούς το 2005, όταν μετά από τις προσωπικές μου επαφές ήρθε στην Κομοτηνή η τριμελής αντιπροσωπεία από την παλαιστινιακή πόλη. Μέσα από το διεθνές αυτό δίκτυο των φίλων βρέθηκα στο Κίεβο το 2004 ως εισηγητής διεθνούς συνεδρίου μιλώντας για την «Πολυπολιτισμικότητα στην Ελλάδα»

Η αρχή της ελλαδικής κατάρρευσης (2010) όπως ήταν φυσικό με κινητοποίησε για ένα βήμα παραπέρα. Γεννήθηκε λοιπόν ο «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ – Παράταξη Πολιτών για τον Δήμο Κομοτηνής», που με μηδαμινά μέσα αλλά με το υπόβαθρο του «Αντιφωνητή» πέτυχε να μπει στο δημοτικό συμβούλιο, με τον Νεκτάριο Δαπέργολα επικεφαλής, και με ένα αξιοπρεπές 5,3%. Στις εκλογές του 2014 το ποσοστό έφτασε στο 9,2% και πλέον οι τρεις σύμβουλοι έχουμε εργαστεί μεθοδικά και απροκατάληπτα – στην ιστοσελίδα μας spartakos.gr βρίσκονται όλα τα τεκμήρια – για το επόμενο άλμα, αυτό που θα μας επιτρέψει έναν ρόλο καθοριστικό στο αύριο του Δήμου, με επικεφαλής πλέον τον υποφαινόμενο. Η δημοσιότητα που μου προσέφερε η ομιλία μου στο μοναδικό εκείνο συλλαλητήριο για την Μακεδονία (Θεσσαλονίκη, 21-1-2018) είναι σίγουρα ένα πλεονέκτημα.

Επαγγελματικά υπηρετώ στο 2^ο Γενικό Λύκειο Κομοτηνής (τα 16 από τα 20 χρόνια μου στη Δημόσια Εκπαίδευση), διορισμένος με τον πρώτο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, μετά από 12ετή προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα. Πέρασα και από τα συνδικαλιστικά του κλάδου, εκλεγμένος σε κάποιες θέσεις πάλι με ακομμάτιστο σχήμα (ΑΕΣ), αλλά τα εγκατέλειψα όταν σιγουρεύτηκα ότι εκεί ποτέ δεν θα τεθεί τίποτε το ουσιώδες για το περιεχόμενο της Εκπαίδευσης, άρα και για το αύριο των παιδιών και της πατρίδας μας. Όσον δε αφορά τα οικογενειακά μου, είμαι δευτεροπαντρεμένος και τα παιδιά της συζύγου μου από τον πρώτο της γάμο εργάζονται στην Ευρώπη, αφού ούτε οι προπτυχιακές τους σπουδές στην Ελλάδα ούτε και οι επόμενες στο εξωτερικό επαρκούν για να τα έχουμε πίσω στην πατρίδα μας με όρους αξιοπρεπούς εργασίας και διαβίωσης. Έχω λοιπόν κι έναν …οικογενειακό λόγο να διεκδικώ μια πραγματική αναγέννηση της ιδιαίτερης πατρίδας μου και όλης της χώρας μας.

Κλείνοντας τονίζω ότι δεν είχα ποτέ συμμετοχή σε καμμία κομματική οργάνωση, δεν βοηθήθηκα σε τίποτε από κανέναν μηχανισμό, δεν οφείλω τίποτε από όσα είμαι σε κανέναν εκτός από τους γονείς μου και άλλα αγαπημένα μου πρόσωπα. Ζητώ λοιπόν την ψήφο των συμπολιτών μου με βάση τα ανωτέρω, κόντρα σε κάθε συμφεροντολογία και ρουσφετολογική νοοτροπία, με μοναδικό κριτήριο το όφελος για τον δήμο μας και την πατρίδα μας γενικότερα.