Τον κοινό εορτασμό πάντων των Στρατιωτικών Αγίων αποφάσισε το Φανάρι

16 Φεβρουαρίου 201915:55

Διαβάστε αναλυτικά το κείμενο που εξέδωσε η Αγία και Ιερά Σύνοδος.

Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς τήν Πέμπτην, 14ην Φεβρουαρίου 2019, πρός ἐξέτασιν τῶν ὑπολοίπων ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων, ἐφ’ ὧν καί ἐλήφθησαν αἱ προσήκουσαι ἀποφάσεις.
Κατ᾿ αὐτήν, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος, ὁμοφώνως ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ρόδου κ. Κυρίλλου, ὥρισεν ὅπως ἡ ἀπουσιάζουσα ἐκ τοῦ Ἑορτολογίου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἱερά μνήμη πάντων τῶν Στρατιωτικῶν Ἁγίων ἐπιτελῆται τήν 8ην Ἰουλίου ἑκάστου ἔτους.

Ἐν τέλει τῆς τελευταίας ταύτης συνεδρίας, ἀντηλλάγησαν μεταξύ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Βρυούλων κ. Παντελεήμονος, ἐκ μέρους τῶν ἀποχωρούντων μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, καί τῆς Α. Θ. Παναγιότητος προσφωνήσεις καί ἀντιφωνήσεις ἐπί τῇ λήξει τῆς παρούσης συνοδικῆς περιόδου.

Στην Ελλάδα  οι Άγιοι είναι πάντα μαζί μας. Στα σπίτια μας, στις γειτονιές μας, στις πόλεις μας, στα πλοία μας, στον πόλεμο, στην ειρήνη. Τα ονόματά μας, οι προστάτες πόλεων ή συντεχνιών θυμίζουν ζωές Αγίων Μαρτύρων, ανδρών και γυναικών, μορφωμένων, αμόρφωτων, στρατιωτών, που όλους τους ενώνει ένα και μοναδικό στοιχείο: η αφιέρωση της ζωής τους στον Θεό.

Εάν, βέβαια, για ένα Ρωμαίο πολίτη ήταν περισσότερο και από δύσκολο να είναι χριστιανός, αυτό ίσχυε ακόμη πιο πολύ για τους στρατιωτικούς και μάλιστα βαθμοφόρους και τούτο γιατί ο όρκος πίστεως στον αυτοκράτορα ήταν ένα είδος λατρείας. Η αυτοκρατορική λατρεία ήταν μεν θεσμός πολιτικός, αλλά περιβεβλημένος με θρησκευτικό ένδυμα, γι’ αυτό άλλωστε, και πριν από οποιαδήποτε εκδήλωση πολιτική ή κοινωνική, δημόσια ή ιδιωτική, η θυσία ή το θυμίαμα στο άγαλμα του αυτοκράτορα ήταν πράξη υποχρεωτική. Όσοι δε αρνούνταν να θυσιάσουν ή να θυμιάσουν στο άγαλμα του αυτοκράτορα, συλλαμβάνονταν, φυλακίζονταν και αργότερα θανατώνονταν.

Το 64 μ.Χ. ο Νέρωνας προκάλεσε πυρκαγιά στη Ρώμη, επειδή ήθελε να την ανακαινίσει, την απέδωσε όμως στους Χριστιανούς, «γένος ανθρώπων που αντιπροσώπευε μια νέα καινούργια δεισιδαιμονία», και οι οποίοι υπέστησαν μαρτύρια, όχι μόνο με κατηγορίες περί μαγείας, εμπρησμού και άλλα αλλά κυρίως για στάση κατά του κράτους. Οι χριστιανοί διώκονταν για πράξη πολιτική κατά της αυτοκρατορίας. Αυτό που ενδιέφερε κυρίως τη Ρώμη ήταν η πίστη στους στην αυτοκρατορία και όχι αυτή προς τον Χριστό. Αλλά για τους χριστιανούς η πίστη προς τον Αυτοκράτορα ισοδυναμούσε με άρνηση του Χριστού και τους ήταν αδιανόητο να το πράξουν.

Οι μεγάλοι, κυρίως, διωγμοί μετά από αυτόν του Νέρωνα, είναι δύο: ο διωγμός από τον Δέκιο (το έτος 250) και από τον Διοκλητιανό (το 303). Oι μάρτυρες, όπως υποστηρίζεται, «όχι μόνο υπήρξαν οι πρώτοι και κατ’ εξοχήν άγιοι της Εκκλησίας αλλά και διαμόρφωσαν τις συνιστώσες όλων των μετέπειτα τύπων αγίου. Ο μάρτυρας έγινε το πρότυπο του αγίου.

Ιδιαίτερα δε όσον αφορά τους στρατιωτικούς Αγίους θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ύπαρξή τους χρονολογείται από τα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού και γίνεται πιο αισθητή μετά την εξάπλωσή του. Επίσης, ο μεγαλύτερος αριθμός «μαρτυριών» για τους στρατιωτικούς Αγίους άρχισε να γράφεται σε εποχές ηρεμίας, σε χρόνους προστασίας της εκκλησίας από το κράτος της Ρώμης.

Άλλωστε, από τον 4ο αιώνα περίπου, οι στρατιωτικοί Άγιοι, που υπήρξαν η κυριώτερη αιτία της σύγκρουσης μεταξύ Χριστού και Καίσαρα, τώρα γιορτάζονται θριαμβευτικά, συγχρόνως με τη νίκη των Μαρτύρων, ενώ τα θαύματά τους σημαίνουν τη συμφιλίωση Χριστού και Καίσαρα.

Γι’ αυτό και σε ένδειξη αγάπης και σεβασμού προς τους στρατιωτικούς Αγίους, κι ακολουθώντας ένα πολύ αρχαίο ιστορικό έθιμο, οι πόλεις υιοθέτησαν ως πολιούχοι ένα στρατιωτικό άγιο, το ίδιο δε, αργότερα και οι συντεχνίες.

Πρόκειται για τις ηρωικότερες μορφές στη μνήμη της Εκκλησίας και, θα λέγαμε, τις πιο παραδειγματικές για εποχές που ο χριστιανισμός, αναγνωρισμένος πλέον σαν θρησκεία και σαν ευσέβεια, έγινε πολύ εύκολος και δεν απαιτούσε θυσίες.

Παραδείγματα Στρατιωτικών Αγίων Μαρτύρων: Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης, ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο Άγιος Λογγίνος ο Εκατόνταρχος, οι Άγιοι Ευδόξιος, Αρτέμιος, Προκόπιος, Ρωμύλος, Ζήνων, Μακάριος, Ερμειας, ο Άγιος Σάββας ο στρατηλάτης, ο Άγιος Γεώργιος Μεγαλομάρτης και Τροπιοφόρος και άλλοι χιλιάδες Μάρτυρες Άγιοι Στρατιώτες.

Το παράδειγμα των στρατιωτικών αγίων διήγειρε το χριστιανικό πνεύμα για πνευματικούς αγώνες, και αφύπνιζε αγωνιστικά τη χριστιανική συνείδηση όταν αυτή άρχισε πνευματικώς να εφησυχάζει.

Αρθρογράφος