Η διπλωματία του καβγά 2…

18 Απριλίου 202111:20

Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

“O δημόσιος διπλωματικός καβγάς πέραν των αναφερομένων στο παρόν άρθρο για την τουρκική πλευρά στόχευε να καθησυχάσει τον ισλαμό-φασιστικό ακροατήριο της κυβερνητικής συμμαχίας και να ικανοποιήσει παράλληλα την ατατουρκική δεξιά , σε μια προσπάθεια να σταματήσει την συνεχόμενη φθορά καθ’ όσον μέσω της οικονομίας δεν υπάρχουν δυνατότητες . Στη φθορά επιδρά θετικά και η πανδημία που έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις με επίδραση στον τουρισμό αφού ήδη Ρωσία-Γερμανία και Ηνωμένο βασίλειο έβγαλαν αρνητικές ανακοινώσεις . “

Αυτό ήταν ένα από τα πλέον εύστοχα σχόλια που διετυπώθησαν σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης με αφορμή την εκτίμηση του Komotinipress για τα διαμειφθέντα στην συνάντηση Δένδια-Τσαβούσογλου που η κάθε πλευρά ερμήνευσε κατά το δοκούν ενώ εμείς επικεντρωθήκαμε ως προς την διάσταση της ελληνικής διπλωματικής επικοινωνιακής στρατηγικής.

Αποπειρώμενοι να περιγράψουμε το πλαίσιο της σημερινής συγκυρίας για την Τουρκία , πρέπει να θέτουμε ως κεντρικό άξονα ανάλυσης την συμμαχία ισλαμιστών-παντουρκιστών και το όραμά τους για μια τουρκική υπερδύναμη με αυτόνομη διεθνή παρουσία και δράση που την καθιστά ισότιμο συνομιλητή στο νέο διεθνές σύστημα.

Το περίφημο sofagate ίσως να ήταν ένα μήνυμα προς Ρωσία-Κίνα του τύπου “εμείς θέλουμε από τους Ευρωπαίους χρήματα, κονδύλια και αναγνώριση, αλλά εσείς είστε οι στρατηγικοί μας εταίροι“.

Την ίδια στιγμή παρατηρούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τον διευρυνόμενο ρόλο που παίζει η Τουρκία στα σχέδια του ΝΑΤΟ για τη Μέση Ανατολή και την Ασία, περιοχές που αποτελούν στόχους της αυξανόμενης συμμετοχής του Στόλτενμπεργκ στην εξωτερική πολιτική του ΝΑΤΟ. Να θυμίσουμε ότι το ΝΑΤΟ μεταβίβασε στην Τουρκία τη διοίκηση της Κοινής Ομάδας Πολύ Υψηλής Ετοιμότητας (VJTF) του ΝΑΤΟ και στις 30 Μαρτίου το ΝΑΤΟ παρέδωσε την τρέχουσα αποστολή του στο Αφγανιστάν στον Τούρκο Στρατηγό Σελτσούκ Γιουρτσίζογλου.

Στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό , παρατηρούμε την δημοσκοπική υποχώρηση της συμμαχίας ισλαμιστών -παντουρκιστών αλλά μην ξεχνάμε ότι ο δρόμος μέχρι τις εκλογές του 2023 είναι μακρύς και τα όπλα στη διάθεσή του Ρ.Τ. Ερντογάν είναι πολλά, με κυριότερο την αδυναμία υποστήριξης ενός αντίπαλου υποψηφίου από όλη την αντιπολίτευση.

Η οικονομική κρίση βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας, αλλά μην ξεχνάμε πως η τουρκική οικονομία, που είναι μέλος της ομάδας του G20, έχει αντοχές. Το δημόσιο χρέος είναι πιθανότατα ακόμη κάτω από το 60% του ΑΕΠ. Όμως, το συνολικό εξωτερικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, έχει φτάσει το 80% περίπου και το βραχυπρόθεσμο φτάνει ήδη το 20% του ΑΕΠ στα 140 δισ. δολ., συνιστώντας μείζονα απειλή αν σύντομα δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί λόγω έλλειψης της αναγκαίας ρευστότητας. Ταυτόχρονα, είναι πιθανή και η εκδήλωση προβλήματος φερεγγυότητας αν οι επενδυτικοί οίκοι αξιολογήσουν αρνητικά τη βιωσιμότητα του χρέους. Επί του παρόντος, η Τουρκία μπορεί να δανειστεί με ειδικού τύπου συμφωνίες με τρίτες χώρες, ισλαμικές ή άλλες (χρηματοδότηση από την Κίνα, swap με τις Κεντρικές Τράπεζες της Ιαπωνίας ή της Αγγλίας), αποτρέποντας μια απόφαση σκληρών capital controls που θα ήταν ιδιαίτερα βλαπτική στις σχέσεις της με τη Δύση. Έχουν ενδιαφέρον όσα σημειώνει σε ανάλυσή της η Alpha Bank με τίτλο “Η οικονομία της Τουρκίας σε νέα περιδίνηση”: βλέπε ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Τα επιδημιολογικά στοιχεία για την Τουρκία , όσο κι αν είναι ελλειμματικά, μας δείχνουν ότι υπάρχουν σοβαρά κενά στην ως προς την διαχείρισή της με τον συνολικό αριθμό των θανάτων της επιδημίας να ανέρχεται σε 35.608, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, επί συνόλου 4.212.645 κρουσμάτων. Η Τουρκία βρίσκεται στην τέταρτη θέση σε ημερήσια κρούσματα της επιδημίας, σύμφωνα με απολογισμό του Reuters

Γιατροί και φορείς στην Τουρκία τονίζουν ότι ο αριθμός των κρουσμάτων Covid που αναφέρει η Τουρκία είναι υποεκτιμημένος, σε μια προσπάθεια προστασίας της τουριστικής βιομηχανίας και αποφυγής ενός νέου χτυπήματος στην οικονομία.Ο Τουρισμός υπήρξε ο κλάδος της οικονομίας που επλήγη περισσότερο από κάθε άλλη δραστηριότητα, αφού το 2020, η Τουρκία υποδέχθηκε 12,7 εκατομμύρια τουρίστες, έναντι 45,05 εκατ. το 2019, που ήταν ρεκόρ όλων των εποχών για τον τουρκικό Τουρισμό. Για το 2021 ο στόχος είναι 31 εκατομμύρια επισκέπτες και 23,3 δισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα.

Σημειώνεται ότι το 2020 οι Ρώσοι τουρίστες ήταν η πρώτη εθνικότητα που επισκέφθηκε την Τουρκία, ενώ στο πρώτο δίμηνο του 2021 ο αριθμός τους είναι υπερδιπλάσιος της επόμενης εθνικότητας που είναι οι Ιρανοί, με τους Γερμανούς να ακολουθούν στην πέμπτη θέση.Με αφορμή ή όχι την πανδημια το Κρεμλίνο ανακοίνωσε την διακοπή όλων των πτήσεων μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, πλην των απολύτως απαραίτητων και την διακοπή πώλησης τουριστικών πακέτων στους Ρώσους τουρίστες για Τουρκία, από 15 Απριλίου, έως την 1η Ιουνίου, Διπλωματικές πηγές ισχυρίζονται ότι αυτό σχετίζεται με τις κινήσεις της Τουρκίας στου ουκρανικό ζήτημα και για αυτό αντέδρασε ο Πρόεδρος Πούτιν που χρησιμοποιεί τον Τουρισμό για να στείλει μηνύματα στον Τούρκο ομόλογό του.

Αυτό που εμείς στην Ελλάδα είδαμε ως θριαμβευτική νίκη της Ελλάδας σε τουρκικό έδαφος στην Τουρκία αντιμετωπίσθηκε με ηπιότερους τίτλους από τα εκεί μέσα ενημέρωσης ενώ το σίγουρο είναι το σύνολο των αναλυτών τοποθετούν το πρόβλημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων σε ένα πλέγμα ισχύος στο οποίο η Τουρκία, για την ώρα, έχει τη θέση του ισχυρού και της λήψης πρωτοβουλιών κάτι που η Ελληνική Διπλωματία πρέπει να λάβει σοβαρά υπ’όψιν πέρα από την “εσωτερική διαχείριση” των διαφωνιών μέσα μιας on camera σύγκρουσης ή “Διπλωματία του καυγά”....

Στα ελληνοτουρκικά δεν άλλαξε κάτι. Θα έχουμε κάποια σκαμπανεβάσματα στις διερευνητικές, θα υπάρχει “δυσαρέσκεια” στον διεθνή περίγυρο, οι τούρκοι θα εμμείνουν σε αυτά που λένε και επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει η ελληνική πολιτική απέναντί τους ανεξάρτητα από το on camera σώου.
 
Η Ελλάδα οφείλει να δείξει μία ανάλογη στροφή στα ευρωκεντρικά θέματα, να αποσυρθεί από τις διερευνητικές όπου κυριαρχεί κατά τα 4,5/5 η τουρκική ατζέντα ή να επαναπροσδιορίσει εκ νέου την ημερήσια διάταξη των συναντήσεων..
Αναζητείται ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο διεκδίκησης, διαπραγμάτευσης και lobbying και κυρίως να υιοθετηθεί μία κινητικότητα με νέες ιδέες, με προβολή λύσεων και να αντιληφθούμε την πραγματικότητα που ίσως να σχετίζεται και με τα νέα “περάσματα” του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία και που ίσως μπορεί να βάλει και το Κυπριακό στο παιχνίδι… Η διπλωματία θέλει φαντασία..
 

 

Αρθρογράφος